அப்பா அம்மாவிடம் சின்ன சின்ன அடிகள். தாத்தா பாட்டியிடம் செல்லமான அடிகள். நண்பர்களிடம் நாசுக்கான அடிகள். ஆசிரியரிடம் கொஞ்சம் சீரியசான அடிகள். அவை அடையாளம் தெரியாத அடிகள். அடுத்த விநாடியே மறந்து போகும் கொசுக்கடிகள். அவை மனதில் நிற்பதும் இல்லை. கனவில் வருவதும் இல்லை. மறைந்து போகின்ற சின்னச் சின்ன அனுபவங்கள்.
அந்த மாதிரியான அடிகளை எல்லாம் கபளீகரம் பண்ணும் அடிகளும் உள்ளன. அவைதான் சிறைச்சாலைகளில் கடும் தண்டனைகளுக்கு கொடுக்கப்படும் பிரம்படிகள். கசையடி என்பது சமயம் சார்ந்தது. பிரம்படி என்பது சட்டம் சார்ந்தது. இரண்டுமே ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்த அண்ணன் தம்பிகள்தான்.
மலேசியாவில் உள்ள சிறைச்சாலைகளில் கைதிகளுக்கு கொடுக்கப்படும் பிரம்படிகள் ஜென்மா ஜென்மத்திற்கும் சாகாவரம் பெற்றவை. காஜாங் சிறைச்சாலையில் எப்படி பிரம்படி கொடுக்கிறார்கள். அதைப் பற்றிய கட்டுரை வருகிறது. படியுங்கள். தெரிந்தவர்களிடம் சொல்லுங்கள். தப்பு செய்கிறவர்களுக்கும் தப்பு செய்ய நினைக்கிறவர்களுக்கும் ஒரு பாடமாக அமையட்டும்.
தோலும் சதையும் காற்றில் பறக்கும்
முதல் அடியில் மேல் தோல் பிய்த்துக் கொள்ளும். இரண்டாவது அடியில் சதை பெயர்த்துக் கொண்டு வரும். மூன்றாவது அடியில் தோலும் சதையும் காற்றில் பஞ்சு மாதிரி பறக்கும். நான்காவது அடியில் இரத்தம் பிய்த்துக் கொண்டு ஊற்றும்.
அவற்றின் வடுக்கள் செத்துச் சமாதிக்குள் போகும் போதுகூட சொந்த பந்தமாய் ஒட்டிக் கொண்டே வரும். அத்தனையும் ஆழமான வடுக்கள். ஆறாவது அடியில் ஒன்னுக்கும் இரண்டுக்கும் போய் ஆள் மயக்கம் போட்டு விழுவது உண்டு.
ஆயுதம் ஏந்தி கொள்ளை அடித்தல், வன்புணர்வு கொள்ளுதல், வன்முறைத் தாக்குதல் (Aggravated Assault), நம்பிக்கை மோசடி, வழிப்பறிக் கொள்ளை, மானபங்கம் செய்தல் (Outrage of Modesty), விலைமாதின் வருமானத்தில் வாழ்தல் போன்ற கடும் குற்றங்களுக்காகப் பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுகின்றன.
2003-ஆம் ஆண்டில் இருந்து வட்டி முதலைகளுக்கும், திருட்டுத்தனமாய் வட்டிக்கு விடுபவர்களுக்கும் பிரம்படிகள் கொடுக்க, சட்டம் திருத்தம் செய்யப்பட்டு உள்ளது. ஓர் இடைச் செருகல். பிரம்படிகள் ஆண்களுக்கு மட்டும்தானா. பெண்களுக்கு இல்லையா. பெண் இனத்திற்கு மட்டும் தனிச் சலுகையா என்று நீங்கள் கேட்கலாம். இருந்தாலும் அந்த அடிகளைப் பெண்கள் தாங்க மாட்டார்கள் என்று கண்களைக் கட்டி இருக்கும் நீதி தேவதையிடம் இருந்து பதில் வருகிறது.
ஒருவருக்கு 12 பிரம்படிகள் கொடுக்க நீதிமன்றம் ஆணையிட்டு இருந்தால், அத்தனைப் பிரம்படிகளையும் ஒட்டு மொத்தமாக ஒரே நாளில் கொடுத்து முடித்து விடுவார்கள். தவணை முறையில் இந்த மாதம் இரண்டு அடுத்த மாதம் இரண்டு என்கிற கணக்கு எல்லாம் இல்லை.
அப்படித்தான் வெளியில் எல்லோரும் நினைக்கிறார்கள். பேசிக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள். அது உண்மை அல்ல. 24 பிரம்படிகள் என்றால் அந்த 24 பிரம்படிகளையும் ஒரே நாளில் ஒரே தடவையில் கொடுத்து முடித்து விடுவார்கள். மிச்சம் மீதி வைப்பது எல்லாம் இல்லை. நேற்று வைத்த மீன் குழம்பில் மிச்சம் இருந்தால் அதை இன்றைக்குச் சுட வைத்துச் சாப்பிடுகிறவர்கள் நம்மில் பலர் இருக்கிறார்கள். சுவையோ சுவை பட்டியலில் சேர்க்க வேண்டியது மீன்குழம்பு.
