சிங்கப்பூர் அதிபர் அலிமா யாகோப்

தமிழ் மலர் - 30.08.2020

வறுமையின் விழுமங்களில் வேதனைகளைப் பார்த்தவர். வேதனைகளின் விளிம்புகளில் வறுமையை வார்த்தவர். வறுமையின் கோலங்களில் ஏழ்மையை எதிர்த்தவர். ஏழ்மையின் அவலங்களில் எளிமையைச் சேர்த்தவர்.

இப்போதைக்கு அந்த எளிமையின் பெருமையில் இமயத்தைப் பார்க்கின்றவர். உலக மக்களையே திரும்பிப் பார்க்க வைக்கும் ஓர் அழகிய பெண்மணி. சிங்கையின் அதிபர் அலிமா யாகோப். கைகூப்புகிறோம். சிரம் தாழ்த்துகிறோம்.

பெண்மையின் வடிவத்தில் ஓர் உண்மையைச் சொல்ல வருகின்றார். வறுமை பெரிது அல்ல. ஏழ்மை பெரிது அல்ல. வேதனைகளின் வடுக்கள் பெரிது அல்ல. வாழ்ந்து காட்டுவதே பெரிது என்று சொல்கின்றார்.

அது ஓர் உலகார்ந்த உரைமொழியாக இருக்கலாம். இருப்பினும் உலக மக்கள் அனைவருக்கும் ஓர் உதாரணமாய்த் திகழும் ஒருவர் உதிர்க்கும் ஒரு பெண்மொழி. உண்மையில் ஓர் உயிர்மொழி.

அலிமாவின் வாழ்க்கை மிக மிகச் சோதனை மிக்கது. சின்ன வயதில் பெரிய பெரிய வேதனைகள். பெரிய பெரிய சோதனைகள். சாமானிய வேதனை சோதனைகளின் விளிம்பிற்கே ஓடியவர்.

விடியல் காலை நான்கு மணிக்கு எல்லாம் எழுந்து படுக்கையைச் சுருட்ட வேண்டும். அரக்கப் பரக்க மார்க்கெட்டிற்கு ஓட வேண்டும். காய் கறிகளை வாங்க வேண்டும். அவசரம் அவசரமாய்ப் பள்ளிக்கு ஓட வேண்டும். பாடம் முடிந்ததும் நாசி பண்டான் விற்க திரும்ப ஒட்டுக்கடைக்கு ஓடி வர வேண்டும். மங்கு குவளைகளைக் கழுவ வேண்டும். மேசை நாற்காலிகளைத் துடைக்க வேண்டும். ஒருநாள் இரண்டு நாள் அல்ல. பத்து ஆண்டுகள்.

அப்படி எல்லாம் அனுபவித்து வாழ்ந்தவர் தான் இப்போதைய சிங்கை அதிபர் அலிமா யாகோப் (Halimah Yacob). சிங்கப்பூரின் முதல் பெண் அதிபர். சிங்கப்பூருக்குப் பெருமை; சிங்கப்பூர் வரலாற்றுக்கும் பெருமை.

இவர் சிங்கப்பூரின் எட்டாவது அதிபர். இந்தியாவைச் சேர்ந்த தந்தையாருக்கும்; மலேசியாவைச் சேர்ந்த தாயாருக்கும் 1954-ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர் ஹலிமா யாகோப்.

2017-ஆம் ஆண்டு சிங்கப்பூர் அதிபருக்கானத் தேர்தல் அறிவிக்கப் பட்டது. ஆறு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை ஒரு புதிய அதிபர் தேர்ந்தெடுக்கப் படுவது வழக்கம். ஒவ்வொரு முறையும் குறிப்பிட்ட ஒரு பாரம்பரிய இனக் குழுவினருக்கு அதிபர் பதவி ஒதுக்கப் படுகிறது.

அதன்படி இந்த முறை மலாய்க்காரச் சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த ஒருவருக்கு அதிபர் பதவி ஒதுக்கப்பட்டது. அதிபருக்கான வேட்பாளர்களில் திருமதி ஹலிமா யாகோப் ஒருவர்.

கொஞ்ச காலமாக ஒரு சர்ச்சை. ஹலிமா ஒரு மலாய்க்காரர் அல்ல எனும் சர்ச்சை. பின்னர் ஹலிமா ஒரு மலாய்க்காரர் எனும் சான்றிதழைச் சிங்கப்பூர் அரசு வழங்கியது.

ஹலிமாவிற்கு முன்னர் சிங்கப்பூரின் அதிபராக டோனி டான் கெங் யாம் என்பவர் இருந்தார். பதவிக்காலம் 2017 ஆகஸ்டு மாதம் முடிந்தது. இந்தக் கட்டத்தில் அதிபர் தேர்தல் அறிவிக்கப் பட்டது. ஐவர் அதிபர் பதவிக்குப் போட்டியிட விருப்பம் தெரிவித்தார்கள்.

ஆனால் சிங்கப்பூர் அதிபர் பதவிக்கு மலாய் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமே போட்டி போட முடியும் என்று சட்டம் உள்ளது. அண்மையில் திருத்தம் செய்யப்பட்ட சட்டம்.

அந்த வகையில் ஹலிமா யாகோப்பின் மனு மட்டுமே ஏற்றுக் கொள்ளப் பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து போட்டி இல்லாமல் தேர்வு செய்யப் பட்டார். சிங்கப்பூரின் முதல் பெண் அதிபர் ஆனார்.

ஹலிமா யாகோப் ஏறக்குறைய 20 ஆண்டுகளாக ஆளும் கட்சியான மக்கள் நடவடிக்கை கட்சியின் (People's Action Party) நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்து உள்ளார்.

அதிபர் தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்காக நாடாளுமன்றப் பதவியையும்; சபாநாயகர் பதவியையும் ராஜினாமா செய்தார். தவிர மக்கள் நடவடிக்கை கட்சியில் இருந்தும் ராஜினாமா செய்தார். இதையும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

அதிபர் ஹலிமா 1954 ஆகஸ்டு 23-ஆம் தேதி, குயின்ஸ் தெரு (Queen's Street) பகுதியில் ஓர் ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். குடும்பத்தில் கடைசி ஐந்தாவது குழந்தை. தந்தையார் ஒரு காவலாளியாக வேலை செய்தவர்.

சொற்ப வருமானம். நீண்ட காலமாக நோய்வாய்ப்பட்டு இருந்தார். திடீரென்று ஒருநாள் அவருக்கு மாரடைப்பு. காலமாகி விட்டார். அப்போது ஹலிமாவிற்கு எட்டு வயது.

தந்தையார் இறந்த பிறகு, குடும்பப் பொறுப்பைத் தாயார் ஏற்றுக் கொண்டார். குடும்பத்திற்காகத் தாயார் கடினமாக உழைத்தார். தள்ளுவண்டியில் சின்னதாக ஓர் உணவுக் கடை. விடியல் காலை நான்கு மணிக்குப் போகிறவர் இரவு 10 மணிக்குத் தான் வீட்டிற்கே வந்து சேர்வார்.

10 வயதில் இருந்தே ஹலிமாவின் அன்றாட வாழ்க்கை பள்ளிக்கு வெளியேதான் கழிந்து உள்ளது.

சிங்கப்பூர் பாலிடெக்னிக் (Singapore Polytechnic) கல்லூரிக்கு வெளியே அவர்களின் நாசி பாடாங் வியாபாரம். தள்ளுவண்டியில் ஓர் ஒட்டுக் கடை. தாயாருக்கு உதவி செய்வதிலேயே காலத்தைக் கழித்தார்.

அப்போது அவருக்கு வயது எட்டு. அந்த வயதில் மற்ற பிள்ளைகள் எல்லாம் அசரமாய் ஆனந்தமாய்த் தூங்குகின்ற நேரம். ஆனால் இவரோ அதிகாலை நான்கு மணிக்கு எல்லாம் எழுந்து மளிகை சாமான்களை வாங்க மார்க்கெட்டிற்குச் செல்வார்.

பள்ளி விட்டு நேரடியாகக் கடைக்குப் போய் விடுவார். வீட்டுக்குப் போவது; ஓய்வு எடுப்பது எல்லாம் இல்லை. இரவு பத்து மணி வரையில், தள்ளுவண்டிக் கடையில் ஓய்வு ஒழிச்சல் இல்லாமல் சில்லறை வேலைகள்.

பீங்கான் மங்குகளைக் கழுவுதல்; தட்டு முட்டு சாமான்களை சுத்தம் செய்தல்; கடையைப் பெருக்கிக் குப்பைக் கூளங்களை அள்ளிப் போடுதல்; பொதுக் குழாயில் இருந்து கடைக்குத் தண்ணீர் பிடித்து வருதல்; கடைக்கு வருபவர்களுக்கு சேவை செய்தல்; சமயங்களில் அவர்களின் ஏச்சு பேச்சுகள்; காசு பணத்தைப் பார்த்துக் கொள்ளுதல்; இப்படித்தான் ஹலிமாவின் பால்ய வயது வாழ்க்கை ஓடி இருக்கிறது.

ஒரே ஒரு பள்ளிச் சீருடை. அதிலும் சல்லடைத் துவாரங்கள். ஒவ்வொரு நாளும் துவைத்து; காய்ந்தும் காயாத நிலையில் அணிந்து செல்ல வேண்டிய ஏழ்மை நிலை. காலணி காலுறைகளில் ஆங்காங்கே ஓட்டைகள். ஒட்டுப் போட்டுச் சிரிக்கும் சதுரங்கள்.

அவர் சொல்கிறார்: "நான் வாழ்க்கையின் வறுமையைப் பார்த்து விட்டேன். நன்றாகவே அனுபவித்து விட்டேன். எதிர்காலத்தின் நிச்சயமற்ற தன்மையில் என்னுடைய அன்றாட வாழ்க்கை நகர்ந்து சென்று இருக்கிறது. ஒவ்வொரு நாளும் என் வாழ்க்கையை எண்ணி எண்ணி கலங்கி இருக்கிறேன். இருந்தாலும் நம்பிக்கையைக் கைவிடவில்லை.”

”இளம் வயதில் என்னுடைய நோக்கம், இலக்கு எல்லாம் பள்ளிப் படிப்பை முடிப்பது; அப்புறம் ஏதாவது ஒரு வேலையைப் பார்ப்பது; அப்படியே என் அம்மாவுக்கு ஆதரவாக இருப்பது. அதுதான் அப்போதைக்கு என் இலட்சியமாக இருந்தது.”

ஹலிமா படிப்பில் கெட்டிக்காரப் பெண். சிங்கப்பூர் சீனப் பெண்கள் பள்ளியில் (Singapore Chinese Girls’ School) படிக்கும் போது பள்ளியில் இருந்து நீக்கப் பட்டார். அதற்கும் காரணம் இருந்தது. தாயாருக்கு உதவி செய்ய வேண்டும்; குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும்.

அந்த அழுத்தங்கள். ஒழுங்காகப் பள்ளிக்குப் போக முடியவில்லை. அடிக்கடி லீவு போட்டார். அதனால் பள்ளியில் இருந்து நிறுத்தப் பட்டார்.

ஒருநாள் பள்ளியின் தலைமையாசிரியை அவரை அழைத்து இறுதியாக எச்சரிக்கை செய்து பள்ளியில் மீண்டும் சேர்த்துக் கொண்டார்.  

”அது என் வாழ்க்கையின் மிக மிக மோசமான கட்டங்களில் ஒன்றாகும். என் பள்ளி வாழ்க்கைக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி ஏற்பட்ட கட்டம். அப்போது எனக்கு நானே சொல்லிக் கொள்வேன். சுய பரிதாபத்தில் வாழ்வதைவிட எழுந்து நின்று போராடுவதே சிறப்பு என்று என்னையே உற்சாகப் படுத்திக் கொள்வேன்.”

