மலாயா தமிழர்கள் ஆங்கிலேய இதிகாசங்களில் - 1

தமிழ் மலர் - 11.09.2020

மலேசியத் தமிழர்களின் வரலாற்றில் மறக்க முடியாத ஒரு கடல் புறா. எஸ்.எஸ். ரஜுலா. இறக்கை கட்டாமல் பறந்து வந்த கப்பல். பற்பல கடல் கொந்தளிப்புகள், பற்பல சுனாமிகள். பற்பல கடல் சூறாவளிகள். அவற்றை எல்லாம் பார்த்து வந்த கப்பல். நம்முடைய மூதாதையர்களைச் சலிக்காமல் சளைக்காமல் மலாயாவுக்குச் சுமந்து வந்த கப்பல்.

அந்தக் கப்பல் தமிழர்கள், தெலுங்கர்கள், மலையாளிகள், மராட்டியர்கள், கன்னடர்கள், சிங்களவர்கள், சீனர்கள், சீக்கியர்கள் என்று எவரையும் பிரித்துப் பார்க்கவில்லை.

ஒரே தட்டில் சாப்பிட வைத்தது. ஒரே பாயில் படுக்க வைத்தது. ஓர் ஓரத்தில் கக்கல். இன்னோர் ஓரத்தில் கழிசல். அலைகடல் தாண்டி ஒரு சேர கரை சேர்த்த கப்பல். மலாயா தமிழர்களின் வரலாற்றில் ஒன்றித்துப் பிணைந்து போன ஓர் அழகிய தேவதை.

In the past 130 years, the number of foreign migrant workers in Malaya has grown from about 84,000 in 1880 to more than three million in 2010.

http://suararasmi.blogspot.my/2013/02/migrant.html

தென் இந்தியாவில் இருந்து வந்த அத்தனைப் பேரையும் பினாங்குப் புறமலையில் ஒரே கூண்டுக்குள் கொண்டு போய்ச் சேர்த்தது. கொப்பூழ்க் கொடி உறவுகளை அப்படியே இறுக்கமாகக் கட்டிப் போட்டது.

அதை ஒரு கப்பல் என்று சொல்வதைவிட மலாயாத் தமிழர்களின் கடல் தேவதை என்று சொன்னால்தான் சரியாக இருக்கும். அந்த அளவிற்கு எஸ்.எஸ். ரஜுலா கப்பல் மலாயா தமிழர்களின் வாழ்க்கையிலும் சொப்பனக் கனவாகி விட்டது.

தென் இந்தியத் தொழிலாளர்களை ஆங்கிலேயர்கள் மலாயாவுக்குக் கொண்டு வருவதற்கு நான்கு காரணங்கள் உள்ளன.

முதல் காரணம்:

தென் இந்தியாவும் மலாயா தீபகற்பமும் புவியல் ரீதியில் மிக அருகாமையில் இருக்கும் நிலப் பகுதிகள். கப்பல் வழியாகத் தொழிலாளர்களை எளிதாகக் கொண்டு வந்து சேர்க்க முடிந்தது. அப்படி கொண்டு வரப்பட்ட தொழிலாளர்கள் தரை மார்க்கமாகத் தாயகத்திற்குத் தப்பிச் செல்ல முடியாது.

கால்நடையாக மலாயா, தாய்லாந்து, பர்மா காடுகளைத் தாண்டி இந்தியாவிற்குள் நுழைந்து தென்னிந்தியாவிற்குள் செல்வது என்பது மரண சாசனத்தின் முதல் அத்தியாயம். ஆக அது நடக்காத காரியம். அது தான் முதல் காரணம்.

இரண்டாவது காரணம்:

இந்தியா எனும் துணைக் கண்டமும் மலாயா எனும் நாடும் ஆங்கிலேயர்களின் ஆளுமையின் கீழ் இருந்தன. ஏற்கனவே தென் இந்தியாவின் பொருளாதாரம் ஆங்கிலேயர்களால் சுரண்டி எடுக்கப்பட்டுத் துடைக்கப்பட்டு விட்டது. ஒரே வார்த்தையில் கஜானா காலி.

ஆக தென் இந்தியாவின் ஆள்பலத்தைப் பயன்படுத்தி மலாயாவின் இயற்கைச் செல்வத்தைச் சுரண்ட முடியும் என்பது ஆங்கிலேயர்களின் அடுத்த கனவு. இது இரண்டாவது காரணம்.

மூன்றாவது காரணம்:

தென் இந்திய மக்களின் வறுமை நிலை. சென்னை மாநிலத்தின் கருவூலம் ஆங்கிலேயர்களால் காலியாக்கப் பட்டதும் அதனை நம்பி வாழ்ந்த மக்கள் நிர்கதி ஆனார்கள்.

சென்னை அரசாங்கத்தின் நிதியுதவியை நம்பி வாழ்ந்த விவசாய மக்களுக்கும் பேரிடி. வாழ்வாதாரத் தடங்கல்கள். அதனால் தென் இந்திய மக்களை அடிமை போல நடத்த முடியும் என்பது ஆங்கிலேயர்களின் அசத்தல் உணர்வு. இது மூன்றாவது காரணம்.

நான்காவது காரணம்:

தென் இந்தியர்களின் சாதியக் கோட்பாடுகள். சொந்த தமிழ் இனத்தின் மீதே அதிருப்தி. பெருவாரியான தென் இந்தியர்கள் வெள்ளைத் தோல் ஆங்கிலேயர்களுக்கு கீழ்பணிந்து நடப்பவர்கள்.

ஆங்கிலேயர்களை எதிர்த்துப் பேசாமல் அமைதியாகப் பயணிக்கும் தன்மை. அதாவது வெள்ளைக்கார எசமானர்களிடம் மீது அவர்கள் வைத்து இருந்த அதீத விசுவாசத் தன்மை. இதுவும் ஒரு காரணம்.

இந்த நான்கு காரணங்களை முன்வைத்து தான் ஆங்கிலேயர்கள் காய்களை அழகாக நகர்த்தினார்கள். 1910-ஆம் ஆண்டுகளில் தென் இந்தியாவின் பொருளாதாரம் மிக மிக நலிந்த நிலை. கஜானா காலி. ஆங்கிலேயர்கள் ஒட்டு மொத்தமாகச் சுரண்டி எடுத்துக் கப்பல் கப்பலாக இங்கிலாந்திற்குப் பார்சல் செய்து விட்டார்கள்.

அதனால் அப்போதைய தென் இந்திய மக்கள் தடுமாறித் தத்தளித்து நின்றார்கள். ஏதாவது ஒரு வேலை கிடைத்தால் போதும். உள்நாட்டில் கிடைத்தாலும் சரி; அல்லது வெளிநாட்டில் கிடைத்தாலும் சரி. என்ன வேலை கிடைத்தாலும் போய்ச் செய்யலாம் எனும் தயார் நிலையில் இருந்தார்கள். சரி.