ஆனால், பிரம்படித் தண்டனைகளில் அந்த மாதிரி எல்லாம் கிடையாது. இன்றைக்கு சுட்ட வடையை இன்றைக்கே சாப்பிட்டு முடிக்க வேண்டும். மிச்சம் மீதி எல்லாம் கிடையாது. (சான்று: http://www.corpun.com/singfeat.htm#offences - Judicial Caning in Singapore, Malaysia and Brunei)
ஒரு கைதிக்கு அதிகபட்சமாக 24 பிரம்படிகள் கொடுக்க சட்டம் அனுமதி அளிக்கிறது. அப்படி 24 பிரம்படிகளையும் கொடுக்கும் போது பக்கத்தில் ஒரு மருத்துவர் எப்போதும் தயார் நிலையிலேயே இருப்பார். ஒரு கைதியால் அத்தனை அடிகளையும் தாங்கிக் கொள்ள முடியுமா என்பதை முதலில் பரிசோதனை செய்து உறுதிபடுத்திக் கொள்வார்கள்.
பெரும்பாலும் நான்காவது ஐந்தாவது அடிகளில் மயக்கம் வந்துவிடும். அருகில் இருக்கும் சிறைப் பாதுகாவலர்கள் மயக்கத்தைத் தெளிய வைப்பார்கள். மயக்கம் தெளிந்ததும், கொஞ்ச நேரம் சென்று மறுபடியும் பிரம்படிகள் தொடரும். மருத்துவர் சோதித்துப் பார்ப்பார். கைதியால் தாங்க முடியும் என்று அவர் சொன்னால் தண்டனை தொடரும். மருத்துவர் நிறுத்தச் சொல்லும் வரையில் தண்டனையை நிறுத்த மாட்டார்கள். அடி வாங்கும் போது கைதிகள் ஒன்னுக்குப் போவதும் இரண்டுக்குப் போவதும் சகஜம். அதற்கும் முறையான ஏற்பாடுகளைச் செய்து வைத்து இருப்பார்கள்.
ஒரு கைதிக்குப் பிரம்படி கொடுக்க முடியுமா முடியாதா என்பதைத் தண்டனைக் கொடுப்பதற்கு முன்னாலேயே மருத்துவ ரீதியில் முதலில் உறுதி செய்து கொள்வார்கள். ஒரு மருத்துவர் மட்டும்தான் எந்த நேரத்திலும் பிரம்படி கொடுப்பதை நிறுத்த முடியும். பிரம்படி கொடுக்கப்பட்டு முடிந்ததும் அந்தக் கைதி உடனடியாகச் சிறைச்சாலை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லப்படுவார். அங்கே அவரைக் குப்புறப் படுக்க வைத்து பிட்டத்தைச் சுத்தம் செய்து மருந்து போடுவார்கள்.
காயங்கள் ஆறுவதற்கு எப்படியும் மூன்று நான்கு வாரங்கள் பிடிக்கும். அந்தச் சமயத்தில் தண்டனை பெற்ற கைதியால் ஒழுங்காக உட்கார முடியாது. உட்கார்ந்து சாப்பிட முடியாது. நின்று கொண்டுதான் சாப்பிட வேண்டும். மல்லாந்து படுக்க முடியாது. குப்புற வாக்கில் அல்லது பக்க வாட்டில்தான் படுக்க வேண்டும். சிலுவார் போட்டு நடக்க முடியாது. கைலிதான் கட்ட வேண்டும்.
பிரம்படியின் வலி இருக்கிறதே, அந்த வலி பத்தாண்டுகள் வரை நீடித்து இருக்கும் என்று ஆய்வுகள் சொல்கின்றன. பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அதைப் பற்றி நினைத்தாலே வலி வருவதாகவும் பல கைதிகள் சொல்லி இருக்கின்றனர். (சான்று: "10 years on, and we still feel the pain", The New Paper, Singapore, 10 September 1991)
தவிர, இரத்தக் கொதிப்பு உள்ளவர்களுக்கு விதிவிலக்கு உண்டு. அவர்களுக்கு பிரம்படி கொடுக்க மாட்டார்கள். இதில் முக்கியமான ஒரு விஷயம். ஒரு கைதிக்கு எப்போது பிரம்படி கொடுக்கப்படும் என்பதை முன்கூட்டியே அவரிடம் சொல்லமாட்டார்கள். கடைசி நிமிடத்தில்தான் சொல்வார்கள். மலேசியாவைப் பொருத்த வரையில் சிறைச்சாலையின் ஒரு திறந்த வெளியில்தான் பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுகின்றன.
பிரம்படி கொடுக்கப்படுவதை மற்ற கைதிகள் யாரும் பார்க்க முடியாது. அந்தச் சமயத்தில் சிறை அதிகாரிகளில் சிலர், ஒரு மருத்துவர், ஆண் நர்ஸ்கள், பிரம்படி கொடுப்பவர்கள் மட்டுமே இருப்பார்கள். பொதுவாக, பெண்கள் பார்ப்பதற்கும் உதவி செய்வதற்கும் அனுமதிக்கப்படுவது இல்லை. மருத்துவர்கள்கூட ஆண்களாகத்தான் இருப்பார்கள். பிரம்படி கொடுப்பவர்களைப் பிரம்படிக்காரர்கள் என்று அழைக்கிறார்கள். ஆங்கிலத்தில் Caning Officers.