அடுத்து தஞ்சோங் காத்தோங் பெண்கள் பள்ளியில் (Tanjong Katong Girls' School) உயர்நிலைப்பள்ளி படிப்பு. அடுத்து சிங்கப்பூர் பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்க வாய்ப்பு. படிப்பைத் தொடர்ந்தார். 1978-ஆம் ஆண்டு சட்டத் துறையில் இளங்கலை பட்டம் பெற்றார். 1981-ஆம் ஆண்டு சிங்கப்பூர் உயர்நீதிமன்றத்தில் ஒரு வழக்கறிஞராக அனுமதிக்கப் பட்டார்.

2001-ஆம் ஆண்டில் சிங்கப்பூர் தேசியப் பல்கலைக்கழகத்தில் சட்டத் துறையில் மாஸ்டர்ஸ் பட்டம். பின்னர் இவர் அரசியலுக்கு வந்தார். ஓர் அமைச்சரானார். 2016-ஆம் ஆண்டில் சட்டத் துறையில் கௌரவ டாக்டர் பட்டம் வழங்கிச் சிறப்பு செய்து இருக்கிறார்கள்.

பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்கும் போது தான் தன் கணவரைச் சந்தித்து இருக்கிறார். கணவரின் பெயர் முகமது அப்துல்லா (Mohammed Abdullah Alhabshee). அரபு நாட்டைச் சேர்ந்தவர். 1980-இல் திருமணம். இவர்களுக்கு ஐந்து பிள்ளைகள். அதிபர் ஹலிமாவின் கணவர் இவருக்குத் துணையாக ஒரு தூணாக நின்று அனைத்தையும் கவனித்துக் கொள்கிறார்.

அதிபர் ஹலிமாவின் தாரக மந்திரம் என்ன தெரியுங்களா. உழைப்பு... உழைப்பு... அந்த உழைப்பிலேயே வாழ்ந்து உழைப்பிலேயே வளர்ந்து; இன்று சிங்கப்பூரின் ஆக உயர்ந்த பதவியில் உச்சம் பார்க்கிறார். எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் அவரின் அசராத உழைப்பு. அயராத விடா முயற்சி. அசைக்க முடியாத தன்னம்பிக்கை.

ஹலிமா சிங்கப்பூர் தேசிய தொழிற்சங்கக் காங்கிரசில் (National Trades Union Congress) சட்டத்துறை அதிகாரியாகப் பணியாற்றியவர். 1992-ஆம் ஆண்டில் அதன் சட்டத் துறையின் இயக்குநரானாகப் பதவி உயர்ந்தவர். பின்னர் 1999-ஆம் ஆண்டில் சிங்கப்பூர் தொழிலாளர் ஆய்வுகள் நிறுவனத்தின் இயக்குநராகவும் நியமிக்கப் பட்டார். அபாரமான வளர்ச்சி.

2001-ஆம் ஆண்டில் அரசியலில் காலடி வைத்தார். ஜுராங் தொகுதியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகத் தேர்வு செய்யப் பட்டார்.

2011-ஆம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலில் மீண்டும் ஒரு வெற்றி. சிங்கப்பூர் சமூக அபிவிருத்தி, இளைஞர், விளையாட்டுத் துறை அமைச்சராகப் பதவி. பின்னர் சமூகக் குடும்ப மேம்பாட்டுத் துறை அமைச்சராகவும் பதவி வழங்கப்பட்டது.

2013 ஜனவரி 8-ஆம் தேதி சிங்கப்பூர் நாடாளுமன்றத்தின் சபாநாயகராக நியமிக்கப்பட்டார். சிங்கப்பூர் வரலாற்றில் சபாநாயகர் பதவியை வகித்த முதல் பெண்மணி எனும் வரலாற்றையும் படைத்தார். கடைசியில் இப்போது சிங்கப்பூரின் அதிபர் பதவியில் உச்சம் பார்க்கிறார்.

எப்படி வாழ்க்கையில் முன்னேறி வந்து இருக்கிறார் என்பதைக் கவனியுங்கள். குடும்பத்துக்காகத் தன் வாழ்க்கையையே அர்ப்பணித்து இருக்கிறார். குடும்ப நலனை முன் நிறுத்தியதால் பள்ளியில் இருந்தே வெளியாக்கப் பட்டு இருக்கிறார். இருந்தாலும் போராடிப் போராடி, கடைசியில் வெற்றி பெற்று இருக்கிறார்.

இப்போது சிங்கப்பூர் நாட்டின் ஆக உயரிய பதவி. அந்தப் பதவிக்கான ஹலிமாவின் பயணம் மிக நீண்டது. மிக நெடியது. பற்பல இன்னல்களைத் தாண்டியது. பற்பல இடர்பாடுகளைத் தாண்டியது. இறுதியில் வெற்றிக் கனியை எட்டிப் பிடித்து எடுத்துக்காட்டாய் இவாழ்கிறார். ஹலிமாவின் வாழ்க்கை வரலாறு சிங்கப்பூர் வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல் என்றுகூட சொல்லலாம்.

ஓர் அதிபர் எனும் வகையில் ஹலிமா அவர்கள், சிங்கப்பூர் இஸ்தானா அதிபர் மாளிகையில் தான் தங்க வேண்டும். ஆனால் அவர் அதை விரும்பவில்லை. பழைய இயூசுன் (HDB flat in Yishun Avenue 4) அடுக்குமாடி வீட்டிலேயே தங்கி வந்தார். சாதாரணமான எளிய வாழ்க்கை போதும் என்பதே அவரின் விருப்பம்.

ஆனால் சிங்கப்பூர் பாதுகாப்பு அதிகாரிகள் மறுப்பு தெரிவித்தார்கள். ஹலிமா அவர்கள் ஒரு நாட்டின் அதிபர். அவர் ஒரு சாதாரண அடுக்குமாடி வீட்டில் தங்கினால், அவர் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்படலாம் என்று எச்சரிக்கை செய்து வந்தார்கள்.

அடுக்குமாடிகளில் அக்கம் பக்கத்தில் வாழ்ந்தவர்களுக்குப் பெருமைதான். ஆனாலும் பாதுகாப்பு அதிகாரிகளின் கெடுபிடிகள். சுற்றிலும் சி.சி.டி.வி. காமராக்கள். 24 மணி நேரமும் போலீஸ்காரர்களின் சோதனைகள். சமயங்களில் அதுவே பொதுமக்களுக்கு அசௌகரியங்களை ஏற்படுத்தியது.

சில மாதங்களுக்குப் பின்னர் அதிகாரப்பூர்வ அதிபர் மாளிகைக்கு ஹலிமா குடிபெயர்ந்தார். இந்த மாளிகை சிங்கப்பூர் ஆர்ச்சர்ட் (Orchard) பகுதியில் உள்ளது. இப்போது அந்த மாளிகையில் தங்கிப் பணியாற்றி வருகிறார். இப்போது அவருக்கு வயது 66.

இவரின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதும் போது மனம் லேசாய்க் கனக்கிறது. விடியல்காலை நான்கு மணி. எட்டு வயதில் எல்லாக் குழந்தைகளும் தூங்கும் நேரம். இந்தச் சிறுமி மட்டும், கையில் வெறும் கூடையோடு மார்க்கெட்டிற்கு ஓடுகிறார். தாயார் தள்ளுவண்டியைத் தள்ளிக் கொண்டு சாலையில் விரைகிறார்.

கடைக்கு வேண்டிய சாமான்களை வாங்கிக் கொண்டு வந்து தாயாரிடம் கொடுக்கிறார். பின்னர் அங்கேயே குளித்து; அங்கேயே உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு அவசரம் அவசரமாகப் பள்ளிக்கு ஓடுகிறார்.

மத்தியானம் இரண்டு மணிக்குத் திரும்பி வந்து கடையில் மங்கு சாமான்களை எல்லாம் கழுவி வைக்கிறார். இரவு பத்து மணிக்குப் பிறகுதான் வீட்டுக்குப் பக்கமே போகிறார். அடித்துப் போட்ட தூக்கம். ஒரு நாள் அல்ல. இரு நாட்கள் அல்ல. பல ஆண்டுகள் அன்றாடம் நடந்த நிகழ்ச்சிகள்.

இன்றைக்கு அதே அந்தப் பெண்பிள்ளை ஒரு நாட்டின் அதிபர். ஒரு சாமானிய பெண்ணின் அசாத்திய திறமையைக் கண்டு உலகமே வியக்கிறது. இனவாதத்திற்கு எதிரான அவரின் கோட்பாடு நம்மை எல்லாம் மெய்சிலிர்க்க வைக்கிறது. கண்கள் பனிக்கின்றன. சிரம் தாழ்த்திக் கைகூப்புகிறோம்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
30.08.2020


சான்றுகள்:

1. https://web.archive.org/web/20160413061249/http://www.parliament.gov.sg/mp/halimah-yacob?viewcv=Halimah

2. https://www.facebook.com/halimahyacob

3. https://www.istana.gov.sg/

4. https://sg.theasianparent.com/halimah-yacob-singapore-female-president

பரமேஸ்வரா கட்டிய முதல் கோட்டை கோத்தா பூரோக்

பரமேஸ்வரா வரலாற்றில் கோத்தா பூரோக் (Kota Buruk) எனும் கிராமம் தனிச் சிறப்பு பெற்ற ஒரு வரலாற்றுத் தளமாகும். இந்த இடத்தில் இருந்து தான் மலாக்காவின் வரலாறும் தொடங்குகிறது.

கோத்தா பூரோக் என்பதைத் தமிழில் ’பாழ் கோட்டை’ என்று அழைக்கலாம். ஆங்கிலத்தில் ’Fort of Ruins’. கரையான் அரித்து சேதம் விளைவித்ததால் அந்தக் கோட்டைக்கு ’கோத்தா பூரோக்’ என்று பெயர் வந்தது.

கி.பி. 1398 அல்லது கி.பி. 1399-ஆம் ஆண்டு பரமேஸ்வரா சிங்கப்பூரின் கடைசி ராஜாவாக இருந்தார். அப்போது மஜபாகித் பேரரசு தாக்குதல் நடத்தியது. சிங்கப்பூரில் இருந்து வெளியேறிய பரமேஸ்வரா மலாக்காவிற்குப் பயணம் மேற்கொண்டார்.

அந்தப் பயணத்தின் போது மூவார் பகுதியில் இரு இடங்களில் தங்கினார். முதலில் பியாவாக் பூசுக் (Kota Biawak Busuk) எனும் இடம். இங்கே தான் தன்னுடைய புதிய அரசாங்கத்தை அமைக்கலாம் என்று முதல் திட்டம் வகுத்தார்.

இந்த பியாவாக் பூசுக் எனும் இடம்; கோத்தா பூரோக் கிராமத்திற்கு அருகில் இருந்தது. இன்றும் இருக்கிறது. பியாவாக் பூசுக் இடத்திற்கு ஆங்கிலத்தில் Fort of Smelly Monitor Lizard என்று பெயர்.

(Forts no defence against moniitor lizards, By Sim Bak Heng, Johor Streets. New Straits Times Press. 17 August 2009)

ஜொகூர் (Johor), மூவார் (Muar), பாகோ (Pagoh), புக்கிட் பாசிர் (Bukit Pasir), சுங்கை தெராப் (Sungai Terap), ஜொராக் (Jorak), கம்போங் தஞ்சோங் செலாபு (Kampung Tanjung Selabu) எனும் இடத்தில் பியாவாக் பூசுக் அமைந்து உள்ளது. கோத்தா பூரோக் கிராமமும் இங்கேதான் உள்ளது.

பியாவாக் பூசுக் எனும் இடத்தில் நிறைய உடும்புகள் (Monitor Lizard). பரமேஸ்வரா முதன்முதலாக அங்கு வந்து தங்கிய போது உடும்புகளின் தொல்லைகள். அவற்றை அப்புறப் படுத்தினாலும் அவற்றின் துர்நாற்றம் அதிகமாய் இருந்தது. அதனால் இடத்தை மாற்றம் செய்ய வேண்டி வந்தது.