மும்பாய்க்கு அருகில் சூரட் எனும் இடம். (Surat is a city in the Indian state of Gujarat). [1] 1600 ஆம் ஆண்டு. ஒரு பாய்மரக் கப்பல் கரை தட்டியது. கப்பலின் பெயர் ’ஹெக்டர்’ (Hector). அப்போதைக்கு ஆங்கிலேயர்களின் முதுமொழி ’வியாபாரம் காலனித்துவம் அல்ல’ (Commerce not Colonization).

[1]. William Hawkins (1600) was a representative of the English East India Company notable for being the commander of Hector, the first company ship to anchor at Surat in India on 24 August 1608.

இப்படிச் சொல்லிதான் ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவிற்குள் காலடி எடுத்து வைத்தார்கள். வலது காலை எடுத்து வைத்தார்களா; அல்லது இடது எடுத்து வைத்தார்களா. தெரியவில்லை. எதற்கும் இந்தியாவில் இருக்கும் இட்லி சாம்பாரைக் கேட்டால் தெரியும். எல்லாம் வெள்ளைத் தோல்கள் தானே. உறவு விட்டுப் போகுமா. ஆனால் கடைசியில் என்ன நடந்தது தெரியுங்களா? 

இந்தியா என்கிற ஒரு புண்ணிய பூமியே கண்ணீர் விட்டு அழுதது. 19-ஆம் நூற்றாண்டு முடிவதற்குள் அந்தத் துணைக் கண்டத்தின் பெரும் பகுதியை ஆங்கிலேயர்கள் இழுத்துப் பிடித்து இடுப்பில் செருகிக் கொண்டார்கள். அப்புறம் என்ன. அகில இந்தியாவிற்கே மாட்சிமை தங்கிய மகாராணி என்று ஒரு வெள்ளைத் தோல் முடி சூட்டிக் கொண்டது.

இதில் ஒரு வேடிக்கை என்ன தெரியுங்களா. ஒரு முறைகூட அந்த விக்டோரியா மகாராணியார் இந்திய மண்ணில் கால் எடுத்து வைக்கவே இல்லை. ஆனால் இந்தியாவின் மாபெரும் மகாராணி. வெற்றித் திலகம் விக்டோரியா மகாராணியார்.

எங்கே எதைப் பார்த்து முட்டிக் கொள்வதோ தெரியவில்லை. கழுதை முட்டும் சுவரைத் தேடுகிறேன். கழுதையும் இல்லை. சுவரும் இல்லை. வயதும் ஓடிவிட்டது.

ஆக விக்டோரியா மகாராணியார் என்பவர் மக்களைப் பார்க்காத ஒரு கலிகாலத்து மகராசி. மன்னிக்கவும். ஒரு மகாராணியார். வானொலி, வாட்ஸ் அப், தொலைபேசி, தொல்லைக்காட்சி என்று எதுவுமே இல்லாத காலக் கட்டம். பருவக் காற்றை நம்பி, பாய்மரக் கப்பல்களில் ஐலசா பாடி வந்த காலம்.

அந்த மகாராணியார் லண்டனில் இருந்து கொண்டே அதிகாரம் பண்ணி சாதனை படைத்து இருக்கிறார். ஒரு நாட்டின் மக்களைப் பார்க்காமலேயே ஒரு நாட்டின் மகாராணியாக ஒருவர் இருந்தார் என்றால் அவர் இவராகத்தான் இருக்க முடியும். உலகம் போற்றும் சாதனை. மிக்க மகிழ்ச்சி. கின்னஸ் புத்தகத்தில் இடம் பெற பரிந்துரை செய்யலாம்.

இந்தியாவின் அரிசி மூட்டைகளை ஏற்றிக் கொண்டு போகும் எண்ணத்துடன் தான் ஆங்கிலேயர்கள் சின்னச் சின்னத் தோனிப் படகுகளில் வந்தார்கள். அப்படி வந்தவர்கள் நான்கைந்து மாமாங்கங்களில் மாபெரும் கண்டத்தையே கண்டம் கண்டமாக வெட்டித் துண்டு போட்டு விட்டார்கள்.

அதோடு விட்டு விடவில்லை. சின்னச் சின்னதாகக் கூறு போட்டார்கள். இந்திய மக்களை அப்படியே இனவாரியாக மொழி வாரியாகப் பிரித்தார்கள். அதில் பலரை ஒப்பந்தக் கூலிகள் (Indentured Labor) எனும் பேரில் மலாயா, பர்மா, தென் ஆப்ரிக்கா, கரிபியன், பிஜி, ரியூனியன் தீவுகளுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள்.

போன இடங்களில் கொத்தடிமை மொத்தடிமை என்று அந்த வெள்ளந்திகளைக் கசக்கிப் பிழிந்ததுதான் மிச்சம். இருக்கிற வரையில் அவர்களின் இரத்தத்தைச் உறிஞ்சி எடுத்தார்கள்.

மலாயாவை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். கித்தா மரங்களில் வெள்ளையாக வந்த பாலை அப்படியே சிகப்புக் கடுதாசியில் மாற்றி எழுதினார்கள். ஆய கலையில் அறுபத்து மூனாவது கலை.

கடைசியில் என்ன ஆனது. அந்த ஏழைகளையும் அவர்களின் வாரிசுகளையும் 'எப்படியாவது பிழைச்சுப் போங்க' என்று கைகழுவி விட்டு விட்டு ஓடியே போய்ச் சேர்ந்து விட்டார்கள். இந்தப் பெருமை ஆங்கிலேயர்களைத் தவிர வேறு யாருக்கு கிடைக்கும். சொல்லுங்கள்.

அவர்கள் உண்மையிலேயே கெட்டிக்காரர்கள். இதில் யார் இளிச்சவாயர்கள். நான் சொல்ல வேண்டியது இல்லை. மலாயா தமிழர்களுக்குத் தெரியும். உலகத் தமிழர்களுக்கும் தெரியும். 

உலகத்தில் பாதியை ஆட்சி செய்தவர்கள் இந்த ஆங்கிலேய வெள்ளைக்காரர்கள். அமெரிக்கா, ஆஸ்திரேலியா, கனடா, நியூசிலாந்து, லத்தின் அமெரிக்கா, மத்திய கிழக்கு நாடுகள், ஆப்பிரிக்காவில் பாதி, ஆசியாவில் கால்வாசி என்று கணக்குப் போடலாம். அவர்கள் ஆட்சி செய்த நாடுகளை ஒரு பெரிய பட்டியல் போடலாம்.