பிரம்படிக்காரர்கள் பெரும்பாலும் நல்ல உடல்கட்டுடன், தற்காப்புக் கலை தெரிந்தவர்களாகவும் இருப்பார்கள். இந்தப் பிரம்படி மன்னர்கள் அந்தத் துறையில் நன்கு தேர்ச்சி பெற்றவர்கள். மணல் மூட்டைகள், வைக்கோல் பொம்மைகள், வாழைமரங்கள் போன்றவற்றில் பல மாதங்களுக்கு பிரம்படி பயிற்சி பெற்றவர்களாகவும் இருப்பார்கள். 2011-ஆம் ஆண்டு கணக்குப்படி மலேசியாவில் மொத்தம் 62 பிரம்படிக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். (சான்று: Amnesty International Briefing on Singapore, January 2011)
நல்ல வேளைங்க என் மனுசி நல்ல மனுஷிங்க. இல்லைனா என் உயிர் எப்போவோ போய் இருக்குங்க. இப்ப கூட பாருங்க. கல்யாணம் பண்ணி 45 வருசம் ஆகுதுங்க. இரண்டு முறை கை ஓங்கிட்டேங்க. என்ன செய்வது. அப்போது அத்தான். இப்போது செத்தான். இதுதாங்க புருசன் பெண்சாதி அர்த்தம்.. வாங்கி வநதது. விடுங்க.
நம்ப கதைக்கு வருவோம். பிரம்படியின் முக்கிய விளைவு: குறைவான உடல் சேதத்தில் மிகுதியான வேதனையை உருவாக்குவது. அதுதான் பிரம்படியின் தாரக மந்திரம். பிரம்படிக்காரர்களுக்கு அவர்களுடைய சம்பளம் போக, ஒவ்வொரு பிரம்படிக்கும் மிகை ஊதியமும் வழங்கப்படும். 2005-ஆம் ஆண்டு வரை, ஒரு பிரம்படிக்கு 3 ரிங்கிட் மிகை ஊதியம் கொடுக்கப்பட்டது. இப்போது ஒரு பிரம்படிக்கு பத்து ரிங்கிட். காஜாங் சிறைச்சாலையில் ஒவ்வொரு புதன், வெள்ளிக் கிழமைகளில் பிரம்படிச் சடங்குகள் நடைபெறுகின்றன.
ஒருவருக்கு பிரம்படிகள் அவருடைய பிட்டத்தில்தான் கொடுக்கப்படும். மற்றபடி உடம்பில் வேறு எங்கும் அடிபடக்கூடாது. தவிர, பிரம்படிக்காரர்களும் வேறு எங்கும் அடிபடாமலும் பார்த்துக் கொள்வார்கள்.
தண்டனை நிறைவேற்றப்படுவதற்கு முன்னால் கைதிகள் அனைவரையும் ஓர் அறைக்குள் பூட்டி வைப்பார்கள். முதலில் ஆறு கைதிகளைக் கொண்டு வருவார்கள். அப்புறம் ஆறு கைதிகள். அடுத்து ஆறு கைதிகள். தண்டனை பெறப் போகும் ஒரு கைதியின் சட்டைச் சிலுவார்கள் முதலில் அகற்றப்படும். அவரைப் பிரம்படி கொடுக்கப்படும் இடத்திற்கு நிர்வாணமாகவே அழைத்துச் செல்வார்கள்.
அங்கே A வடிவத்தில் ஒரு சாய்ந்த சட்டம் இருக்கும். அதை ஆங்கிலத்தில் Trestle A-frame என்று சொல்வார்கள். அந்தச் சட்டத்தில் கைதி சாய்ந்த நிலையில் நிற்க வைக்கப்படுவார். அவருடைய ஆண் பாகத்தில் ஒரு சின்ன பஞ்சு மெத்தை பாதுகாப்புக்காக வைக்கப்படும்.
கல்லீரல் பகுதியின் மேல்புறமும் ஒரு பஞ்சு மெத்தை வைக்கப்படும். முகம் மூடப்படுவது இல்லை. வாயில் துணி வைக்கப்படுவதும் இல்லை. அதன் பின்னர் கைகளும் கால்களும் வார்ப்பட்டைகளினால் இறுக்கமாகக் கட்டப்படும். பின்னர், பிரம்படிக்காரர் கைதி நிற்கும் இடத்தில் இருந்து ஐந்து அடிகள் பின்னால் போய் தள்ளி நிற்பார்.