மூவார் ஆற்றின் வழியாக மேலே ஏறிச் சென்றார். அங்கே கோத்தா பூரோக். அந்த இடத்திற்குத் தம் இருப்பிடத்தை மாற்றினார். அங்கே ஒரு சிறிய கோட்டையைக் கட்டினார். ஆக கோத்தா பூரோக் எனும் இடம் பரமேஸ்வரா தேர்வு செய்த இரண்டாவது இடம்.

அங்கேயும் தொல்லைகள். இந்த முறை கரையான்களின் தொல்லைகள். கோட்டையின் மரத் தூண்களையும் கற்களையும் கரையான்கள் அரிக்கத் தொடங்கின. அதனால் அதற்கு கோத்தா பூரோக் என்று பெயர் வந்தது.

இப்போதைய கம்போங் தஞ்சோங் செலாபு (Kampung Tanjung Selabu) கிராமம் தான் அப்போதைய கோத்தா பூரோக் இடம் ஆகும்.

இந்தக் கோத்தா பூரோக் வரலாற்று இடம் இப்போது பொதுமக்கள் பார்வைக்காகத் திறந்துவிடப்பட்டு உள்ளது. ஜொகூர் மநில அரசாங்கத்தால் ஒரு வரலாற்று இடமாகவும் பாதுகாக்கப் படுகிறது.

(This fort and Biawak Busuk are two historical sites in ancient Malacca's history which Parameswara opened during his stop over and stay in Pagoh, Muar when exiled from Temasik, before his move to Malacca and open the Malacca sultanate empire.)

இந்த நிகழ்வுகள் தொடர்பான வரலாற்றுச் சான்றுகள்.

முதலாவது ஜோவா டி பாரோஸ் எழுதிய Decadas da Asia வரலாற்று நூல் சான்று:

1. ஜோவா டி பாரோஸ் (Joao de Barros) எனும் போர்த்துகீசிய வரலாற்று ஆசிரியர் 1533-ஆம் ஆண்டு ‘ஆசியா பற்பல பத்தாண்டுகள்’ (2nd Decadas da Asia "Decades of Asia") எனும் நூலை எழுதினார். அந்த நூலில் பரமேஸ்வராவை Paramicura என்று குறிப்பிடுகிறார். அந்த நூலில் ஜோவா டி பாரோஸ் சொல்கிறார்: பரமேஸ்வரா தன் பயணத்தின் போது மூவார் (Muar) எனும் இடத்திலும்; பாகோ (Pagoh) எனும் இடத்திலும் தங்கி கிராமப் புறங்களை உருவாக்கினார்.

1. Joao de Barros wrote in 1553 in his 2nd Decadas da Asia ("Decades of Asia"), a history of the Portuguese in India and Asia that Parameswara (Paramicura) had escaped in exile and stopped in Muar and built in rural areas of Muar called Pagoh.

இரண்டாவது துன் ஸ்ரீ லானாங் (Tun Sri Lanang) எழுதிய செஜாரா மெலாயு (Sejarah Melayu) வரலாற்று நூல் சான்று. வில்லியம் ஷெல்லாபியர் (William Shellabear 1862 – 1948) என்பவர் மலாயா வரலாற்று ஆசிரியர். அவரின் செஜாரா மெலாயு மொழிபெயர்ப்பு.

2. பரமேஸ்வராவும் அவரது குடும்பத்தினரும் பாகோ, மூவார் பகுதிக்கு தப்பிச் சென்று மூவார் ஆற்றின் கரையில் இரண்டு பகுதிகளைத் திறந்தார்கள். ஒரு பகுதி பியாவாக் பூசுக். மற்றோர் இடம் கோத்தா பூரோக். அங்கே ஒரு கோட்டையை உருவாக்கினார்கள். மலாக்காவிற்குப் போவதற்கு முன்னர் இந்த இடங்கள் திறக்கப் பட்டன. 1488-ஆம் ஆண்டில், மலாக்கா சுல்தான் அலாவுதீன் ரியாத் ஷா (1477–1488) இறந்ததும்; அவருடைய உடல் இந்த உலு மூவார் பாகோவில் தான் அடக்கம் செய்யப் பட்டது.

2. Tun Sri Lanang: William Shellabear version: In the Sejarah Melayu or Malay Annals states that Temasik during the reign of Parameswara (Sultan Iskandar Shah) was defeated by Majapahit Kingdom. But he and his family including his followers had fled to Pagoh, Muar and opened two areas on the banks of the Muar River; Biawak Busuk and build a fort called Kota Buruk before moved to and opened up Melaka. In 1488, Malacca Sultan Alauddin Riayat Shah (1477–1488) has died and buried in Pagoh, Ulu Muar.

மூன்றாவது டோம் பைர்ஸ் - சுமா ஓரியண்டல். (Tomé Pires - Suma Oriental) சான்று:

3. டோம் பைர்ஸ் (சுமா ஓரியண்டல்): இந்த ஆதாரம் பரமேஸ்வராவின் தோற்றத்தை எடுத்துக் காட்டுகிறது. அவர் தன் 1,000 விசுவாசிகளுடன் பாகோ, மூவாருக்கு தப்பிச் சென்றார். ஆறு வருடங்கள் அங்கு வாழ்ந்தார். இருந்தாலும் சிங்கப்பூர் செலேத்தார் பகுதியில் இருந்து வந்த பரமேஸ்வராவின் மக்கள் மலாக்காவில் இருந்தார்கள்.

3. Tomé Pires (Suma Oriental): This source highlighted the emergence of Parameswara. he fled to Pagoh, Muar with his 1,000 followers and lived there for six years when the Seletar peoples were still occupying Malacca.

இப்படி மூன்று வெவேறான வரலாற்றுச் சான்றுகள் உள்ளன. பரமேஸ்வரா மூவார் கோத்தா பூரோக் பகுதியில் தங்கி ஒரு கோட்டையைக் கட்டி இருக்கிறார். அந்தச் செய்தி மஜபாகித் அரசாங்கத்திற்குத் தெரிந்து விட்டது.

மஜபாகித் எந்த நேரத்தில் தாக்குதல் செய்யலாம் என்பதினால் இடத்தை மாற்றுவதற்கு பரமேஸ்வரா திட்டம் வகுத்தார். அப்படி இடம் மாறிச் செல்லும் போது தான் சருகு மான் மாட்டிக் கொண்டது. மலாக்கா மரம் சிக்கிக் கொண்டது. மலாக்கா எனும் வரலாறும் உருவானது.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
29.08.2020

References:

1. SEJARAH AWAL MUAR - https://www.oocities.org/tengku_mahkota_muar/sejarah_awal_muar.htm

2. https://www.bharian.com.my/bhplus-old/2016/11/208137/misteri-kota-buruk-dan-kota-biawak-busuk-di-muar

3. https://alchetron.com/Kota-Buruk

4. William Shellabear version: Sejarah Melayu

5. Tomé Pires: Suma Oriental

6. Joao de Barros: Decadas da Asia

7. https://en.wikipedia.org/wiki/Kota_Buruk

பூனான் பேரரசு இந்தோசீனா

 தமிழ் மலர் - 28.08.2020

இந்தோசீனா மண்ணில் முதல் அரசு. இந்தோசீனா ஆளுமைகளில் முதன்மை அரசு. இந்தோசீனா கலாசாரங்களில் மூத்த அரசு. இந்தோசீனா நாடுகளில் முதிர்ந்த அரசு. அதுதான் புவி போற்றும் பூனான் அரசு. அதுவே இந்தோசீனாவில் உலக இந்தியர்களின் தலையாய அரசு.

2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஒட்டு மொத்த இந்தோசீனாவையும் ஆட்சி செய்த பழம்பெரும் பண்டைய அரசு. சும்மா சொல்லக் கூடாது. கம்போடியா; வியட்நாம்; லாவோஸ்; தாய்லாந்து; பர்மா; வட மலாயா; ஆகிய ஆறு நிலப் பரப்புகளையும் சம காலத்தில் கட்டிப் போட்டு ஆட்சி செய்த மாபெரும் அரசு.

எப்பேர்ப்பட்ட அரசாக இருக்க வேண்டும். கொஞ்சம் கற்பனை செய்து பாருங்கள். அது மட்டும் இல்லை. பூனான் அரசு ஓர் இந்தியர் அரசு. இந்து மதம் சார்ந்த அரசு. அதை நினைவில் கொள்வோம். ஆகவே பூனான் அரசிற்கு மதிப்பு கொடுப்போம். மரியாதை செய்வோம்.

Funan was an Indianised kingdom in Cambodia, the first important Hinduized kingdom in southeast Asia. It covered portions of what are now Vietnam, Thailand, and Cambodia; that had incorporated aspects of Indian institutions, religion, statecraft, administration, culture, epigraphy, writing and architecture.

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Laos#Funan_kingdom

ஆனால் என்ன. பழைய அதே காம்போதி ராகம் தான். காலத்தின் கோலத்தினால் அந்தப் பேரரசு காணாமல் போய் விட்டது. கன்னா பின்னாவென்று கரைபுரண்டு ஓடிய காலப் பிரளயத்தில் கரைந்து உடைந்து காணாமல் போய் விட்டது.

அரிச்சுவடி அடையாளங்கள் ஆங்காங்கே சின்னதாய்த் தெரிகின்றன. இருந்தாலும் பரவாயில்லை. முதல் மரியாதை செய்வோம். ஏன் என்றால் இந்த அரசைத் தோற்றுவித்தவர் ஓர் இந்தியர். பெயர் கவுந்தியா (Kaundinya). இவருக்கு உதவியாக இருந்தவர் அவரின் மனைவியார் சோமா மகாராணியார்.

பூனான் பெயரைப் பார்த்தால் சீனப் பெயர் மாதிரி இருக்கிறது. அப்புறம் எப்படி அதைத் தோற்றுவித்தவர் ஓர் இந்தியர் என்று மலைக்க வேண்டாம். உண்மை அதுதான். பூனான் பேரரசைத் தோற்றுவித்தவர் ஓர் இந்தியர் தான். தொடர்ந்து படியுங்கள்.

பூனான் பேரரசு 2100 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் இன்றைய மீகாங் ஆற்று வடிநிலத்தில் தோன்றிய ஒரு குட்டி அரசு. அப்படியே பல்கிப் பெருகி ஒரு பேரரசு ஆனது. இந்த அரசு தான் இந்தோசீனாவில் உருவான முதல் அரசு.

இந்த அரசு தோன்றுவதற்கு முன்பு மலாயா கிளாந்தான் மாநிலத்தில் பான் பான் (Pan Pan) எனும் ஓர் அரசு இருந்தது. இதுவும் ஓர் இந்து அரசு தான். அந்தக் காலத்தில் வட மலாயா பகுதியில் இருந்த கிளாந்தான், திராங்கானு மாநிலங்களை ஆட்சி செய்த அரசு. ஒரு சின்ன இடைச் செருகல்.

தென்கிழக்காசிய நாடுகளில் புத்த மதம் தோன்றுவதற்கு முன்பாக இந்து மதம் சார்ந்த இந்திய அரசுகளே ஆழமாய்த் தடம் பதித்து ஆலாபனைகள் செய்து உள்ளன. காலப் போக்கில் மற்ற மதங்களின் செல்வாக்கினால் அந்த மதம் அப்படியே சரிந்து போனது.

பூனான் அரசைப் பற்றி தெரிந்து கொள்வதற்கு முன்னர் பான் பான் அரசைப் பற்றியும் கொஞ்சம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஏன் என்றால் பான் பான் அரசில் இருந்து போன கவுந்தியா என்பவர் தான் பூனான் அரசைத் தோற்றுவித்தார். இவருக்கு கவுந்தி முனிவர் எனும் மற்றொரு பெயரும் உண்டு. சரி.