நீங்கள் நம்புகிறீர்களோ இல்லையோ… உலகில் 53 நாடுகளை ஆங்கிலேயர்கள் ஆட்சி செய்து இருக்கிறார்கள். அவற்றில் இப்போது 225 கோடி மக்கள் வாழ்கிறார்கள். உலக மக்கள் தொகை 712 கோடி என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது.

இங்கிலாந்து ஒரு சின்ன நாடு. அந்த நாட்டைக் காட்டிலும் மலேசியா ஒன்றரை மடங்கு பெரியது. உலக வரைப் படத்தில் இங்கிலாந்து ஒரு குண்டுமணி அரிசி. அவ்வளவுதான். ஆனால் ஒரு கட்டத்தில் உலக தாதாக்கள் என்று இப்போது சொல்லிக் கொள்ளும் அமெரிக்கா, ஜெர்மனி, பிரான்ஸ், ஜப்பான், சீனா போன்ற நாடுகள் இங்கிலாந்தைப் பார்த்து ஓட்டம் எடுத்தவை.

'மண்ணும் வேண்டாம் மண்ணாங்கட்டியும் வேண்டாம்... ஆளை விடுங்கடா சாமி' என்று ஒலிம்பிக் ஓட்டம் ஓடிய ஐரோப்பிய நாடுகளும் இருக்கவே செய்கின்றன.

ஆங்கிலேயர்களின் இதிகாசங்கள் அட்டகாசமான வரலாற்றுச் சுவடுகளை எழுதிச் சென்று உள்ளன. வியாபாரம் செய்ய வந்தவர்கள் இந்தியாவிலும் மலாயாவிலும் வாழ்ந்தவர்களை வியாபாரப் பொருட்களாக மாற்றிய பெருமை இருக்கிறதே… சும்மா சொல்லக் கூடாது. காலத்தால் அழிக்க முடியாத ஒரு காம்போதி ராகம்.  

மலாயா இந்தியர்கள் இன்னும் எத்தனை ஜென்மங்கள் எடுத்தாலும் ஆங்கிலேயர்களின் அந்த இதிகாசங்களை மறக்க மாட்டார்கள். மறக்க நினைக்கவும் மாட்டார்கள். காம்போதி ராகங்களுக்கு அனுபல்லவிகள் சேர்த்த உலக மகா மனிதர்களை எப்படிங்க மறக்க முடியும்.

(தொடரும்)

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
11.09.2020

மஜபாகித் மகாராணியார் சுகிதா - 2

தமிழ் மலர் - 10.09.2020

இந்தோனேசியாவின் வரலாற்றில் மற்றும் ஒரு மகாராணியார் சுகிதா. அழகான அருமையான அற்புதமான மகாராணியார். மஜபாகித் பேரரசில் ஒரு குழப்பமான நிலைமை. அரசியல் நெருக்கடிகள் அலைமோதிய காலக் கட்டம். எந்த நேரத்திலும் கழுத்திற்கு கத்தி வரும் அபாயக் கட்டம். உள்நாட்டுப் போரின் புகைச்சல் வாடை ஓயவில்லை.

மகாராணியார் சுகிதா

இப்படிப்பட்ட ஓர் இக்கட்டான நிலைமையில் தான் ஓர் இளம் பெண் ஒரு பேரரசிற்கே அதிபதியாகப் பதவி ஏற்கிறார். அவர்தான் மகாராணியார் சுகிதா.

இவருக்கு சொகித்தா (Soheeta) என்று மற்றொரு பெயர். சீனர்கள் இவரை சு கிங் தா (Su King Ta) என்று அழைத்து இருக்கிறார்கள். இவர் இந்தோனேசியா, ஜாவாவைச் சேர்ந்த மஜபாகித் மகாராணியார். 1390-ஆம் ஆண்டு பிறந்து இருக்கலாம். உறுதியாகத் தெரியவில்லை.

ஜாவா தாமார்வூலான் (Damarwulan) புராண நூல்களில் பிரபு கென்யா (Prabu Kenya) என்று சித்தரிக்கப் படுகிறார். இவருடைய கணவரின் பெயர் பரமேஸ்வரா இரத்தின பங்கஜன் (Parameswara Ratnapangkaja).

சுகிதா மகாராணியாரின் ஆட்சிக் காலம் கி.பி. 1427 - கி.பி. 1447. இதில் கி.பி. 1427-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி. 1437-ஆம் ஆண்டு வரை, பத்து ஆண்டுகளுக்கு தன் கணவர் இரத்தின பங்கஜனுடன் இணைந்து மஜபாகித் அரசை ஆட்சி செய்தார். ஆக மொத்தம் இருபது ஆண்டுகள் ஆட்சி.

கி.பி. 1437-ஆம் ஆண்டு கணவர் இறந்து விட்டார். அதன் பின்னர் யாருடைய துணையும் இல்லாமல் தன்னிச்சையாக நின்று மஜபாகித் பேரரசை ஆட்சி செய்து இருக்கிறார். ஏற்கனவே மகாராணியார் திரிபுவன விஜயதுங்கா தேவி ஆட்சி செய்து இருக்கிறார். அவருக்குப் பிறகு மஜபாகித் இரண்டாவது பெண் மகாராணியார் சுகிதா.

மஜபாகித் உருவாக்கப் பட்ட காலத்தில், அதன் மேற்குப் பிரிவிற்கு விக்ரமவர்தனா அரசராக இருந்தார். கிழக்குப் பிரிவிற்கு வீரபூமி அரசராக இருந்தார்.

The mortuary deified portrait statue of Queen Suhita, the empress of Majapahit (reign 1429-1447 CE).
The statue discovered at Jebuk, Kalangbret, Tulungagung, East Java, Indonesia.
Colection of National Museum of Indon.

1406-ஆம் ஆண்டு பயங்கரமான உள்நாட்டுப் போர். ரேகிரே போர் (Regreg War) என்று சொல்வார்கள். விக்ரமவர்தனாவின் படைத் தளபதிகளில் ஒருவர் ராடன் காஜா (Raden Gajah). இவருக்கு மற்றொரு பெயர் பிரபு நரபதி (Bhra Narapati).

அந்த ரேகிரே போரில் தளபதி ராடன் காஜா, வீரபூமியை விரட்டிச் சென்று கொன்று விடுகிறார். அது மட்டும் அல்ல. வீர பூமியின் தலையை வெட்டி எடுத்து வந்து விக்ரமவர்தனாவிடம் கொடுக்கிறார்.

அதன் பின்னர் மேற்குப் பிரிவும் கிழக்குப் பிரிவும் ஒன்றாக இணைந்தன. ஒரே அரசு. ஒரே மஜபாகித். அதற்கு விக்ரமவர்தனா பேரரசர்.