முதல்நாள் நீரில் நன்றாக ஊறப் போட்ட பிரம்பு இளக்கமாகவும் பதமாகவும் இருக்கும். நீரில் ஊறப்போட்ட பிரம்பு சாமான்யத்தில் உடையாது, சிதறாது. இன்னோர் அதிகாரி ‘சத்து’ என்று சத்தமாகச் சொல்வார். அடுத்த ஐந்தாவது விநாடியில் கைதியின் பிட்டத்தில் முதல் அடி விழும். அடுத்து, முப்பது விநாடிகள் கழித்து ‘டுவா’ என்று உரக்கக் கத்துவார். இரண்டாவது அடி விழும். அடுத்து ‘தீகா’ என்று கத்துவார். மூன்றாவது அடி விழும்.
சமயங்களில் இரு பிரம்படிக்காரர்கள் மாறி மாறி அடிகளைக் கொடுப்பதும் உண்டு. பிட்டத்தில் அடி விழும் போது அந்தப் பிரம்பின் நுனியை, பிட்டத்தோடு சேர்த்து இழுப்பார்கள். அப்படி இழுப்பது என்பது கொடுமையிலும் கொடுமையான வலியைக் கொடுக்கும். அந்த நுணுக்கங்களைப் பிரம்படிக்காரர்கள் நன்கு தெரிந்து வைத்து இருப்பார்கள்.
அடிக்கும் போது எவ்வளவு பலத்தைக் கொண்டு அடிக்க முடியுமோ அவ்வளவு பலத்தையும் பயன்படுத்தி ஒரே இடத்தில் படுமாறு அடியைக் கொடுப்பார்கள். அடித்த வாக்கிலேயே பிரம்பையும் சேர்த்து இழுப்பார்கள். அப்படி இழுக்கும் போது சதை பிய்த்துக் கொண்டு வரும்.
ஒரு பிரம்பின் நீளம் 4 அடி. அதாவது ஒரு மீட்டர். அதன் தடிப்பு அரை அங்குலம். மணிக்கு 160 கிலோமீட்டர் வேகத்தில் பிட்டத்தை நோக்கி வரும் பிரம்பு, ஏறக்குறைய 100 கிலோகிராம் தாக்கத்தைப் பிட்டத்தில் கொடுக்கும். அந்தத் தாகத்தினால் தோல் பிய்ந்து, சதை பிய்ந்து, இரத்தம் கொட்டும்.
தொடக்கத்தில் ஒரே இடத்தில் இரண்டு அடிகள் அடுத்து அடுத்து விழுவது இல்லை. ஓர் அடி விழுந்த இடத்திற்கு கொஞ்சம் மேலே இன்னோர் அடி விழும். அடுத்த அடி கொஞ்சம் கீழே அல்லது கொஞ்சம் மேலே விழுந்தாலும் விழும். சொல்ல முடியாது. பொதுவாக, அடி விழுந்த இடத்திலேயே மறு அடியும் விழும். அந்த அளவுக்கு பிரம்படிக்காரர்கள் கெட்டிக்காரர்கள்.
முதலாவது அடி விழும்போது, வாழைப்பழத் தோலை எப்படி பிய்க்கிறோமோ அந்த மாதிரி, பிட்டத்தின் மேல் தோல் பிய்த்துக் கொள்ளும். இரண்டாவது அடியில் சதையும் சேர்ந்து கொண்டு பெயர்ந்து கொண்டு வரும். மூன்றாவது அடியில் தோலும் சதையும் சேர்ந்து, காற்றில் பஞ்சு மாதிரி பறக்கும். அதில் இரத்தமும் சேர்ந்து கொள்ளும். நான்காவது அடியில் பஞ்சுமிட்டாய் மாதிரி சதை பறக்க ஆரம்பித்துவிடும். அப்புறம் இரத்தம் பிய்த்துக் கொண்டு ஊற்றும்.
இரத்தம் ஊற்றுகிறதே என்று அடியை நிறுத்த மாட்டார்கள். மயக்கம் போட்டால்தான் அடியை நிறுத்துவார்கள். அதுவும் மருத்துவர் சொல்ல வேண்டும். இரத்தம் ஊற்றிக் கொண்டே இருந்தால், துணியை வைத்துத் துடைத்துவிட்டு தொடர்ந்து அடியைக் கொடுப்பார்கள்.
பத்தாவது அடியைத் தாண்டி பதினோறாவது அடிக்கும் மேலே போகும் போது, அடிபட்ட அந்த அதே இடத்திலேயே அடுத்த அடுத்த அடிகள் விழுவது சகஜம். அடிபட்ட இடத்திலேயே அடி விழுந்தால் வலி குறைவாக இருக்கும். ஏன் என்றால் அடிபட்டு இரத்தம் ஊற்றும் அந்த இடத்தில் இரத்தக்கட்டு ஏற்பட்டு வலியைக் குறைத்துவிடும். புதிய இடத்தில் அடி விழும் போதுதான் அதிகமான வேதனையைக் கொடுக்கும். அதையும் கண்டுபிடித்து வைத்து இருக்கிறார்கள்.
இவ்வளவு நடந்து கொண்டு இருக்கும் போது கைதியின் நிலைமை எப்படி இருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள். அதைப் பற்றிக் கொஞ்சம் தெரிந்து கொள்வோமா! பெரும்பாலான கைதிகள் முதல் மூன்று அடிகள் வரை தாக்குப் பிடிப்பார்கள். போராட்டம் நடத்துவார்கள். அதற்கு பின்னர் அவர்களுடைய போராட்டம் குறைந்துவிடும். ஏன் தெரியுமா. அந்தக் கட்டத்தில் அவர்களுடைய உடல் பலகீனமாகிப் போய் விடுகிறது.