முன்பு காலத்தில் கிளாந்தான், திராங்கானு மாநிலங்களைத் தவிர தாய்லாந்தில் இருக்கும் சூராட் தானி (Surat Thani), நாக்கோன் சி தாமராட் (Nakhon Si Thammarat) எனும் இரு மாநிலங்களையும் பான் பான் பேரரசு ஆட்சி செய்து இருக்கிறது. கல்வெட்டுச் சான்றுகள் உறுதி படுத்துகின்றன.

Pan Pan is a lost small Hindu Kingdom believed to have existed around the 3rd to 7th Century CE believed to have been located on the east coast of the Malay peninsula somewhere in Kelantan or Terengganu.

(சான்று: Dougald J. W. O'Reilly (2007). Early Civilizations of Southeast Asia. Rowman Altamira. ISBN 0-7591-0279-1.)

ஏறக்குறைய 1700 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்த நிகழ்ச்சி. அதுவே மலாயா தீபகற்பத்தில் ஓர் இந்தியர் அரசாங்கம் அரசாட்சி செய்து இருக்கும் ஒரு வரலாற்றுச் சாசனம் என்றுகூட சொல்லலாம். நம்ப முடிகிறதா. ஆனால் நம்பித் தான் ஆக வேண்டும்.

ஏன் தெரியுங்களா. வரலாறு பொய் சொல்லாது. பொய் சொல்லவும் தெரியாது.

ஆக அந்த வரலாற்றில் இருந்து மறைந்து போன இந்தியர்களின் சுவடுகளை மீட்டு எடுக்கும் போது சில உண்மைகள் கசக்கவே செய்யும். அதற்காக உண்மையைச் சொல்லாமல் இருக்க முடியுமா. சொல்லுங்கள். சரி. நம்ப விசயத்திற்கு வருவோம்.

இந்தப் பான் பான் அரசு தோன்றுவதற்கு முன்னதாகவே பேராக் மாநிலத்தில் புருவாஸ் பகுதியில் கங்கா நகரம் (Gangga Negara) எனும் இந்திய அரசு உருவாகி விட்டது. கி.பி. 2-ஆம் நூற்றாண்டில் கங்கா நகரம் உருவானது. அதையும் நினைவு படுத்துகிறேன்.

(சான்று: https://www.amazon.com/Ancient-Indian-History-Civilization-Sailendra/dp/8122411983 - Ancient Indian History and Civilization; Paperback – 1999; By Sailendra Nath Sen; Pg: 521)

பூனான் என்பதைச் சீன மொழியில் பூனோங் (Bunong) என்கிறார்கள். கெமர் மொழியில் நோகோர் புனோம் (Nokor Phnom). தாய்லாந்து மொழியில் பூனான் (Funan). வியட்நாமிய மொழியில் பூ நாம் (Phu Nam). மலை இராச்சியம் என்று பொருள்.

இருப்பினும் இந்திய மயமாக்கப்பட்ட அந்தப் பண்டைய பேரரசிற்கு புவியியலாளர்கள் வழங்கிய பெயர் பூனான். இதன் தலைநகரம் வியாதாபுரம் (Vyadhapura). ஆட்சிக் காலம் கி.பி. 50/68 – கி.பி. 550/627). பயன்பாட்டு மொழிகள்: பழைய கெமர் மொழி; சமஸ்கிருதம். பயன்பாட்டு மதங்கள்: இந்து மதம்; பௌத்த மதம்; ஆன்ம வாதம் (Animism). இதற்குப் பின்னர் வந்த அரசு: சென்லா அரசு (Chenla).

பூனான் பேரரசு, கி.மு. 100 ஆண்டுகளில், இன்றைய மீகாங் ஆற்று வடிநிலத்தில் (Mekong Delta); சீனா; இந்தோனேசியா; இந்தியா போன்ற நாடுகளுடன் கடல்வழி வர்த்தகத்தைக் கொண்டு இருந்ததாகவும் சொல்லப்படுகிறது. உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை.

இந்தப் பேரரசு இந்து மதத்தைத் தழுவி ஆட்சி செய்து வந்தது. இந்தப் பேரரசின் மன்னர்கள் சிவன், திருமால் வழிபாட்டை ஆதரித்தனர். சைவமும் வைணவமும் ஓங்கி வளர்ந்து உச்சம் பார்த்தன. பௌத்தம் இரண்டாம் நிலையில் இருந்தது.

4-ஆம் நூற்றாண்டில் பௌத்த மதம் மலர்ந்தது என்று சீன இலக்கியங்கள் தெரிவிக்கின்றன. கி.பி. 586-ஆம் ஆண்டில் ஒரு கல்வெட்டு கிடைத்தது. சமஸ்கிருத மொழியில் எழுதப் பட்டது. இரத்னபானு; இரத்னசிம்மா எனும் இரு சகோதரப் புத்த பிக்குகள் அதைப் பற்றி சொல்லி இருக்கிறார்கள்.

சீன அரசவையில் நினைவுச் சின்னம் அமைக்க அப்போதைய கம்போடிய அரசர் ஜெயவர்மன் விருப்பப் பட்டார். அதற்காக நாகசேனா எனும் இந்தியப் புத்த பிக்குவைச் சீனாவுக்கு அனுப்பி வைத்தார். ஆக அந்த வகையில் 450-ஆம் ஆண்டிற்குப் பிறகு தான் பூனானில் பௌத்தம் தோன்றி இருக்கலாம் என்றும் சொல்கிறார்கள்.

பூனான் பேரரசில் இந்து மதம் தலையாய மதமாக இருந்து இருந்தாலும், பௌத்த மதம் இரண்டாம் நிலை மதமாகவே இருந்து உள்ளது. கம்போடியா லாவோஸ் நாடுகளில் கிடைக்கப் பெற்ற கல்வெட்டுகள் உறுதி படுத்துகின்றன.

அது மட்டும் அல்ல. பூனான் பேரரசு மன்னர்கள் சீனப் பேரரசருக்குப் பவளத்தில் வரையப்பட்ட சிவன் படங்களைக் கொடுத்து இருக்கிறார்கள்.

கி.பி. 590-ஆம் ஆண்டில் கம்போடியாவைப் பவவர்மன் எனும் அரசர் ஆட்சி செய்து வந்தார். தன் தம்பி சித்திரசேனன் என்பவரின் உதவியால் பூனான் அரசர் யுத்ரவர்மனைத் தோற்கடித்தார். இன்னும் ஒரு தகவல்.

கம்போடியாவை ஆட்சி செய்த பவவர்மன்; சித்திரசேனன் ஆகியோரின் கல்வெட்டுக்களும்; கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டில் தமிழகத்துப் பல்லவ மன்னர்களின் கல்வெட்டுக்களும் பலவகைகளில் ஒத்துப் போகின்றன.

பவவர்மன் ஒரு சிவபக்தர். அதனால் கம்போடியா நாட்டில் நான்கு சிவ ஆலயங்களைக் கட்டி இருக்கிறார். அது மட்டும் இல்லை. கம்போடியாவில் பல கோயில்களில் சிவலிங்கங்களைப் பிரதிஷ்டை செய்து வைத்து இருக்கிறார். இந்து மதப் பாடல்களைப் பாடும் படி கட்டளை போட்டு இருக்கிறார்.

கம்போடியாவில் இராமாயணம், மகாபாரதம் ஆகியவற்றைப் பாராயணம் செய்யும் வழக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறார். பவவர்மனுக்குப் பின் வந்த அவருடைய தம்பி மகேந்திர வர்மனும் ஒரு சிவ பக்தர். சரி. பூனான் வரலாற்றுக்கு வருவோம்.

1942-ஆம் ஆண்டு தென் வியட்நாம், மீகோங் வடிநிலத்தில் ஒக்கியோ (Oc Eo) எனும் தொல்பொருள் தளம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. கி.மு. 2-ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் பிற்பட்ட காலத்தில் இந்த ஒக்கியோ நகரம் ஒரு பரபரப்பான துறைமுகமாக இருந்து இருக்கலாம்.

பூனான் பேரரசில் தென்னிந்திய பல்லவ வம்சாவழியினரின் தாக்கங்கள் அதிகமாகவே இருந்து உள்ளன. வியட்நாமில் கிடைக்கப் பெற்ற பல்லவ கிரந்த கல்வெட்டுகள் மூலமாக அந்தப் பல்லவத் தாக்கங்கள் உறுதி செய்யப் படுகின்றன.

பூனான் பேரரசு என்பது பண்டைய இந்திய நூல்களில் குறிப்பிடப்படும் சுவர்ணபூமியாகக் கூட இருக்கலாம் என்று வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கருத்து தெரிவிக்கிறார்கள். அதற்கும் காரணங்கள் முன்வைக்கப் படுகின்றன.

2017-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம்; புனோம் பென் (Phnom Penh) அரச பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த டாக்டர் வோங் சோதேரா (Dr Vong Sotheara) என்பவர், ஒரு கல்வெட்டைக் கண்டுபிடித்தார். கி.பி 633-ஆம் ஆண்டில் செதுக்கப்பட்ட கல்வெட்டு.

அந்தக் கல்வெட்டில் “கெமர் பேரரசின் சுவர்ணபூமியின் பெரிய மன்னர் ஈசனவர்மன் (King Isanavarman). இவர் மகிமையும் துணிச்சலும் நிறைந்தவர். அவர் ராஜாதி ராஜன் ஆவார்.

அவர் சுவர்ணபூமியை எல்லையாகக் கொண்ட கடல் வரை ஆட்சி செய்கிறார். அண்டை நாடுகளில் உள்ள மன்னர்கள் இவரின் கட்டளைக்கு மதிப்பு கொடுக்கிறார்கள்” என்று எழுதப்பட்டு இருந்தது.

கி.பி. 3-ஆம் நூற்றாண்டில் தீபகற்ப மலாயாவில் பான் பான் எனும் அரசு இருந்தது. அந்த அரசில் இருந்து வெளியேறிய அந்தியன் (Huntian) அல்லது கவுந்தியா (Kaundinya) என்பவர் தான் பூனான் அரசைத் தோற்றுவித்து இருக்கலாம் என்று சீன வரலாற்று ஆவணங்கள் சொல்கின்றன.

அந்த ஆவணங்களில் முக்கியமானது லியாங் புத்தகம் (Book of Liang).

இந்த லியாங் புத்தகம் பழமையான வரலாற்றுப் பின்னணியைக் கொண்டது. பூனான் அஸ்திவாரக் கதையை அச்சு அசலாகப் பதிவு செய்கிறது.

"கவுந்தியா என்பவர் ஜியா எனும் தென் நாட்டில் இருந்து வந்தார். (ஜியா என்பது பான் பான் பேரரசைக் குறிக்கிறது) அவர் ஒரு கனவு கண்டார். காலையில் கோயிலுக்குச் சென்றார். அங்கு ஒரு வில் இருப்பதைக் கண்டார். அந்த வில்லை எடுத்துக் கொண்டு அவர் ஒரு கப்பலில் ஏறினார். வெகு தூரம் பயணம் செய்து ஓர் இடத்தில் தரை இறங்கினார். அது ஊர் பெயர் தெரியாத ஒரு நாடு.

அந்த நாட்டை சோமா (Queen Soma) எனும் மகாராணியார் ஆட்சி செய்து வந்தார். அந்த ராணியார் கப்பலையும் கவுந்தியாவையும் கைப்பற்ற விரும்பினார். முடியவில்லை. ஒரு போராட்டம். இருந்தாலும் கவுந்தியா போராடி வெற்றிப் பெற்றார். பின்னர் சோமா மகாராணியாரைத் தன் மனைவியாக்கிக் கொண்டார்.

அதன் பின்னர் சோமா மகாராணியார் அந்த நாட்டை ஆட்சி செய்யும் பொறுப்பை கவுந்தியாவிடம் வழங்கினார் என்று லியாங் புத்தகம் கூறுகிறது.