Queen regnant Sri Gitarja, Tribhuwana Wijayatunggadewi

ரேகிரே உள்நாட்டுப் போர் முடிந்தது. சற்றே அமைதி. இந்தக் கட்டத்தில் பிரபு வீரபூமியின் மகள் பிரபா தகா (Bhre Daha) என்பவரை விக்ரமவர்தனா திருமணம் செய்து கொள்ளுகிறார்.

ரேகிரே போரில் கொல்லப்பட்ட வீரபூமியின் வைப்பாட்டிகளில் ஒருவருக்குப் பிறந்தவர் தான் பிரபா தகா. இந்தப் பிரபா தகாவிற்கும் விக்ரமவர்தனாவிற்கும் பிறந்தவர் தான் சுகிதா. அதாவது விக்ரமவர்தனாவின் மகள். வீரபூமியின் பேத்தி.

சுகிதா 1427-ஆம் ஆண்டு மஜபாகித் பேரரசின் மகாராணியானார். அப்போது அவருடைய கணவர் இரத்தின பங்கஜன் இருக்கிறார். சுகிதா மகாராணி ஆனதும் அவர் செய்த முதல் வேலை என்ன தெரியுங்களா? தன் தாத்தா வீரபூமியைக் கொன்ற ராடன் காஜாவைத் தேடிப் பிடிக்கும்படி கட்டளை போட்டார்.

Hayam Wuruk Maharaja Sri Rajasanagara

ராடன் காஜா எனும் பிரபு நரபதி ஆறு ஆண்டு காலம் தலைமறைவாகி காடு மேடுகளில் அலைந்து திரிந்தார். கடைசியில் பிடிபட்டார். அப்போது மஜபாகித் அரண்மனை துரோவூலான் (Trowulan) எனும் இடத்தில் இருந்தது. அந்த அரண்மனைக்கு ராடன் காஜா கொண்டு வரப் பட்டார்.

ராடன் காஜா கெஞ்சினார். விக்ரமவர்தனாவின் கட்டளையினால் தான் வீரபூமியைக் கொன்றதாகக் கூறினார். மன்னிப்புக் கேட்டும் ஒன்றும் நடக்கவில்லை. அதற்கு சுகிதா சொன்னாராம்.  

’வீரபூமி என்பவர் என்னுடைய தாத்தா. அவருடைய இரத்தம் என் உடலில் ஓடுகிறது’ என்று சொன்னாராம். பின்னர் கத்தியால் தன் கையைக் கிழித்து இரத்தம் சொட்டுவதைக் காட்டி இருக்கிறார். பின்னர் ஒரு தளபதியைக் கூப்பிட்டு அந்த இரத்தத்தை ராடன் காஜா உடலில் தடவச் சொல்லி இருக்கிறார்.

அதன் பின்னர் ராடன் காஜாவின் தலை கொய்யப் பட்டது. அவரின் உடல் காட்டில் நரிகளுக்குத் தீனியாகப் போடப் பட்டது. ராடன் காஜாவின் தலையை எடுத்துக் கொண்டு போய் யானையை மிதிக்க வைத்து இருக்கிறார்கள். 1433-ஆம் ஆண்டில் நடந்த நிகழ்ச்சி.

தாத்தாவைக் கொன்றவனைப் பழி வாங்கிய பிறகு தான் மகாராணி சுகிதாவின் கோபம் அடங்கியது. சுகிதாவின் முதல் தண்டனையைப் பார்த்ததும் பலரும் பயந்து பிரமித்துப் போனார்கள். என்ன என்ன செய்யப் போகிறாரோ என்று பயந்து போய் இருந்தார்கள். ஆனால் சுகிதா அதற்கு நேர்மாறாக நல்லபடியாக ஆட்சி செய்து இருக்கிறார்.

சுகிதா ஆட்சி செய்யும் காலத்தில் பிரச்சினைகள் இருக்கவே செய்தன. மஜபாகித்திற்கு அருகில் ஒரு ஜாவானிய இந்து அரசு. பிளம்பங்கான் அரசு (Blambangan Kingdom) என்று பெயர். மஜபாகித் அரசிற்கு இணையாகப் பலம் வாய்ந்த அரசு. மஜபாகித் அரசிற்கே சவால் விடும் அரசு.

கஜ மதன் - Gajah Mada

இந்த அரசிற்கும் மஜபாகித் அரசிற்கும் ஜென்மப் பகை. இவர்களும் சுகிதாவிற்கு அடிக்கடி பிரச்சினைகள் கொடுத்து வந்தார்கள். இருப்பினும் சுகிதா சமாளித்து விட்டார். தன் படையை வழி நடத்திச் சென்று போர் முனையில் காயம் அடைந்து இருக்கிறார்.

அந்தக் காலத்தில் மகாராணியார்கள் படைகளை நடத்திக் கொண்டு போய் போர் முனையில் சண்டை போட்டு இருக்கிறார்கள். ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்களுக்குப் படைத் தளபதியாக நின்று போர் முரசு கொட்டி இருக்கிறார்கள். காயம், படுகாயம், உயிர் போகும் காயம் எல்லாம் அடைந்து இருக்கிறார்கள்.

இப்போது போல இராணுவ வீரர்களைச் சண்டைக்கு அனுப்பி வைத்து விட்டு, இவர்கள் மட்டும் இங்கே தனியாக ’ஏர்கோன்’ அரண்மனையில் கச்சான் கொரிக்கும் குண்டக்க மண்டக்க வேலை எல்லாம் இல்லை.

Hayam Wuruk
Maharaja Sri Rajasanagara

போர் என்று வந்துவிட்டால் இவர்களும் குதிரை மீது ஏறிப் போய் சண்டை போட வேண்டும். மகாராணியாரைச் சுற்றி பத்து நூறு பேர் தனிப் பாதுகாப்பு வளையம் போட்டு இருப்பார்கள். இருந்தாலும் மகாராணியாரும் வாள் பிடித்து போர் புரிவார். சரி.

ஜாவாவில் வாயாங் கூலிட் பொம்மலாட்டத்தில் மகாராணியார் சுகிதாவைப் பற்றிய புராணம் உள்ளது (Damarwulan legend). [#3] இன்றும் நாடக வடிவில் நடிக்கப் படுகிறது.

ஜாவா தாமார்வூலான் புராண நூல்களில் பிளம்பங்கான் போர் பற்றி சொல்லப் படுகிறது. அதில் சுகிதா போர் புரிந்ததைப் பற்றி வாயாங் கிலிடிக் (wayang klitik) எனும் நிழல் ஆட்டத்தில் கதையாகச் சொல்லப் படுகிறது. அதில் சுகிதாவிற்கு கெங்கனா உங்கு (Queen Kencanawungu) என்று பெயர்.