பெரும்பாலானவர்கள் மூன்றாவது அடி வரை வீரமாக மல்லுக்கட்டித் தாக்குப் பிடிப்பார்கள். அதற்கு பின்னர், அடிகளின் அதிர்ச்சியில் உடல் சரிந்து போகும். மயக்கம் வரும். உடனே மருத்துவரும் அவருடைய உதவியாளர்களும் கைதியின் காயங்களுக்கு மருந்து போடுவார்கள். மயக்கம் அடைந்து விட்டது போல சிலர் நடிப்பதும் உண்டு.
மலேசியாவில் உள்ள சிறைச்சாலைகளில் கைதிகளுக்கு கொடுக்கப்படும் பிரம்படிகள் ஜென்மா ஜென்மத்திற்கும் சாகாவரம் பெற்றவை. காஜாங் சிறைச்சாலையில் எப்படி பிரம்படி கொடுக்கிறார்கள். அதைப் பற்றிய கட்டுரை வருகிறது. படியுங்கள். தெரிந்தவர்களிடம் சொல்லுங்கள். தப்பு செய்கிறவர்களுக்கும் தப்பு செய்ய நினைக்கிறவர்களுக்கும் ஒரு பாடமாக அமையட்டும்.
தோலும் சதையும் காற்றில் பறக்கும்
முதல் அடியில் மேல் தோல் பிய்த்துக் கொள்ளும். இரண்டாவது அடியில் சதை பெயர்த்துக் கொண்டு வரும். மூன்றாவது அடியில் தோலும் சதையும் காற்றில் பஞ்சு மாதிரி பறக்கும். நான்காவது அடியில் இரத்தம் பிய்த்துக் கொண்டு ஊற்றும்.
ஆயுதம் ஏந்தி கொள்ளை அடித்தல், வன்புணர்வு கொள்ளுதல், வன்முறைத் தாக்குதல் (Aggravated Assault), நம்பிக்கை மோசடி, வழிப்பறிக் கொள்ளை, மானபங்கம் செய்தல் (Outrage of Modesty), விலைமாதின் வருமானத்தில் வாழ்தல் போன்ற கடும் குற்றங்களுக்காகப் பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுகின்றன.
ஒருவருக்கு 12 பிரம்படிகள் கொடுக்க நீதிமன்றம் ஆணையிட்டு இருந்தால், அத்தனைப் பிரம்படிகளையும் ஒட்டு மொத்தமாக ஒரே நாளில் கொடுத்து முடித்து விடுவார்கள். தவணை முறையில் இந்த மாதம் இரண்டு அடுத்த மாதம் இரண்டு என்கிற கணக்கு எல்லாம் இல்லை.
ஆனால், பிரம்படித் தண்டனைகளில் அந்த மாதிரி எல்லாம் கிடையாது. இன்றைக்கு சுட்ட வடையை இன்றைக்கே சாப்பிட்டு முடிக்க வேண்டும். மிச்சம் மீதி எல்லாம் கிடையாது. (சான்று: http://www.corpun.com/singfeat.htm#offences - Judicial Caning in Singapore, Malaysia and Brunei)
ஒரு கைதிக்கு அதிகபட்சமாக 24 பிரம்படிகள் கொடுக்க சட்டம் அனுமதி அளிக்கிறது. அப்படி 24 பிரம்படிகளையும் கொடுக்கும் போது பக்கத்தில் ஒரு மருத்துவர் எப்போதும் தயார் நிலையிலேயே இருப்பார். ஒரு கைதியால் அத்தனை அடிகளையும் தாங்கிக் கொள்ள முடியுமா என்பதை முதலில் பரிசோதனை செய்து உறுதிபடுத்திக் கொள்வார்கள்.
காயங்கள் ஆறுவதற்கு எப்படியும் மூன்று நான்கு வாரங்கள் பிடிக்கும். அந்தச் சமயத்தில் தண்டனை பெற்ற கைதியால் ஒழுங்காக உட்கார முடியாது. உட்கார்ந்து சாப்பிட முடியாது. நின்று கொண்டுதான் சாப்பிட வேண்டும். மல்லாந்து படுக்க முடியாது. குப்புற வாக்கில் அல்லது பக்க வாட்டில்தான் படுக்க வேண்டும். சிலுவார் போட்டு நடக்க முடியாது. கைலிதான் கட்ட வேண்டும்.
தவிர, இரத்தக் கொதிப்பு உள்ளவர்களுக்கு விதிவிலக்கு உண்டு. அவர்களுக்கு பிரம்படி கொடுக்க மாட்டார்கள். இதில் முக்கியமான ஒரு விஷயம். ஒரு கைதிக்கு எப்போது பிரம்படி கொடுக்கப்படும் என்பதை முன்கூட்டியே அவரிடம் சொல்லமாட்டார்கள். கடைசி நிமிடத்தில்தான் சொல்வார்கள். மலேசியாவைப் பொருத்த வரையில் சிறைச்சாலையின் ஒரு திறந்த வெளியில்தான் பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுகின்றன.