கவுந்தியாவின் மற்ற பெயர்கள்: கொண்டன்னா (Kondanna); கொண்டின்யா (Kondinya).

பூனான் பேரரசை 18 மன்னர்கள் ஆட்சி செய்து இருக்கிறார்கள். அவர்களில் சிலர்:

1. சோமா மகாராணியார் (Queen Soma)
2. கவுந்தியா (Kaundinya I)
3. ஸ்ரீ மீரா (Srei Meara)
4. சந்தனா (Candana)
5. ஸ்ரீ இந்திரவர்மன் (Srei Indravarman)
6. கவுந்தியா ஜெயவர்மன் (Kaundinya Jayavarman)
7. ருத்ரவர்மன் (Rudravarman)

வரலாற்றில் இருந்து கரைந்து போன இந்தியர் அரசுகளில் பூனான் அரசும் ஒன்றாகும். இருப்பினும் இன்றும் வரலாற்றில் வலம் வந்து கொண்டு இருக்கிறது.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
28.08.2020

பாய்லிமிசுலா பரமேஸ்வரா

 தமிழ் மலர் - 27.08.2020

பரமேஸ்வரா என்பவரைப் பலரும் மறந்து வருகிறார்கள். அரசியல் அழற்சியிலும்; மதவாத மலர்ச்சியிலும்; இனவாத இகழ்ச்சியிலும்; அமாவாசை மழையிலும் பரமேஸ்வரா நன்றாகவே நனைந்து விட்டார். காய்ச்சல் வந்து கண்கலங்கி நிற்கிறார். பாவம் அவர்.

Ming Dynasty Documentary

மலாக்காவை பாய்-லி-மி-சு-லா தோற்றுவித்தார் என்று சிலர் சொல்கிறார்கள். இஸ்கந்தார் ஷா தோற்றுவித்தார் என்று சிலர் சொல்கிறார்கள். இன்னும் சிலர் பரமேஸ்வரா என்கிற மனிதர் இல்லவே இல்லை என்றும் ஒரேயடியாகப் போட்டுத் தள்ளுகிறார்கள்.

இருந்தாலும் பரவாயில்லை. பரமேஸ்வராவின் பெயரைச் சொல்லி ஈக்கான் பாக்கார்; மாக்கான் பாக்கார் என்று சிலர் உணவகங்களை நடத்தி காசு பார்க்கிறார்கள். மகிழ்ச்சி அடைவோம்.

வரலாறு பொய் சொல்வது இல்லை. மலாக்காவைப் பாதுகாக்க பரமேஸ்வரா எவ்வளவு சிரமப்பட்டு இருக்கிறார். அதை வரலாறு வஞ்சகம் பார்க்காமல் சொல்கிறது. இதைப் பார்த்து நாமும் மகிழ்ச்சி அடைவோம்.

சயாமியர்களின் தாக்குதலில் இருந்து மலாக்காவைத் தற்காக்க பரமேஸ்வரா சில கடல் பயணங்கள் செய்து இருக்கிறார். மஜபாகித் அரசின் தாக்குதலில் இருந்து மலாக்காவைத் தற்காக்க சில பல சாணக்கிய நகர்வுகளையும் மேற்கொண்டு இருக்கிறார். அந்த வகையில் மலாக்காவைத் தற்காக்க அவர் சீனாவிற்கு இருமுறை பயணங்கள் செய்தார்.

பரமேஸ்வரா எப்போது சீனாவிற்குப் போனார். அங்கே என்ன நடந்தது போன்ற உண்மையான விவரங்கள் சீனா மிங் ஷி-லு வரலாற்றுப் பதிவுகளில் எழுதி வைக்கப்பட்டு உள்ளன.

மிங் ஷி-லு (Ming Shi-lu) என்பது சீனா மிங் வம்சத்தின் வரலாற்றுப் பதிவுகள். ஆங்கிலத்தில் Veritable Records. 1368-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1644-ஆம் ஆண்டு வரையிலான சீனா நாட்டு வரலாற்றுப் பதிவுகள். சீனாவை ஆட்சி செய்த மிங் பேரரசர்களின் காலத்தில் நடைபெற்ற நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் இந்த மிங் ஷி-லு பதிவுகளில் உள்ளன.

(Geoff Wade (tr.) Southeast Asia in the Ming Shi-lu: An Open Access Resource - https://www.persee.fr/doc/arch_0044-8613_2005_num_70_1_3985)

சீன மொழியில் இருந்து ஆங்கிலத்திற்கு மொழி பெயர்த்தவர்

பரமேஸ்வராவும் அவரின் வாரிசுகளும் மலாக்காவை 1398-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1511-ஆம் ஆண்டு வரை ஆட்சி செய்து இருக்கிறார்கள். அவர்களின் ஆட்சிக் காலத்தில் சீனாவை ஆட்சி செய்த மிங் அரசர்களின் விவரங்கள் வருகின்றன. இந்த மிங் அரசர்களின் பதிவு மிகவும் முக்கியமானது. ஏன் தெரியுங்களா?

பரமேஸ்வரா என்பவர் இல்லை என்று சொல்கிறார்களே அவர்களுக்கு இந்தச் செய்திகள் போய்ச் சேர வேண்டும். பரமேஸ்வரா என்று ஒருவர் இருந்து இருக்கிறார். அவர் சீனாவிற்கு இரு முறை பயணம் செய்து இருக்கிறார் எனும் தகவல்களும் போய்ச் சேர வேண்டும்.

1. ஹோங்வூ (Hongwu) - 1368–1398
2. ஜியான்வென் (Jianwen) - 1398–1402
3. யோங்லே (Yongle) - 1402–1424
4. ஹொங்சி (Hongxi) - 1424–1425
5. ஜுவாண்டே (Xuande) - 1425–1435
6. இங்ஜோங் (Yingzong) - 1435–1449
7. ஜிங்தாய் (Jingtai) - 1449–1457
8. செங்குவா (Chenghua) - 1464–1487
9. ஹாங்ஷி (Hongzhi) - 1487–1505
10. ஜெங்டே (Zhengde) - 1505–1521

11. Jiajing - 1521–1567
12. Longqing - 1567–1572
13. Wanli - 1572–1620
14. Taichang - 1620
15. Tianqi - 1620–1627
16. Chongzhen - 1627–1644

மிங் ஷி-லு (Ming Shi-lu) பதிவுகள்

1368-ஆம் ஆண்டு தொடங்கி 1644-ஆம் ஆண்டு வரை மிங் வம்சம் (Yongle Emperor Ming dynasty) சீனாவின் ஆளும் வம்சமாக இருந்தது. மகா மிங் வம்சம் (Great Ming) என்று அழைப்பது உண்டு. சீனாவின் கடைசி வம்சமாகும். இவர்கள் ஹான் இனத்தைச் சேர்ந்த சீனர்கள்.

மிங் வம்சாவழியினரில் மிக முக்கியமானவர் யோங் லே (Yongle Emperor). பட்டியலில் மூன்றாவதாக வருபவர். இவருடைய அசல் பெயர் ஜு டி (Zhu Di). இவர் 1402 முதல் 1424 வரை சீனாவை ஆட்சி செய்தார்.

யோங்லே (Yongle) மாமன்னர் காலத்தில் தான் பரமேஸ்வரா சீனாவிற்குச் சென்று இருக்கிறார். ஒரு முறை அல்ல. இரு முறைகள். முதல் முறை: 03.10.1405. இரண்டாவது முறை: 04.08.1411

பரமேஸ்வராவின் சீனப் பயணத்தின் போது செங் ஹோ (Zheng He); இன் சிங் (Yin Qing) ஆகிய இருவரும் அவருக்குத் துணையாக இருந்து இருக்கிறார்கள்.

மிங் ஷி-லு வரலாற்றுப் பதிவுகள் அனைத்தும் கையெழுத்து (calligraphy) பிரதிகள். 40,000 பக்கங்கள் கொண்டவை. மிகப் பெரிய ஒரு வரலாற்று மலை.

Source: https://networks.h-net.org/node/22055/links/117616/southeast-asia-ming-shi-lu

1368 - 1644-ஆம் ஆண்டுகளில் சீனாவுடன் தொடர்புகள் வைத்து இருந்த தென்கிழக்கு ஆசியா, ஆசியா நாடுகளின் வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் அந்தப் பதிவுகளில் பதிவு செய்யப்பட்டு உள்ளன.  

எல்லாப் பதிவுகளும் சீன மொழியில் (Classical Chinese) இருக்கின்றன. சீன மொழி தெரியாதவர்கள் தகவல்களை மீட்டு எடுப்பதில் சிரமப் பட்டார்கள். இருப்பினும் ஜீப் வேட் (Geoff Wade) எனும் ஓர் ஆஸ்திரேலிய வரலாற்று ஆசிரியர் 1993-ஆம் ஆண்டு, அந்தப் பதிவுகளை மொழிபெயர்க்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டார்.

(Geoff Wade is a historian with interests in Sino-Southeast Asian historical interactions and comparative historiography)

(The Ming Shi-lu is a collective name for the successive reign annals of the emperors of Ming China (1368-1644). Each of the shi-lu comprises an account of one emperor's reign, and was compiled after that emperor's death on the basis of a number of sources created during the reign. These collected texts, which run to close to 40,000 pages of unpunctuated, manuscript Classical Chinese constitute one of the most important primary texts of the Ming dynasty, and contain a wealth of materials unrecorded in other sources.)

Porcelain given to Parameswara by Yongle Emperor

1368 - 1644-ஆம் ஆண்டுகளில் சீனாவுடன் தொடர்பு கொண்டு இருந்த தென்கிழக்கு ஆசியா, ஆசியா நாடுகளின் வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் அந்தப் பதிவுகளில் உள்ளன.  

எல்லாப் பதிவுகளும் சீன மொழியில் (Classical Chinese) இருந்தன. இன்னும் இருக்கின்றன. சீன மொழி தெரியாதவர்கள் தகவல்களை மீட்டு எடுக்க மிகவும் சிரமப் பட்டார்கள். இருப்பினும் ஜீப் வேட் (Geoff Wade) எனும் ஆஸ்திரேலிய வரலாற்று ஆசிரியர் 1993-ஆம் ஆண்டு மொழிபெயர்க்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டார்.

(Geoff Wade is a historian with interests in Sino-Southeast Asian historical interactions and comparative historiography)

தென்கிழக்கு ஆசியா நாடுகளின் வரலாற்றுப் பதிவுகளில் 3000 பதிவுகளைச் சீன மொழியில் இருந்து ஆங்கிலத்திற்கு மொழி பெயர்த்தார். 1993-ஆம் ஆண்டு தொடங்கிய மொழிபெயர்ப்பு 2013-ஆம் ஆண்டு வரை 20 ஆண்டுகள் பிடித்தன. ஏறக்குறைய 40 கல்வியாளர்கள் அவருக்கு உதவியாக இருந்து உள்ளார்கள். அரும் பெரும் முயற்சி.

அந்த வகையில் சீனா பெய்ஜிங் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்த சீனக் கையெழுத்துப் பதிவுகளில் 3000-க்கும் மேற்பட்ட பதிவுகள் ஆங்கிலத்திற்கு மொழி பெயர்க்கப்பட்டன. மொழி பெயர்க்கப்பட்ட அந்தப் பதிவுகள், சிங்கப்பூர் தேசியப் பல்கலைக்கழகத்திடம் (National University of Singapore) ஒப்படைக்கப் பட்டன.

சிங்கப்பூர் தேசியப் பல்கலைக்கழகம்; ஆசியா ஆய்வு நிறுவனத்துடன் (Asia Research Institute) இணைந்து ஒரு தரவு தளத்தை (Database) உருவாக்கின. இன்று வரையிலும் பராமரித்து வருகின்றன.