[#3]. The Damarwulan legend is associated with her reign, as it involves a maiden queen (Prabu Kenya in the story), and during Suhita's reign there was a war with Blambangan as in the legend

Source: Claire Holt. Art in Indonesia: Continuities and Change. Ithaca: Cornell UP, 1967, p. 276. Jan Fontein, R. Soekmono

Suhita depicited in 'The Empire's Throne' Documentary Film

பினாங்குங்கான் (Penanggungan); லாவு (Lawu) மலைகளின் அடிவாரத்தில் பல கோயில்களையும் கட்டி இருக்கிறார்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கிழக்கு ஜாவா, துலுங்காகுங் மாவட்டத்தில் (Tulungagung Regency) ஒரு சிலையைக் கண்டு எடுத்தார்கள். அது சுகிதாவின் சிலை என்று வரலாற்று ஆசிரியர்கள் சொல்கிறார்கள். வலது கையில் ஒரு தாமரை மொட்டு. அரச உடையில் காது பதக்கங்கள்; கழுத்தணிகள்; வளையல்கள்; கணுக்கால், இடுப்புகளில் தொங்கவிடப்பட்ட பதக்கங்கள் கொண்ட சிலை.

1447-ஆம் ஆண்டு, 57-ஆவது வயதில் சுகிதா காலமானார். இவரின் கல்லறையும் கணவர் பரமேஸ்வரா இரத்தினபங்கஜன் கல்லறையும் சிங்கஜெயா எனும் இடத்தில் உள்ளன. இப்போது பொதுமக்களின் பார்வைக்குத் திறந்து விட்டு இருக்கிறார்கள். மகாராணியார் சுகிதாவிற்குப் பிடித்தமான தாமரை மலர்களை அவரின் கல்லறையில் வைத்து அஞ்சலி செலுத்தி விட்டுப் போகிறார்கள்.

கஜ மதன் - Gajah Mada

எல்லா காலத்திலும் பெண்கள் ஆண்களுக்குச் சமநிகர் சமமாக ஆட்சி செய்து இருக்கிறார்கள். அந்த உண்மைகள் ஆணாதிக்கத்தின் அழுத்தங்களால் மறைக்கப்பட்டு இருக்கலாம்.

சுகிதாவிற்குக் குழந்தை பாக்கியம் இல்லை. அதனால் அவரின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் தியா கர்த்தவிஜயன் (Dyah Kertawijaya) என்பவர் மஜபாகித் அரசராக நியமிக்கப் பட்டார். கர்த்தவிஜயனின் மற்றொரு பெயர் ஸ்ரீ மகாராஜா விஜய பரக்ரமவரதனன் (Sri Maharaja Wijaya Parakramawardhana).

இந்திய வம்சாவழியைப் பின்னணியாகக் கொண்ட இந்தோனேசியா மகாராணியார்கள் ஆறு பேர் மஜபாகித் சிம்மாசனம் பார்த்து இருக்கிறார்கள். அவர்களை மீண்டும் நினைவு கூர்ந்து பார்ப்போம். வாழ்த்துவோம்.

1. மகாராணியார் சீமா சத்தியா - கலிங்கப் பேரரசு (கி.பி. 674)

2. பிரேமதா வர்த்தனி மகாராணியார்- சைலேந்திரா பேரரசு கி.பி. 833 - கி.பி. 856)

2. இசையனா துங்கா விஜயா - மேடாங் பேரரசு (கி.பி. 947)

3. ஆர்ஜெயா ஜெயகீர்த்தனா - பாலி பேரரசு (கி.பி. 1200)

4. திரிபுவன விஜயதுங்கா தேவி - மஜபாகித் பேரரசு (கி.பி. 1328 - 1350)

5. சுகிதா - மஜபாகித் பேரரசு (கி.பி. 1429 - 1447)

6. மகாராணி ரத்னா காஞ்சனா - கல்யாணமதா சிற்றரசு (கி.பி. 1549)

இந்தோனேசிய வரலாற்றில் இந்திய வம்சாவழிப் பெண்கள் சிலர், பெரிய பெரிய சாதனைகளை எல்லாம் செய்து இருக்கிறார்கள். பெண்மைக்குள் ஓராயிரம் சக்திகளை உருவாக்கி உன்னதம் பேசி இருக்கிறார்கள். பெண்மைக்குள் மறைந்து இருக்கும் மகாசக்திகளுக்கு மகிமைகள் சேர்த்து வரலாறு படைத்து இருக்கிறார்கள்.

அவர்கள் அனைவருமே மரியாதைக்கும் மதிப்பிற்கும் உரிய மாபெரும் பெண்ணரசிகள். பேரரசிகள். பெண்மையின் செல்வங்கள். பெண்மையின் உச்சங்கள். அவர்களை வரலாறும் மறக்காது. வரலாற்று உலகமும் மறக்காது. வரலாற்று மைந்தர்களும் மறக்கக் கூடாது.

அந்தப் பெருமைகள் எல்லாம் இந்திய வம்சாவழிப் பெண்களுக்கு மட்டும் அல்ல. உலகப் பெண்கள் அனைவருக்குமே அழகியச் சீதனக் கலசங்களாய் அற்புதமான நீலநயனங்கள் பேசுகின்றன.

சான்றுகள்:

1. R. Soekmono, and Satyawati Suleiman. Ancient Indonesian Art of the Central and Eastern Javanese Periods, New York: Asia Society Inc., 1971, p. 146-147

2. https://tirto.id/dyah-suhita-pemimpin-perempuan-terakhir-di-jawa-timur-cDmn

3. Coedes, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. Page: 242.

4. Ricklefs, Merle Calvin (1993). A history of modern Indonesia since c. 1300 (2nd ed.). Stanford University Press / Macmillans.

(முற்றும்)
 
(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
10.09.2020





 

கலிங்கா பேரரசு இந்தோனேசியா

இந்தோனேசியா, மத்திய ஜாவா, பெக்காலோங்கான் (Pekalongan) நகரம், ஜெப்பாரா (Jepara Regency) மாநிலம்; கெலிங் (Keling) துணை மாநிலம். இங்கே தான் 6-ஆம்; 7-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் புகழ் பெற்ற கலிங்கா பேரரசு, 200 ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தது. கி.பி. 650-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி. 850-ஆம் ஆண்டு வரை ஆட்சி.  

மேலை நாட்டவரும் இந்தோனேசியர்களும் கலிங்கா பேரரசு (Kalingga Kingdom) என்று அழைக்கிறார்கள். தமிழர்கள் இந்தோனேசியக் கலிங்கப் பேரரசு என்று அழைக்கிறார்கள்.