பிரம்படிக்காரர்கள் பெரும்பாலும் நல்ல உடல்கட்டுடன், தற்காப்புக் கலை தெரிந்தவர்களாகவும் இருப்பார்கள். இந்தப் பிரம்படி மன்னர்கள் அந்தத் துறையில் நன்கு தேர்ச்சி பெற்றவர்கள். மணல் மூட்டைகள், வைக்கோல் பொம்மைகள், வாழைமரங்கள் போன்றவற்றில் பல மாதங்களுக்கு பிரம்படி பயிற்சி பெற்றவர்களாகவும் இருப்பார்கள். 2011-ஆம் ஆண்டு கணக்குப்படி மலேசியாவில் மொத்தம் 62 பிரம்படிக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். (சான்று: Amnesty International Briefing on Singapore, January 2011)
நம்ப கதைக்கு வருவோம். பிரம்படியின் முக்கிய விளைவு: குறைவான உடல் சேதத்தில் மிகுதியான வேதனையை உருவாக்குவது. அதுதான் பிரம்படியின் தாரக மந்திரம். பிரம்படிக்காரர்களுக்கு அவர்களுடைய சம்பளம் போக, ஒவ்வொரு பிரம்படிக்கும் மிகை ஊதியமும் வழங்கப்படும். 2005-ஆம் ஆண்டு வரை, ஒரு பிரம்படிக்கு 3 ரிங்கிட் மிகை ஊதியம் கொடுக்கப்பட்டது. இப்போது ஒரு பிரம்படிக்கு பத்து ரிங்கிட். காஜாங் சிறைச்சாலையில் ஒவ்வொரு புதன், வெள்ளிக் கிழமைகளில் பிரம்படிச் சடங்குகள் நடைபெறுகின்றன.
தண்டனை நிறைவேற்றப்படுவதற்கு முன்னால் கைதிகள் அனைவரையும் ஓர் அறைக்குள் பூட்டி வைப்பார்கள். முதலில் ஆறு கைதிகளைக் கொண்டு வருவார்கள். அப்புறம் ஆறு கைதிகள். அடுத்து ஆறு கைதிகள். தண்டனை பெறப் போகும் ஒரு கைதியின் சட்டைச் சிலுவார்கள் முதலில் அகற்றப்படும். அவரைப் பிரம்படி கொடுக்கப்படும் இடத்திற்கு நிர்வாணமாகவே அழைத்துச் செல்வார்கள்.
கல்லீரல் பகுதியின் மேல்புறமும் ஒரு பஞ்சு மெத்தை வைக்கப்படும். முகம் மூடப்படுவது இல்லை. வாயில் துணி வைக்கப்படுவதும் இல்லை. அதன் பின்னர் கைகளும் கால்களும் வார்ப்பட்டைகளினால் இறுக்கமாகக் கட்டப்படும். பின்னர், பிரம்படிக்காரர் கைதி நிற்கும் இடத்தில் இருந்து ஐந்து அடிகள் பின்னால் போய் தள்ளி நிற்பார்.
முதல்நாள் நீரில் நன்றாக ஊறப் போட்ட பிரம்பு இளக்கமாகவும் பதமாகவும் இருக்கும். நீரில் ஊறப்போட்ட பிரம்பு சாமான்யத்தில் உடையாது, சிதறாது. இன்னோர் அதிகாரி ‘சத்து’ என்று சத்தமாகச் சொல்வார். அடுத்த ஐந்தாவது விநாடியில் கைதியின் பிட்டத்தில் முதல் அடி விழும். அடுத்து, முப்பது விநாடிகள் கழித்து ‘டுவா’ என்று உரக்கக் கத்துவார். இரண்டாவது அடி விழும். அடுத்து ‘தீகா’ என்று கத்துவார். மூன்றாவது அடி விழும்.
அடிக்கும் போது எவ்வளவு பலத்தைக் கொண்டு அடிக்க முடியுமோ அவ்வளவு பலத்தையும் பயன்படுத்தி ஒரே இடத்தில் படுமாறு அடியைக் கொடுப்பார்கள். அடித்த வாக்கிலேயே பிரம்பையும் சேர்த்து இழுப்பார்கள். அப்படி இழுக்கும் போது சதை பிய்த்துக் கொண்டு வரும்.
ஒரு பிரம்பின் நீளம் 4 அடி. அதாவது ஒரு மீட்டர். அதன் தடிப்பு அரை அங்குலம். மணிக்கு 160 கிலோமீட்டர் வேகத்தில் பிட்டத்தை நோக்கி வரும் பிரம்பு, ஏறக்குறைய 100 கிலோகிராம் தாக்கத்தைப் பிட்டத்தில் கொடுக்கும். அந்தத் தாகத்தினால் தோல் பிய்ந்து, சதை பிய்ந்து, இரத்தம் கொட்டும்.