இந்தப் பதிவுகள் மட்டும் இல்லை என்றால் பரமேஸ்வரா எனும் பெயர் ஒருக்கால் காணாமல் கரைந்து போய் இருக்கலாம். சொல்ல முடியாது. ஏன் என்றால் வரலாறுகள் அடிபட்டு வரும் காலத்தில் எது வேண்டும் என்றாலும் நடக்கலாம்.

அந்த மிங் ஷி-லு பதிவுகளில் பரமேஸ்வராவைப் பற்றியும் மலாக்காவைப் பற்றியும் 150-க்கும் மேற்பட்ட பதிவுகள் உள்ளன. சீனாவில் பரமேஸ்வராவிற்கு என்ன மரியாதைகள் செய்யப் பட்டன; அவர் எப்படி கவனித்துக் கொள்ளப் பட்டார் எனும் விவரங்கள் நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகின்றன. இவை பரமேஸ்வரா பற்றிய உண்மையான ஆவணங்கள். ஆங்கிலத்திலும் பதிவு செய்யப்பட வேண்டி உள்ளது.

Model of ship used by Parameswara for China voyage

பரமேஸ்வரா சீனாவிற்கு இரண்டாவது முறையாகப் பயணம் செய்த போது அவருக்கு என்ன மாதிரியான மரியாதைகள் செய்யப் பட்டன. அவற்றைப் பற்றி சீனா மிங் ஷி-லு (Ming Shi-lu) பதிவுகள் என்ன சொல்கின்றன. தெரிந்து கொள்வோம்.

பரமேஸ்வராவைப் பற்றிய சீனா மிங் ஷி-லு (Ming Shi-lu) பதிவுகள்

தேதி: 4 Aug 1411

#1. As Bai-li-mi-su-la, the king of the country of Melaka, was coming to Court, the eunuch Hai Shou as well as Huang Shang, a director in the Ministry of Rites, were sent to banquet him in reward.

#1. மலாக்கா நாட்டின் மன்னரான பாய்-லி-மி-சு-லா அரச சபைக்கு வந்து கொண்டு இருக்கிறார். அமைச்சர் ஹை ஷோ (Hai Shou) மற்றும் சடங்கு அமைச்சின் இயக்குநர் ஹுவாங் ஷாங்க் (Huang Shang) ஆகியோர் அவருக்கு விருந்து அளிக்க அனுப்பப் பட்டனர்.

விளக்கம்:

Bai-li-mi-su-la - பாய்-லி-மி-சு-லா என்றால் பரமேஸ்வரா. மிங் ஷி-லு சீனப் பதிவுகள் அவரைப் பாய்-லி-மி-சு-லா என்றே அழைக்கின்றன. இந்த நிகழ்ச்சி 1411-ஆம் ஆண்டில் நடந்தது. அப்போது பரமேஸ்வராவுக்கு 68 வயது. அவர் இந்து மதம் சார்ந்த பெயரைக் கொண்டு இருந்தார் என்பதை இந்தப் பதிவுகள் உறுதிபடுத்துகின்றன.  

Ming Shi-lu: Volume 12: Page: 1487


*******

Ming Dynasty Historical Map

தேதி: 14 Aug 1411

#2.1. Bai-li-mi-su-la, the king of the country of Melaka, leading his wife, children and attendant ministers, a total of over 540 persons, came to Court.

#2.1. மலாக்கா நாட்டின் மன்னரான பாய்-லி-மி-சு-லா அவரின் மனைவி, குழந்தைகள் மற்றும் உதவி அமைச்சர்களை வழிநடத்தி அரச சபைக்கு வந்தார்.

#2.2. Previously, on being advised of the king's impending arrival, the Emperor had been concerned as he knew that, without qualms, the king had left his homeland and travelled far across the seas.

#2.2. மலாக்கா நாட்டின் மன்னர் தன் தாயகத்தை விட்டு வெளியேறி கடல்களுக்கு அப்பால் வெகுதூரம் பயணம் செய்தார் என்பதைச் சீனா நாட்டு மாமன்னர் ஏற்கனவே அறிந்து இருந்தார். அது குறித்து சீனா நாட்டு மாமன்னர் கவலைப் பட்டார்.

#2.3. Thus, he immediately sent officials to go and look after him and ordered the authorities to make arrangements for him at the Interpreters Institute.

#2.3. உடனடியாகச் சென்று அவரைப் பார்த்துக் கொள்ளுமாறு தன் அதிகாரிகளை அனுப்பி வைத்தார். அவருக்காக மொழிபெயர்ப்பாளர் நிறுவனத்தில் ஏற்பாடுகள் செய்யுமாறும் அதிகாரிகளுக்கு கட்டளை இட்டார்.

#2.4. On this day, the king presented a memorial, had an audience and offered tribute of local products. The Emperor personally banqueted and rewarded the king at Feng-tian Gate and provided a banquet for the king's consort and officials elsewhere.

#2.4. இந்த நாளில், (14.08.1411) மலாக்கா மன்னர் சீன மாமன்னரைச் சந்தித்தார். மலாக்காவில் தயாரிக்கப்பட்ட உள்ளூர் தயாரிப்புகளைச் சீன மாமன்னருக்கு அன்பளிப்பாக வழங்கினார். சீன மாமன்னர் தனிப்பட்ட முறையில் பெங்-தியான் வாயிலில் மலாக்கா மன்னருக்கு விருந்து; வெகுமதிகள் வழங்கி சிறப்பு செய்தார். மலாக்கா மன்னரின் துணைவியாருக்கும் மற்றும் பிற அதிகாரிகளுக்கும் சீன மாமன்னர் விருந்து வழங்கினார்.

#2.5. He also ordered the Court of Imperial Entertainments to daily supply the guests with meats and Imperial wines.

#2.5. விருந்தினர்களுக்கு தினமும் புலால் மற்றும் பேரரசுக்குரிய பழரசங்களை வழங்குமாறு சீன மாமன்னர் அரச சபைக்கு உத்தரவிட்டார்.

#2.6. The Ministry of Rites was ordered to confer upon the king two suits of clothing embroidered in gold, a set of qi-lin robes, gold and silver utensils, drapes, mats and bedding.

#2.6. தங்கத்தில் பின்னல் வேலைகள் செய்யப்பட்ட இரண்டு ஆடைகள்; குய்-லின் அங்கிகள்; தங்கம் மற்றும் வெள்ளி பாத்திரங்கள்; திரைச்சீலைகள்; பாய்கள் மற்றும் படுக்கைத் துணிகள் ஆகியவை பாய்-லி-மி-சு-லா ராஜாவுக்கு வழங்க சடங்கு அமைச்சகம் உத்தரவிடப்பட்டது.

#2.7. Patterned fine silks, silk gauzes and suits of clothing, as appropriate, were conferred upon the king's consort, children, nephews, ministers and attendants.

#2.7. சிறப்பாக வடிவம் அமைக்கப்பட்ட சிறந்த பட்டுகள்; பட்டுத் துணிகள் மற்றும் ஆடைகள்; பாய்-லி-மி-சு-லா ராஜாவின் மனைவி, குழந்தைகள், மருமகன்கள், அமைச்சர்கள் மற்றும் உதவியாளர்களுக்கு வழங்கப் பட்டன.

Source: Ming Shi-lu: Volume 12: Page: 1490/91

*******

தேதி: 20.08.1411

#3.1. A gold and jade belt, ceremonial insignia and a horse with saddle were conferred upon Bai-li-mi-su-la, the king of the country of Melaka. Headwear and robes were conferred upon the king's consort.

#3.1. ஒரு தங்கம் மற்றும் பச்சை மாணிக்கக்கல் அரைக்கச்சை; சடங்கு சின்னம் மற்றும் சேணம் கொண்ட குதிரை ஆகியவை மலாக்கா நாட்டின் மன்னரான பாய்-லி-மி-சு-லாவுக்கு வழங்கப் பட்டன. தலைக்கவசம் மற்றும் அங்கிகள் மலாக்கா ராஜாவின் மனைவிக்கு வழங்கப் பட்டன.

Source: Ming Shi-lu: Volume 12: Page: 1495

*******

தேதி: 18.09.1411

#4.1. Bai-li-mi-su-la, the king of the country of Melaka, the envoys from the countries of Bengal and Calicut, and the chieftains sent by the Mu-bang Military and Civilian Pacification Superintendency in Yun-nan and other places were banqueted at Wu Gate.

#4.1. மலாக்கா நாட்டின் மன்னர் பாய்-லி-மி-சு-லா, வங்காளம் மற்றும் கோழிக்கோடு நாடுகளைச் சேர்ந்த தூதர்கள்; மற்றும் யூநானானில் உள்ள மு பேங் இராணுவம் மற்றும் பொதுத்துறை சார்ந்த முன்னோடி கண்காணிப்பாளர்களால் அனுப்பப்பட்ட தலைவர்களுக்கு வூ கேட் நுழையாயிலில் விருந்து.

Source: Ming Shi-lu: Volume 12: Page: 1503

*******

தேதி: 02.10.1411

#5.1. As Bai-li-mi-su-la, the king of the country of Melaka, was taking his leave of the Court, he was banqueted at Feng-tian Gate.

#5.1. மலாக்கா நாட்டின் மன்னரான பாய்-லி-மி-சு-லா அரச சபையில் இருந்து விடைபெற்ற போது, அவருக்கு பெங் - தியான் நுழைவாயிலில் விருந்து வழங்கப் பட்டது.

#5.2. The king's consort and attendant officials were banqueted separately. Imperial orders of encouragement were conferred upon the king as follows: "You, king, travelled tens of thousands of li across the ocean to the capital, confidently and without anxiety, as your loyalty and sincerity assured you of the protection of the spirits.

#5.2. மலாக்கா ராஜாவின் துணைவியார் மற்றும் உதவி அதிகாரிகளுக்குத் தனித்தனியாக விருந்து வழங்கப் பட்டது. அரசு சார்ந்த வாழ்த்துகளும் அன்பளிப்புகளும் பின்வருமாறு மலாக்கா ராஜா பாய்-லி-மி-சு-லாவுக்கு வழங்கப் பட்டன: "ராஜாவான நீங்கள் எவ்வித கவலையும் இல்லாமல் நல்லாவிகளின் துணையுடன் பல்லாயிரக் கணக்கான மைல்களைக் கடலில் கடந்து தலைநகருக்குப் பயணித்து உள்ளீர்கள்.

#5.3. I have been glad to meet with you, king, and feel that you should stay. However, your people are longing for you and it is appropriate that you return to soothe them.

#5.3. மலாக்காவின் ராஜா பாய்-லி-மி-சு-லா, உங்களுடன் சந்திப்பு நடத்தியதில் நான் (சீனாவின் மாமன்னர்) மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். நீங்கள் இங்கேயே தங்க வேண்டும் என்று ஆசைப் படுகிறேன். இருப்பினும் உங்கள் மக்கள் (மலாக்காவில்) உங்களுக்காகக் காத்து இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளிக்கும் வகையில் நீங்கள் மலாக்காவிற்குத் திரும்பிச் செல்வதே சாலச் சிறந்தது.

#5.4. The weather is getting colder and the winds are suited for sailing South. It is the right time. You should eat well on your journey and look after yourself, so as to reflect my feelings of concern for you.

#5.4. வானிலை குளிர்ச்சி அடைந்து வருகிறது. மேலும் தெற்கே பயணம் செய்வதற்கு காற்று பொருத்தமாகவும் அமைகின்றது. இது சரியான நேரம். உங்கள் மீது எனக்கு அக்கறை உணர்வு உள்ளது. அந்த வகையில் உங்கள் பயணத்தின் போது நீங்கள் நன்றாகச் சாப்பிட வேண்டும். உங்கள் உடலைக் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

#5.5. Now I am conferring upon you, king, a gold and jade belt, ceremonial insignia, two "saddled horses", 100 liang of gold, 500 liang of silver, 400,000 guan of paper money, 2,600 guan of copper cash, 300 bolts of embroidered fine silks and silk gauzes, 1,000 bolts of thin silks, two [bolts?] of "mixed gold" (渾金) patterned fine silks, and two long-sleeved "kneeling gowns" interwoven with gold thread. These are for your receipt."