இந்தோனேசியாவை ஆட்சி செய்த கூத்தாய் பேரரசு (Kutai Kingdom); தர்மநகரா பேரரசு (Tarumanagara Kingdom); மேடாங் பேரரசு (Medang Kingdom); சைலேந்திரா பேரரசு (Shailendra Kingdom); ஸ்ரீ விஜய பேரரசு (Srivijaya Kingdom); மஜபாகித் பேரரசு ஆகியவற்றின் முன்னோடிப் பேரரசு இந்தக் கலிங்கப் பேரரசு. [#1]

[#1]. Kalingga Kingdom was the earliest Hindu-Buddhist kingdom in Central Java, and together with Kutai and Tarumanagara are the oldest kingdoms in Indonesian history. Kalingga existed between the 6th and 7th centuries, and it was one of the earliest Hindu-Buddhist kingdoms established in Java.

[#1]. Source: Chang Chi-yun. "Eastern Asia in the Sui and T'and Period". Historical Atlas of China. Vol. 1. Taipei: Chinese Culture University Press, 1980. p. 49

கலிங்கப் பேரரசின் ஆட்சி காலத்தில் ஜாவாவின் கிழக்குப் பகுதியில் மேடாங் பேரரசு உருவானது. காலப் போக்கில் இந்த இரு பேரரசுகளும் ஒன்றாக இணைந்தன. மேடாங் பேரரசு என்பது புதிய தோற்றம்.

தொடக்கக் காலத்தில் கலிங்கப் பேரரசு இந்து மதம் சார்ந்த அரசாக இருந்தது. புத்த மதம் பரவியது. அதனால் இந்தப் பேரரசு புத்தம் சார்ந்த பேரரசாக மாற்றம் கண்டது.

கலிங்கா பேரரசு என்பதில் கலிங்கம் எனும் வேர்ச் சொல் உள்ளது. அதில் இருந்து தான், இந்தோனேசியாவில் இப்போது இருக்கும் கெலிங் துணை மாநிலத்திற்கும் பெயர் வந்தது. கலிங்கா எனும் சொல்லில் அழகு பார்க்கிறார்கள்.

கலிங்கப் பேரரசின் இரகசியங்கள் சீன நாட்டு வரலாற்றுப் பதிவுகளில் உள்ளன. கி.பி. 618-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி. 907-ஆம் ஆண்டு வரை 289 ஆண்டுகளுக்குச் சீனாவை தாங் வம்சாவழியினர் (Tang Dynasty) ஆட்சி செய்தனர்.

கி.பி. 664-ஆம் ஆண்டு உய்நிங் (Huining) எனும் சீன புத்த துறவி இந்தோனேசியாவின் கலிங்க நாட்டில் மூன்று ஆண்டு காலம் தங்கி இருக்கிறார்.

அவர் கலிங்க நாட்டில் இருந்த போது அதே கலிங்க நாட்டுப் புத்த துறவி ஜனபத்ரா (Jana Patra) என்பவருடன் புத்த ஆகம நூல்களை (Buddhist Hinayana scriptures) மொழிபெயர்ப்பு செய்து இருக்கிறார். [#2]

[#2]. In 664 a Chinese Buddhist monk named Huining had arrived in Heling and stayed there for about three years. During his stay, and with the assistance of Jnanabhadra, a Heling monk, he translated numerous Buddhist Hinayana scriptures

[#2]. Source: Drs. R. Soekmono (1973). Pengantar Sejarah Kebudayaan Indonesia 2, 2nd ed. Yogyakarta: Penerbit Kanisius. p. 37.

கி.பி. 674-ஆம் ஆண்டு கலிங்க நாட்டை சீமா (Queen Shima) எனும் ராணியார் ஆட்சி செய்தார். இவர் திருடு; கொள்ளைகளுக்கு எதிராக மிகக் கடுமையான சட்டங்களை இயற்றியவர்.

கி.பி. 742-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 755-ஆம் ஆண்டுகளில் சைலேந்திரா பேரரசு ஜாவா தீவில் கால் பதித்து வளர்ச்சி கண்டது. அந்தத் தாக்கத்தில் கலிங்கப் பேரரசு சன்னம் சன்னமாய்ச் சிதைந்தும் போனது.

கலிங்கா பேரரசு காலத்துக் கல்வெட்டுகள்.

(Tukmas 1)# துக்மாஸ் கல்வெட்டு (Tukmas inscription) 7-ஆம் நூற்றாண்டு - பல்லவ சமஸ்கிருத எழுத்துகள். கண்டு எடுக்கப்பட்ட இடம்: மெராப்பி எரிமலையின் அடிவாரம்

(Tukmas 1)# Tukmas inscription was discovered on the western slope of Mount Merapi, at Dusun Dakawu, Lebak village

(Sojomerto 2)# சொஜோ மெர்தோ கல்வெட்டு (Sojomerto inscription) 7-ஆம் நூற்றாண்டு - காவி பழைய மலாய் எழுத்துகள். கண்டு எடுக்கப்பட்ட இடம்: மத்திய ஜாவா.

(Sojomerto 2)# Sojomerto inscription, discovered in Sojomerto village, Kecamatan Reban, Batang Regency, Central Java. It is written in Kavi script in Old Malay language

கலிங்கர்கள் கட்டிய கோயில்கள்: தியாங் பள்ளத்தாக்கு (Dieng Plateau) கோயில்கள்; கெடோங் சொங்கோ (Gedong Songo) கோயில்கள். இந்து கோயில்கள்.

இந்தோனேசியாவின் கலிங்கா பேரரசு என்பது இக்கரையில் வாழும் இந்தியர்களுக்கு ஒரு வரலாற்றுப் பிரசாதம். வந்தேறிகள் என்பதைப் புறம் தள்ளும் ஒரு வரலாற்று வரப்பிரசாதம்.

யார் வந்தேறிகள். 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக ஒரு நாட்டை ஆட்சி செய்தவர்கள் வந்தேறிகளா? அந்த நாட்டில் இருந்து புலம் பெயர்ந்தவர்கள் வந்தேறிகளா?

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
10.09.2020

மஜபாகித் மகாராணியார் சுகிதா - 1

 தமிழ் மலர் - 09.09.2020

இந்தோனேசிய வரலாற்றில் இந்திய வம்சாவழிப் பெண்கள் மாபெரும் பெருமைகளைப் படைத்து இருக்கிறார்கள். மாபெரும் வரலாறுகளைப் படைத்து இருக்கிறார்கள். மாபெரும் மகாராணிகளாய் இமயம் பார்த்து இருக்கிறார்கள். பெண்மையின் உச்சங்கள். இதிகாசங்கள் போற்றும் சத்தியச் சீலங்கள்.  