தொடக்கத்தில் ஒரே இடத்தில் இரண்டு அடிகள் அடுத்து அடுத்து விழுவது இல்லை. ஓர் அடி விழுந்த இடத்திற்கு கொஞ்சம் மேலே இன்னோர் அடி விழும். அடுத்த அடி கொஞ்சம் கீழே அல்லது கொஞ்சம் மேலே விழுந்தாலும் விழும். சொல்ல முடியாது. பொதுவாக, அடி விழுந்த இடத்திலேயே மறு அடியும் விழும். அந்த அளவுக்கு பிரம்படிக்காரர்கள் கெட்டிக்காரர்கள்.
முதலாவது அடி விழும்போது, வாழைப்பழத் தோலை எப்படி பிய்க்கிறோமோ அந்த மாதிரி, பிட்டத்தின் மேல் தோல் பிய்த்துக் கொள்ளும். இரண்டாவது அடியில் சதையும் சேர்ந்து கொண்டு பெயர்ந்து கொண்டு வரும். மூன்றாவது அடியில் தோலும் சதையும் சேர்ந்து, காற்றில் பஞ்சு மாதிரி பறக்கும். அதில் இரத்தமும் சேர்ந்து கொள்ளும். நான்காவது அடியில் பஞ்சுமிட்டாய் மாதிரி சதை பறக்க ஆரம்பித்துவிடும். அப்புறம் இரத்தம் பிய்த்துக் கொண்டு ஊற்றும்.
இரத்தம் ஊற்றுகிறதே என்று அடியை நிறுத்த மாட்டார்கள். மயக்கம் போட்டால்தான் அடியை நிறுத்துவார்கள். அதுவும் மருத்துவர் சொல்ல வேண்டும். இரத்தம் ஊற்றிக் கொண்டே இருந்தால், துணியை வைத்துத் துடைத்துவிட்டு தொடர்ந்து அடியைக் கொடுப்பார்கள்.
பத்தாவது அடியைத் தாண்டி பதினோறாவது அடிக்கும் மேலே போகும் போது, அடிபட்ட அந்த அதே இடத்திலேயே அடுத்த அடுத்த அடிகள் விழுவது சகஜம். அடிபட்ட இடத்திலேயே அடி விழுந்தால் வலி குறைவாக இருக்கும். ஏன் என்றால் அடிபட்டு இரத்தம் ஊற்றும் அந்த இடத்தில் இரத்தக்கட்டு ஏற்பட்டு வலியைக் குறைத்துவிடும். புதிய இடத்தில் அடி விழும் போதுதான் அதிகமான வேதனையைக் கொடுக்கும். அதையும் கண்டுபிடித்து வைத்து இருக்கிறார்கள்.
இவ்வளவு நடந்து கொண்டு இருக்கும் போது கைதியின் நிலைமை எப்படி இருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள். அதைப் பற்றிக் கொஞ்சம் தெரிந்து கொள்வோமா! பெரும்பாலான கைதிகள் முதல் மூன்று அடிகள் வரை தாக்குப் பிடிப்பார்கள். போராட்டம் நடத்துவார்கள். அதற்கு பின்னர் அவர்களுடைய போராட்டம் குறைந்துவிடும். ஏன் தெரியுமா. அந்தக் கட்டத்தில் அவர்களுடைய உடல் பலகீனமாகிப் போய் விடுகிறது.
பெரும்பாலானவர்கள் மூன்றாவது அடி வரை வீரமாக மல்லுக்கட்டித் தாக்குப் பிடிப்பார்கள். அதற்கு பின்னர், அடிகளின் அதிர்ச்சியில் உடல் சரிந்து போகும். மயக்கம் வரும். உடனே மருத்துவரும் அவருடைய உதவியாளர்களும் கைதியின் காயங்களுக்கு மருந்து போடுவார்கள். மயக்கம் அடைந்து விட்டது போல சிலர் நடிப்பதும் உண்டு.
மருத்துவர் பரிசோதித்து மயக்கம் இல்லை என்று சொன்னதும் போதும், பிரம்படிச் சடங்குகள் மறுபடியும் தொடங்கும். அப்போது குடிப்பதற்கு தண்ணீர் எதையும் கொடுக்க மாட்டார்கள். மயக்கம் அடைந்து விட்டால் முகத்தில் தண்ணீர் தெளிப்பார்கள். சுயநினைவு வந்ததும் மறுபடியும் பூசைகள் தொடரும்.
நீதிமன்றம் விதித்த அத்தனைப் பிரம்படிகளையும் வழங்கிய பின்னர்தான் சடங்கு ஒரு முடிவிற்கு வரும். 16 பிரம்படிகள் என்றால் 16 பிரம்படிகளும் முடிந்தாக வேண்டும். மருத்துவர் நிறுத்துச் சொல்லும் வரையில் நிறுத்த மாட்டார்கள்.