#5.5. மலாக்காவின் ராஜா பாய்-லி-மி-சு-லாவாகிய உங்களுக்கு ஒரு தங்கம்; பச்சை மாணிக்கக் கல் அரைக் கச்சை; சடங்கு சின்னம்; சேணம் கொண்ட குதிரை; 100 லியாங் தங்கம்; 500 லியாங் வெள்ளி; 400,000 குவான் காகிதப் பணம்; 2,600 குவான் செப்புப் பணம்; 300 பட்டு இழைகள்; 1,000 சுருள் மெல்லிய பட்டுகள்; இரண்டு தங்க வடிவிலான சிறந்த பட்டுகள்; மற்றும் தங்க நூலால் பின்னப்பட்ட இரண்டு நீண்ட முழங்கால் அணிகள் ஆகியவற்றை இப்போது நான் வழங்குகிறேன்.

#5.6. In addition, headwear and a set of robes, 200 liang of silver, 5,000 guan of paper money and 60 bolts of brocaded fine silks, silk gauzes and thin silks as well as four suits of clothing made from patterned fine silks and silk gauzes interwoven with gold threads were conferred upon the king's consort.

#5.6. மேலும் கூடுதலாக ஒரு தலைத்துணி; ஒரு தொகுப்பு அங்கிகள்; 200 லியாங் வெள்ளி; 5,000 குவான் காகிதப் பணம்; 60 சுருள் பொன் - வெள்ளி - சரிகைப் பட்டு; அழகிய மெல்லிய பட்டுகள்; அழகிய சித்திரப்பூ வேலைப்பாடுகள் கொண்ட சிறந்த பட்டுகள்; தங்க நூல்களால் செய்யப்பட்ட நான்கு பட்டு ஆடைகள் ஆகியவை மலாக்கா ராஜா பாய்-லி-மி-சு-லாவின் மனைவிக்கு வழங்கப் படுகின்றன.

#5.7. Headwear and belts were conferred upon the king's sons and nephews. Silver, paper money, copper cash and variegated silks, as appropriate, were conferred upon his accompanying ministers. As the envoys from Calicut and other countries were also taking their leave, they too were all banqueted and farewelled. It was also ordered that they be given patterned fine silks interwoven with gold thread, clothing embroidered in gold, "gold-spangled" drapes, parasols and other goods to confer upon the kings of their countries.

#5.7. மலாக்கா ராஜா பாய்-லி-மி-சு-லாவின் மகன்கள் மற்றும் மருமகன்களுக்கு தலை ஆடைகள்; இடைக் கச்சைகள் வழங்கப் படுகின்றன. அவருடன் வந்த அமைச்சர்களுக்குப் பொருத்தமான வண்ண மயமான பட்டுத் துணிகள்; வெள்ளி; காகிதப் பணம்; செப்புப் பணம் ஆகியவை வழங்கப் படுகின்றன. கோழிக்கோடு மற்றும் பிற நாடுகளைச் சேர்ந்த தூதர்களும் விடைபெற வேண்டி இருப்பதால் அவர்களுக்கும் விருந்துகள் விருதுகள் வழங்கப் படுகின்றன.

Ming Shi-lu: Volume 12: Page: 1506/07

02.10.1411-ஆம் தேதி தான் பாய்-லி-மி-சு-லா எனும் பரமேஸ்வரா சீனாவிற்குக் கடைசியாகச் சென்றது. அப்போது அவருக்கு வயது 67 அல்லது 68 இருக்கலாம். அதன் பின்னர் மலாக்கா ஆயர் குரோ பெர்த்தாம் கிராமத்தில் காலமானார். அவர் மறைந்து 600 ஆண்டுகள் ஆகின்றன.

மலாக்கா என்றால் பரமேஸ்வரா. பாய்-லி-மி-சு-லா என்றால் பரமேஸ்வரா. மலாக்கா இருக்கும் வரையில் பாய்-லி-மி-சு-லா எனும் பரமேஸ்வரா அதே மலாக்காவில் வாழ்ந்து கொண்டு இருப்பார்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
27.08.2020

துவாராவதி பேரரசு தாய்லாந்து

 தமிழ் மலர் - 26.08.2020

தாய்லாந்தின் வரலாற்றில் பற்பல பேரரசுகள். பற்பல சிற்றரசுகள். பற்பல மன்னராட்சிகள். இந்து மதமும் புத்த மதமும் கலந்து மேள தாளங்கள் வாசித்த இனிதான ஆளுமைகள். அவற்றில் ஒன்றுதான் துவாராவதி பேரரசு. காலத்தின் கோலத்தால் கரைந்து போன ஓர் அழகிய பேரரசு. 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஆட்சிக் கலையில் அதிசயங்கள் பார்த்த அற்புதமான ஒரு பேரரசு.

இந்தியா எங்கே இருக்கிறது. பர்மா எங்கே இருக்கிறது. இந்த இரு நாடுகளின் கலாசாரங்களும் ஒன்று சேர்ந்து எங்கோ ஒரு நாட்டில் ஒரு பெரிய கலவை கலாசாரத்தையே உருவாக்கி இருக்கின்றன. அப்படியே ஒரு பெரிய பேரரசையும் உருவாக்கி இருக்கின்றன. கேட்கும் போது மலைப்பு. கேட்ட பின்னர் திகைப்பு.

துவாரவதி என்றால் பல நுழைவாயில்கள் கொண்ட நகரம் என்று பொருள். துவாரவதிக்கு மற்றொரு பெயர் துவாரகை. மகாபாரதத்தில் விருஷ்ணிகள் ஆண்ட ஆனர்த்த நாட்டின் தலைநகரத்தின் பெயரும் துவாரகைதான்.

துவாராவதி பேரரசு போன்று இந்தோனேசியாவிலும் எண்ணற்ற இந்தியப் பேரரசுகள். கால வெள்ளத்தில் காணாமல் போய் விட்டன. பெயர்கள் வேண்டாமே. நீண்ட ஒரு பட்டியல் வரும். பார்த்ததும் கேட்டதும்  நெஞ்சு வலிக்கும்.

அதே போல கம்போடியா; லாவோஸ்; வியட்நாம்; பர்மா; தாய்லாந்து போன்ற நாடுகளிலும் எத்தனை எத்தனையோ இந்திய அரசுகள். முகவரிகளைத் தொலைத்து விட்டன. இன்னும் ’அட்ரஸ்’ அடையாளங்களைத் தேடிக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன. கிடைத்தபாடு இல்லை.

ஒரு சில நாடுகளைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். இருப்பதை இல்லாமல் செய்வது; அப்புறம் இல்லாமல் இருப்பதை இருப்பதாகச் செய்வது. ஆநிரை மீட்டிய அசகாய ஆய கலை போலும். அதுவே குமரிக் கண்டத்தில் அல்வா கிண்டி சாதனை செய்வது போலும். கின்னஸ் சாதனைப் புத்தகத்தில் இடம்பெற பரிந்துரை செய்யலாம் போலும்.

துவாராவதி பேரரசு (Dvaravati Kingdom) என்பது 6-ஆம் - 11-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் தாய்லாந்தில் செழித்த வளர்ந்த ஒரு பண்டைய இராச்சியம். தவிர அதுவே தாய்லாந்தில் நிறுவப்பட்ட முதல் மோன் இராச்சியம் (Mon Kingdom) ஆகும்.

இந்திய கலாச்சாரத்தின் தலைவாசலாக அமைந்து கோலோச்சிய இராச்சியம். தாய்லாந்தில் இந்திய கலாசாரத் தாக்கங்கள் ஏற்படுவதற்கு முன்னோடியாக அமைந்த இராச்சியம் என்றுகூட சொல்லலாம்.

அந்தப் பேரரசின் தாக்கங்களை இன்றுகூட தாய்லாந்தில் பார்க்கலாம். அங்குள்ள பெண்கள் பலரின் உடல் தோற்றம்; உடல் அமைப்பு; உடல் நளினம்; உடல் மொழி; இந்தியப் பாரம்பரியப் பெண்களைப் போலவே நயனங்கள் பல பேசும்.

அவர்களின் ஆடை ஆபரணங்களில்கூட இந்திய மிதுனங்கள் இலக்கியமாய் இலக்கணங்கள் பேசும். இந்தியப் பாரம்பரியத்தின் பின்புலத் துருவங்களாய் அவர்கள் பயணித்துக் கொண்டு இருப்பதையும் நன்றாகவே உணர முடியும்.

இது வார்த்தை ஜாலம் அல்ல. சுய புலம்பலும் அல்ல. உண்மையின் அடிவானத்தில் தொட்டுப் பார்க்கும் தரிசனங்கள். போய்ப் பாருங்கள். தெரியும்.

தாய்லாந்தின் தலையாய நதி மீனாம் சாவ் பிராயா (Mae Nam Chao Phraya). 225 மைல் நீளம். இந்த நதியின் பள்ளத்தாக்கில் தான் துவாராவதி பேரரசு அமைந்து இருந்தது. இந்த நதியின் படுகைகளில் பல இடங்களில் துவாராவதி பேரரசு காலத்தில் செதுக்கப்ப்பட்ட கற்சிலைகளும்; கற்படிவங்களும்; கற்படிமங்களும் கிடைத்து உள்ளன.

அதையும் தாண்டிய நிலையில் துவாராவதி பேரரசு காலத்தில் கட்டப்பட்ட கோயில்களை எல்லாம் ஒவ்வொன்றாய் மீட்டு எடுத்து வருகிறார்கள். சின்ன பெரிய கோயில்கள். அவற்றைப் பொக்கிஷமாகக் கருதுகிறார்கள்.

தொடர்ந்து ஆய்வுகள் செய்து வருகிறார்கள். கிடைத்த பண்டைய பொருள்களை எல்லாம் போற்றிப் புகழ்கிறார்கள். அந்த வகையில் வரலாற்றுக்கு மரியாதை கொடுத்து மாலை போட்டு ஆரத்தி எடுக்கிறார்கள். சில நாடுகளில் அப்படியா செய்கிறார்கள். இருப்பதை எல்லாம் அழிக்க அல்லவா பார்க்கிறார்கள்.

சில இடங்களில் இல்லாத வரலாற்றை இருப்பதாகச் சொல்லி நிலாவிற்கே கயிறு திரித்துக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். விடுங்கள். அரைத்தது போதும்.

மோன் இராச்சியம் என்று சொல்லி இருக்கிறேன். இதில் மோன் என்றால் என்ன என்று கேட்கலாம். இன்றைய மியன்மார் முந்தைய காலத்தில் பர்மா. இந்தப் பர்மாவில் இருந்து குடியேறியவர்கள் தான் மோன் மக்கள்.

மியன்மாரில் மோன் எனும் பெயரில் ஒரு மாநிலம் உள்ளது. பாகோ எனும் இன்னொரு மாநிலமும் உள்ளது. இந்த இரு மாநிலங்களுக்கு மத்தியில் இராவடி நதி (Irrawaddy) ஓடுகிறது. அந்தப் பகுதியில் வாழ்பவர்கள் தான் மோன் பூர்வீக மக்கள். தென்கிழக்கு ஆசியாவில் தேரவாத புத்தமதம் (Theravada Buddhism) பரவுவதற்கு மூலகர்த்தாக்களாக இருந்தவர்கள்.

Murphy, Stephen A. (October 2016). "The case for proto-Dvaravati: A review of the art historical and archaeological evidence". Journal of Southeast Asian Studies. 47 (3): 366–392.