இந்திய வம்சாவழியைப் பின்னணியாகக் கொண்ட இந்தோனேசியாவை ஆட்சி செய்த மகாராணியார்களின் பட்டியல் வருகிறது. அதில் மிக முக்கியமானவர்கள்:

1. சீமா சத்தியா மகாராணியார் (Queen Shima Satya); கலிங்கப் பேரரசு (கி.பி. 674)

2. பிரேமதா வர்த்தனி மகாராணியார் (Pramodhawardani); சைலேந்திரா பேரரசு கி.பி. 833 - கி.பி. 856)

2. இசையானா துங்கா விஜயா மகாராணியார் (Isyana Tunggawijaya); மேடாங் பேரரசு (கி.பி. 947)

3. ஆர்ஜெயா ஜெயகீர்த்தனா மகாராணியார் (Arjaya jayaketana); பாலி பேரரசு (கி.பி. 1200)

4. திரிபுவன விஜயதுங்கா தேவி மகாராணியார் (Tribhuwana Wijayatunggadewi); மஜபாகித் பேரரசு (கி.பி. 1328 - 1350)

5. சுகிதா மகாராணியார் (Suhita); மஜபாகித் பேரரசு (கி.பி. 1429 - 1447)

6. ரத்னா காஞ்சனா மகாராணியார் (Queen Kalinyamat); கல்யாணமதா சிற்றரசு (கி.பி. 1549)

இவர்களில் மகாராணியார் சீமா சத்தியா பற்றி ஏற்கனவே தெரிந்து கொண்டோம். இன்றைக்கு மகாராணியார் சுகிதா (Suhita) பற்றி தெரிந்து கொள்வோம்.

மகாராணியார் சுகிதாவிற்கு சொகித்தா (Soheeta) என்று மற்றொரு பெயர் உண்டு. சீனர்கள் இவரை சு கிங் தா (Su King Ta) என்று அழைத்து இருக்கிறார்கள். இவரின் பூர்வீகம் இந்தோனேசியா, ஜாவா தீவு.

இவருடைய கணவரின் பெயர் பரமேஸ்வரா இரத்தின பங்கஜன் (Parameswara Ratnapangkaja). இந்த பரமேஸ்வரா இரத்தின பங்கஜன் என்பவர் வேறு. மலாக்காவை ஆட்சி செய்த பரமேஸ்வரா மகா ராஜா என்பவர் வேறு.

சுகிதா மகாராணியார்

இந்தோனேசிய வரலாற்றில் இந்திய வம்சாவழி அரசர்கள் பலருக்கு பரமேஸ்வரா எனும் பெயர் சூட்டப்பட்டு இருந்தது. பெருமைக்கு உரிய அரச விருதுப் பெயராகக் கருதப் பட்டது. அன்றையக் காலக் கட்டத்தில் பரமேஸ்வரா என்று பெயரைக் கொண்டவர்கள் பெரும்பாலும் பல்லவ இனத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்தார்கள்.  

சுகிதா மகாராணியாரின் ஆட்சிக் காலம் கி.பி. 1427 - கி.பி. 1447. இருபது ஆண்டுகள். கி.பி. 1427-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி. 1437-ஆம் ஆண்டு வரை தன் கணவர் இரத்தின பங்கஜனுடன் இணைந்து மஜபாகித் அரசை ஆட்சி செய்தார்.

கி.பி. 1437-ஆம் ஆண்டு அவருடைய கணவர் இரத்தின பங்கஜன் இறந்து விட்டார். அதன் பின்னர் யாருடைய துணையும் இல்லாமல் தன்னிச்சையாக நின்று மஜபாகித் பேரரசை சுகிதா ஆட்சி செய்து இருக்கிறார். இவர் காலத்தில் இரண்டு முன்று போர்கள் நடந்து உள்ளன. இவரே தன்னுடைய குதிரைப் படைகளுக்குத் தலைமை தாங்கி போர்க் களத்தில் தன் உயிரைப் பணயம் வைத்து இருக்கிறார்.

 விக்ரமவர்தனா

போர்க் களத்தில் காயங்கள் ஏற்பட்டு உள்ளன. அதனால் அவர் உடல்நிலையும் பாதிக்கப் பட்டது. கணவர் இறந்த பத்து ஆண்டுகளில் இவரும் இறந்து போனார். போர்க் களத்தில் ஏற்பட்ட காயங்களின் தாக்கம் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.

சுகிதாவின் வீர தீரச் செயல்களை மையமாகக் கொண்டு 2013-ஆம் ஆண்டு, இந்தோனேசியாவில் ஒரு திரைப்படம் தயாரிக்கப் பட்டது. அதன் தலைப்பு ’பேரரசின் சிம்மாசனம்’ (The Empire's Throne). அதில் சுகிதாவின் கதாபாத்திரத்தில், இந்தோனேசியத் திரையுலகப் புகழ் லிவி செங் (Livi Zheng) நடித்து இருந்தார். அந்த அளவிற்குப் புகழ் பெற்றவர் சுகிதா மகாராணியார்.

இவருடைய கணவரின் பெயர் பரமேஸ்வரா இரத்தின பங்கஜன். ஒரு சின்ன விளக்கம். இந்தக் காலக் கட்டத்தில் மலாக்கா பரமேஸ்வரா இல்லை. அவர் இறந்து இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகி விட்டன. அவருடைய பேரன் முகமட் ஷா எனும் மகா ராஜா என்பவர்தான் மலாக்காவை ஆட்சி செய்து கொண்டு இருந்தார்.

கஜா மாடா

மஜபாகித் அரசர்களில் சுகிதா ஆறாவது ஆட்சியாளர். இவரின் தந்தையார் விக்ரமவர்தனா (Wikramawardhana). மஜபாகித் பேரரசின் ஐந்தாவது ஆட்சியாளர்.

மஜபாகித் பேரரசர்கள் பட்டியல்

1. ராடன் விஜயன் ஜெயவர்தனா (Raden Vijaya Jayawardhana 1293 – 1309)

2. ஜெயநகரன் (Jayanegara 1309 — 1328)

3. திரிபுவன விஜயதுங்கா தேவி ஸ்ரீ கீதாஜா (Tribhuwana Wijayatunggadewi Sri Gitarja 1328 — 1350)

4. ஹாயாம் ஊரூக் ஸ்ரீ ராஜாசா நகரன் (Hayam Wuruk Sri Rajasanagara 1350 — 1389)

5. விக்ரமவர்தனா (Wikramawardhana 1389 – 1429)

6. சுகிதா (Suhita Soheeta 1429 – 1447)

7. கீர்த்த விஜயா (Kretawijaya 1447 – 1451)

8. ராஜசவர்த்தனா (Rajasawardhana 1451 – 1453)

9. பூர்வ வைசேஷா கிருஷ்வ வைசேஷா (Purwawisesha Girishawardhana 1456 – 1466)

10. சிங்க விக்ரம வர்த்தனா (Singha Wikrama Wardhana Sura Prabhawa Brawijaya IV 1466 – 1468)

11. கீர்த்தபூமி (Kertabhumi – 1468 – 1478)

12. கிரிந்திர வர்த்தனா (Girindrawardhana 1478 – 1489)

13. பிரபு உத்திரன் (Prabu Udara 1489 – 1517)

சுகிதாவின் தந்தையார் விக்ரமவர்தனா ஆட்சிக் காலத்தில் தான் சிங்கப்பூர் மீதான் மஜபாகித் படையெடுப்பு நடந்தது.[#1] 1398-ஆம் ஆண்டு. அப்போது சிங்கப்பூரை பரமேஸ்வரா ஆட்சி செய்து கொண்டு இருந்தார். அதாவது மலாக்காவைத் தோற்றுவித்த பரமேஸ்வரா.