அடி வாங்கும் போது கைதிகளில் சிலர் வலுக்கட்டாயமாக அமைதியாக நிற்பார்கள். அப்படிப்பட்டவர்கள் மூன்று அடிகள் வரை தாக்குப் பிடிப்பார்கள். அதற்கு பிறகு அவர்களால் தாக்குப் பிடிக்க முடியாது. அடி விழும் போது சிலர் சத்தம் போட்டு கடவுளைக் கூப்பிடுவார்கள். சிலர் கருணை காட்டும்படி கெஞ்சிக் கத்துவார்கள். கதறுவார்கள். சிலர் வெறித்தனமாக அலறுவார்கள். சிலர் ஒப்பாரி வைப்பார்கள். (சான்று: "The Caning of Michael Fay: The Inside Story by a Singaporean", by Gopal Baratham, KRP Publications, Singapore, 1994)
பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுவதில் முதல்வகைப் பிரம்படி என்றும் இரண்டாம் வகைப் பிரம்படி என்றும் இரு வகைகள் உள்ளன. இதில் முதல் வகை மிக மோசமான வேதனையைக் கொடுக்கும். இரண்டாம் வகை சுமாரானது. மலேசியாவிற்குள் கள்ளத்தனமாக வந்து பிடிபடுபவர்களுக்கு இரண்டு பிரம்படிகள் கொடுக்கப்படுவதற்கு சட்டம் வகை செய்கிறது. அவர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் பிரம்படிகள் இரண்டாம் வகையைச் சேர்ந்தவை. வலி கொஞ்சம் குறைவானது.
வணிகக் குற்றங்கள் (White Collar Offences) தண்டனை பெற்றவர்களுக்கும் இரண்டாம் வகை பிரம்படிகளே! 2004, 2005-ஆம் ஆண்டுகளில் 18,607 கள்ளக்குடியேறிகளுக்கு பிரம்படிகள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. அவர்களில் 15,214 பேருக்கு ஒரே ஒரு பிரம்படி கொடுக்கப்பட்டது. அந்தச் சமயத்தில் 11,473 இந்தோனேசியர்களும் பிரம்படி பெற்றார்கள். அண்மைய புள்ளி விவரங்கள் கிடைக்கவில்லை.
இன்னும் ஒரு விஷயம். ஒருவருக்கு அதிகபட்சமாக 24 பிரம்படிகள் மட்டுமே கொடுக்க முடியும் என்று சட்டம் சொல்கிறது. ஆனால், அவர் இரண்டு குற்றங்களைச் செய்து, 48 பிரம்படிகள் என்றால், அவர் அந்த 48 பிரம்படிகளையும் வாங்கித்தான் ஆக வேண்டும். தயவு தாட்சண்யம் எதுவும் கிடையாது. இரண்டு தண்டனைகளையும் ஒரே சமயத்தில் கொடுக்க மாட்டார்கள். தனித்தனியாகப் பிரித்து, 24 அடிகள் கொடுத்து சில மாதங்கள் கழித்து மறுபடியும் 24 அடிகளைக் கொடுப்பார்கள்.
2004-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டு மாதம் மலேசியாவில் ஒரு காம வெறியனுக்கு 50 பிரம்படிகள் கொடுக்கப்பட்டன என்பதையும் நாம் இங்கே நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
மற்றபடி, மருத்துவர் அனுமதிக்காமல் அந்த 50 பிரம்படிகளையும் ஒரே சமயத்தில் கொடுத்திருக்க மாட்டார்கள். அது மட்டும் இல்லை. 50 அடிகளையும் ஒரே சமயத்தில் கொடுத்து விடுங்கள் என்று கைதி கேட்டுக் கொண்ட பிறகுதான் தண்டனையும் நிறைவேற்றப்பட்டது.
பிரம்படிக்காரர்களின் மனநிலை எப்படி இருக்கும் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள். ஆண்டவா என்னை மன்னித்துவிடு. வேண்டும் என்றே ஒருவரைத் துன்புறுத்தவில்லை. அரசாங்கத்திற்காகவும் நீதித்துறைக்காகவும் ஒருவரை அடிக்கிறேன் என்று வேண்டிக் கொண்டுதான் பிரம்படி கொடுக்கிறார்கள்.
தூக்குத் தண்டனை நிறைவேற்றும் அதிகாரிகள் இருக்கிறார்களே அவர்களில் சிலருக்கு தூக்குத் தண்டனை கொடுத்த பிறகு பல நாட்களுக்கு தூக்கமே வராதாம். சாப்பிடக்கூட முடியாதாம். வேலையை ராஜிநாமா செய்துவிட்டுப் போனவர்களும் இருக்கிறார்கள்.
மனிதனாய்ப் பிறந்திட மாதவம் செய்திடல் வேண்டும் என்று ஒரு கவிஞர் பாடினார். அதையே கொஞ்சம் மாற்றினால் மனிதாய்ப் பிறந்து பிரம்படி வாங்க மாபாவம் செய்திடல் வேண்டும் அம்மா என்று சொல்ல வருகிறது.
சட்டத்தை மீறி எதையும் செய்ய வேண்டாம். பிரம்படி பற்றி நினைக்கவும் வேண்டாம். உப்பைத் தின்ன வேண்டாம். தண்ணீருக்கு அலையவும் வேண்டாம். தப்புகளைச் செய்ய வேண்டாம் பிரம்படிகளைப் பெறவும் வேண்டாம்.