இவர்களிடம் எப்படி இந்தியத் தாக்கங்கள் வந்தன என்பது பெரிய ஒரு புதிராக இருக்கிறது. ஆனால் இவர்கள் கம்போடியா நாட்டில் இருந்து மீகோங் ஆற்று வழியாக தாய்லாந்திற்குள் வந்து இருக்கிறார்கள். துவாராவதி பேரரசைத் தோற்றுவித்து இருக்கிறார்கள். ஆய்வுகள் மூலமாகத் தெரிய வருகிறது. சரி.

ஏறக்குறைய 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே கம்போடியாவில் இந்தியர்கள் குடியேறி இருக்கிறார்கள். சின்னச் சின்ன அரசுகளை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். சாம்பா (Champa‎); பூனான் (Funan‎); சென்லா (Chenla); ஸ்ரீ கோட்டபுரம் (Sri Gotapura); கெமர் (Khmer) போன்ற அரசுகளை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்.

இந்த அரசுகளில் பூனான் பேரரசு (Funan kingdom), முதலாம் நூற்றாண்டு (1st century CE) கம்போடியா, வியட்நாம் நாடுகளில் உருவானது.

சென்லா பேரரசு (Chenla kingdom), முதலாம் நூற்றாண்டு லாவோஸ், கம்போடியா நாடுகளில் உருவானது.

சாம்பா பேரரசு (Champa kingdom), இரண்டாம் நூற்றாண்டு லாவோஸ் (Laos) நாட்டில் உருவானது.  

ஆனால் துவாராவதி பேரரசு, 6-ஆம் - 11-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் தாய்லாந்தில் உருவான பேரரசு. நிறைய கால இடைவெளி. 400 ஆண்டுகள் இடைவெளி.

இந்தத் துவாராவதி பேரரசு உருவான பின்னர்தான் கம்போடியாவில் கெமர் பேரரசு உருவானது. அதை உருவாக்கியவர் ஜெயவர்மன் (King Jayavarman II). உருவாக்கம் பெற்ற ஆண்டு கி.பி. 802. நினைவில் கொள்வோம்.

துவாராவதி பேரரசில் எப்படி இந்தியத் தாக்கங்கள் ஏற்பட்டன? இறுதிக் கட்டத்தில் எப்படி இந்தப் பேரரசு புத்த மயமானது? என்னைக் கேட்டால் இரு பதில்கள் உள்ளன.

பூனான் பேரரசு, சாம்பா பேரரசு, சென்லா பேரரசு ஆகிய மூன்று பேரரசுகளின் இந்திய மயத் தாக்கங்களினால் துவாராவதி பேரரசிலும் இந்தியத் தாக்கங்கள் ஊடுருவி இருக்கலாம். இந்தியத் தாக்கங்கள் நன்கு வளர்ச்சி பெற்ற நிலையில் இருந்த போது புத்த மதத்தின் வருகை. அதனால் இந்தியக் கலாசாரத் தாக்கங்கள் நலிந்து போய் இருக்கலாம்.

துவாராவதி தனிமைப்படுத்தப் பட்ட நிலையில் நீண்ட காலமாக ஆட்சி செய்து வந்து உள்ளது. சம காலத்தில் மியன்மார் நாட்டில் சில மோன் ஆளுமைகளும் இருந்தன. வடக்கு தாய்லாந்திலும் சில ஆளுமைகள் இருந்தன. அவற்றின் மீது துவாராவதி பேரரசு வலுவான அரசியல் செல்வாக்கைச் செலுத்தவில்லை. அடித்துப் பிடித்து வளைத்துப் போடும் இட்லர் இடி அமீன் தன்மை இல்லை போலும்.

புவியியல் காரணமாகவும் இருக்கலாம். ஏன் என்றால் துவாராவதி பேரரசைச் சுற்றிலும் மலைப் பிரதேசங்கள். அதனால் தனிமைப்படுத்தப் பட்ட நிலை.  இருப்பினும் ஒரு காலக் கட்டத்தில் இந்திய கலாச்சாரப் பரவலின் மையமாகத் துவாராவதி பேரரசு விளங்கி இருக்கிறது. 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்ததைச் சொல்கிறேன்.

புத்த மதம் வராமல் இருந்து இருந்தால் துவாராவதி பேரரசு கடைசி வரையில் ஓர் இந்தியப் பேரரசாக இருந்து இருக்கலாம். இது ஒரு கணிப்பு தான்.

ஆனாலும் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னாலேயே தாய்லாந்தில் ஓர் இந்தியப் பேரரசு கோலோச்சி வரலாறு படைத்து இருக்கிறதே. பெருமைப்பட வேண்டிய விசயம். சரி. துவாராவதி பேரரசின் வரலாற்றைப் பார்ப்போம்.

முன்பு காலத்தில் துவாராவதி பேரரசின் தலைநகரம் நக்கோன் பாத்தோம் (Nakhon Pathom). இப்போது நக்கோன் பாத்தோம் எனும் மாவட்டத்தின் தலைநகரம். பாங்காக் நகருக்கு மேற்கே 57 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது.

இங்குதான் பிக்குனி எனும் புத்த பெண் துறவிகளுக்கான மடாலயம் உள்ளது. அதன் பெயர் வாட் பாடல் தம்மகன்லயானி (Wat Song Thammakanlayani). தாய்லாந்தில் பிக்குனிகளுக்கான ஒரே கோயில். வெளிநாட்டில் இருந்தும் பெண் துறவிகள் இங்கு வந்து துறவறம் மேற்கொள்கிறார்கள்.

அடுத்து ஒரு முக்கியமான தகவல். துவாராவதி எனும் பெயரில் ஓர் அரசு தாய்லாந்தில் இருந்தது என்பது பல நூற்றாண்டுக் காலமாக வெளியுலகத்திற்குத் தெரியாமலேயே இருந்தது.

1964-ஆம் ஆண்டில், தம்மகன்லயானி கோயிலுக்கு அருகில் ஸ்ரீ துவாராவதி எனும் சொற்கள் பொறிக்கப்பட்ட நாணயங்களைத் தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் கண்டு எடுத்தார்கள். வருடத்தைக் கவனியுங்கள். ஒரு 56 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்தது.

அதன் பின்னர் தீவிரமான அகழ்வாராய்ச்சிகள். உலகமே அதிசயித்துப் போனது. இப்படி ஓர் இந்து பேரரசு தாய்லாந்தில் இருந்து இருக்கிறதே என்று மலைத்துப் போனார்கள். தாய்லாந்து மக்களுக்கும் அதிர்ச்சி. ஆஸ்திரேலியா; பிரிட்டிஷ்; பிரெஞ்சு ஆய்வாளர்கள் நிறைய பேர் வந்து குவிந்து விட்டார்கள். கடந்த 20 ஆண்டு காலமாக ஆய்வுகள் செய்து வருகிறார்கள். ஆய்வுச் சோதனைப் பணிகள் இன்றும் தொடர்கின்றன.

இப்போது அங்கே இருந்து பற்பல இரகசியங்கள் சன்னம் சன்னமாய்க் கசிகின்றன. இடையில் தாய்லாந்து மன்னர் மகா வஜிரலுங்கான் (Maha Vajiralongkorn) அவர்களும் அந்த இடத்திற்கு வருகை புரிந்து இருக்கிறார்.

நாணயங்களின் கண்டுபிடிப்பு அங்கு வர்த்தகம் நடைபெற்று இருப்பதைத் தெளிவாகச் சுட்டிக் காட்டுகிறது. மேலும் துவாராவதி பேரரசு நல்ல ஒரு பொருளாதார கட்டமைப்பில் புகழ் பெற்று இருந்து இருக்கலாம். இந்தியாவுடன் நீண்ட காலம் வர்த்தக கலாச்சார உறவுகளும் இருந்து இருக்கலாம்.

துவாரவதி பேரரசில் பர்மிய இந்திய கலாச்சாரத்தின் கலவைகள் இருந்தன.  இருந்தாலும் புத்த மதத்தைத் தீவிரமாகக் கடைப்பிடித்து இருக்கிரார்கள்.

அசோக மன்னரின் புத்த யாத்ரீகர்கள் புத்த மதத்தைத் தென்கிழக்கு ஆசியாவிற்குள் கொண்டு வந்தார்கள். தெரிந்த விசயம். இருந்தாலும் அந்தக் காலக் கட்டத்தில் துவாரவதி பேரரசு, தென்கிழக்கு ஆசியாவில் புத்த மதத்தின் மையமாக இருந்து இருக்கலாம் என்று வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கருதுகிறார்கள்.

கி.பி. 607-ஆம் ஆண்டில் தாய்லாந்துக்குப் பயணம் செய்த சீன யாத்ரீகர்கள் அங்கே டோ-லோ-போடி (To-lo-poti) என்கிற ஓர் இராச்சியம் இருப்பதாகச் சொல்லி இருக்கிறார்கள். அவர்கள் குறிப்பிட்டது இந்தத் துவாராவதி பேரரசாக இருக்கலாம் என்று பரவலாக நம்பப்படுகிறது.

துவாரவதி பேரரசில் பயன்படுத்தப்பட்ட அரச அடுப்புகளில் சில மன்னர்களின் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்டு உள்ளன.

சூர்ய விக்ரமா (Suryavikrama - 673-688);

ஹரி விக்ரமா (Harivikrama - 688-695);

சிகாவிக்ரமா (Sihavikrama - 695-718)

எனும் பெயர்கள் அந்த அடுப்புகளின் ஓரங்களில் செதுக்கப்பட்டு உள்ளன.

கி.பி.937-ஆம் ஆண்டில் ஒரு கெமர் கல்வெட்டு கிடைத்தது. அதில் துவாராவதி பேரரசில் இருந்த ஒரு சிற்றரசின் பெயர் சனசபுரா சிற்றரசு (Chanasapura) என்று எழுதப்பட்டு இருக்கிறது. அந்தக் கல்வெட்டில் சனசபுரா சிற்றரசின் இளவரசர்களின் பெயர்கள் வரிசையாக உள்ளன.

முதல் இளவரசரின் பெயர் பகதத்தா (Bhagadatta). இறுதியாக வரும் இளவரசரின் பெயர் சுந்தரவர்மன் (Sundaravarman). இவரின் மகன்கள் நரபதி சிம்ஹவர்மன் (Narapatisimhavarman) மற்றும் மங்கள வர்மன் (Mangalavarman) எனும் பெயர்களால் முடிக்கப் படுகிறது.

Coedes, G (1968). The Indianized States of Southeast Asia. Honolulu: University of Hawaii Press.

Murphy, Stephen A. (October 2016). "The case for proto-Dvaravati: A review of the art historical and archaeological evidence". Journal of Southeast Asian Studies. 47 (3): 366–392.

12-ஆம் நூற்றாண்டில் துவாராவதி பேரரசு மீது பர்மியர்கள் படை எடுத்தார்கள். சமாளித்துக் கொண்டது. அதன் பின்னர் கெமர் பேரரசின் இரண்டாம் சூர்யவர்மன் படையெடுப்பு. அதையும் சமாளித்துக் கொண்டது.  அதன் பின்னர் தாய்லாந்து மன்னர்களின் பிடியில் சிக்கியது. நலியத் தொடங்கியது. மீண்டு வர முடியவில்லை. அப்படியே துவாராவதி எனும் பெயரும் வரலாற்றில் இருந்து மறைந்து போனது.

இப்படித்தான் பல இந்தியப் பேரரசுகள் உலக வரைப்படத்தில் இருந்து காணாமல் போய் இருக்கின்றன. இப்போதைக்கு இந்தியாவைத் தாண்டிய நிலையில் இந்தியர்களின் பெயரைச் சொல்ல ஒரு நாடு இல்லை. தமிழர்களின் பெயரைச் சொல்ல ஒரு பிடிமண் இல்லை. மன்னிக்கவும். வேதனையின் விம்மல்கள்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
26.08.2020

சான்றுகள்:

1. https://www.britannica.com/place/Dvaravati

2. https://en.wikipedia.org/wiki/Dvaravati

3. https://en.wikipedia.org/wiki/Mon_people

4. https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Indian_influence_on_Southeast_Asia