[#1]. The kings of Singapore. (1948, February 26). The Straits Times, p. 4.

[#1]. https://eresources.nlb.gov.sg/newspapers/Digitised/Article/straitstimes19480226-1.2.30

சுகிதா தாயாரின் பெயர் பிரே மஜபாகித் (Bhre Majapahit). [#2] இவரைப் பற்றிய தெளிவான விவரங்கள் கிடைக்கவில்லை. மஜபாகித் வரலாற்றில் பிரே மஜபாகித் என்பவர் மிக முக்கியம் இல்லாதவராக இருக்கலாம். அதனால் வரலாற்று ஆசிரியர்கள் அவருக்கு முக்கியத்துவம் வழங்காமல் போய் இருக்கலாம். என் தனிப்பட்ட கருத்து.

[#2]. Coedes, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. Page: 242.

1404-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1406-ஆம் ஆண்டு வரையில் மஜபாகித் பேரரசில் ஓர் உள்நாட்டுப் போர். அதற்கு பரேகிரே உள்நாட்டுப் போர் (Paregreg civil war) என்று பெயர். மஜபாகித் பேரரசில் அப்போது இரு கோஷ்டிகள் இருந்தன.

ஒன்று மேற்குப் பிரிவு வலது சாரி மஜபாகித். மற்றொன்று கிழக்குப் பகுதி இடது சாரி மஜபாகித். எப்படி இரு பிரிவுகள் என்பது ஒரு பெரிய கதை. ஒரு குழப்படியான கதை.

சுகிதாவின் தந்தையார் விக்ரமவர்தனா வலது சாரி தலைவர். அப்போது அந்தக் கட்டத்தில் அவர் மஜபாகித் அரசராக இருந்தார். நினைவில் கொள்வோம். இடது சாரி பிரிவிற்கு பிரபு வீரபூமி (Bhre Wirabhumi) என்பவர் தலைவர். இவர் மகாராணியார் சுகிதாவின் தாய்வழி தாத்தா.

Bhre என்றால் பிரபு என்று பொருள். ஆண் பெண் இரு பாலருக்கும் பயன்படுத்தப்பட்ட பெருமைப் பெயர். வீரபூமி இருக்கிறாரே இவர், கிழக்கு ஜாவாவில் மதுரா அரசைத் தோற்றுவித்த ஆரிய வீரராஜாவின் வழித்தொன்றல் ஆகும். சரி.

1290-ஆம் ஆண்டுகளில் கிழக்கு ஜாவாவில் சிங்காசாரி எனும் ஓர் அரசு இருந்தது. அது ஒரு பேரரசு. அதன் பேரரசர் கருத்தநாகரன் (Kertanegara). அந்தச் சிங்காசாரி அரசின் கீழ் கெடிரி எனும் ஒரு சிற்றரசு (Kediri Kingdom) இருந்தது. கெடிரியின் அரசராக ஜெயகாதவாங்கன் (Jayakatwang) என்பவர் இருந்தார்.

அதே காலக் கட்டத்தில் இந்தோனேசியாவின் மதுரா தீவை ஆரியா வீரராஜன் (Arya Viraraja) என்பவர் ஆட்சி செய்து வந்தார். மதுரா தீவு என்பது ஜாவா தீவின் வட கிழக்குக் கரை ஓரத்தில் இருந்தது. இன்னும் இருக்கிறது.

கெடிரி சிற்றரசின் அரசராக இருந்த ஜெயகாதவாங்கன், மதுரா தீவின் ஆரிய வீரராஜனுடன் இணைந்து இரகசியமாக ஓர் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டார். அதாவது சிங்காசாரி அரசிற்கு எதிராகக் கிளர்ச்சிகள் செய்ய வேண்டும். செய்து எப்படியாவது சிங்காசாரி அரசைக் கைப்பற்ற வேண்டும் எனும் ஒப்பந்தம்.

Monumental sculpture found in Tulungagung Regency,

East Java has been identified as of Suhita

அதன் பின்னர் சிங்காசாரி அரசின் மீது  தாக்குதல்கள். கெடிரி அரசு வடக்கில் இருந்தும்; தெற்கில் இருந்தும் ஒரே சமயத்தில் சிங்காசாரியைத் தாக்கியது. மதுரா அரசு கிழக்கில் இருந்து தாக்கியது. மூன்று பக்கங்களில் இருந்து தாக்குதல்கள்.

அப்போது சிங்காசாரி அரசின் பேரரசர் கருத்தநாகரன். சொல்லி இருக்கிறேன். இவருடைய மருமகன் ராடன் விஜயன் (Raden Vijaya). ஒரு பெரிய போர்ப் படையுடன் ராடன் விஜயன் போர் முனைக்கு அனுப்பி வைக்கப் பட்டார். ராடன் விஜயனின் அசல் பெயர் சங்கர ராம விஜயன் (Nararya Sanggramawijaya).

வடக்கில் இருந்த வந்த கெடிரியின் தாக்குதலை ஓரளவிற்குக் கட்டுப்படுத்த முடிந்தது. ஆனாலும் தெற்கில் இருந்து வந்த தாக்குதலை ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. சிங்காசாரி நகர் வீழ்ந்தது. பேரரசர் கர்த்தநாகரன் பிடிபட்டார். நரபலி எனும் பெயரில் கொலை செய்யப் பட்டார்.

அத்துடன் சிங்காசாரி எனும் மாபெரும் அரசு இந்தோனேசிய வரலாற்றில் இருந்து அழிந்து போனது. கருத்தநாகரனின் மருமகன் ராடன் விஜயன் என்று சொல்லி இருக்கிறேன். இந்த ராடன் விஜயனின் தந்தையார் பெயர் ராக்கையன் ஜெயதர்மா (Rakeyan Jayadarma).

இந்த ராக்கையன் ஜெயதர்மா என்பவர் மேற்கு ஜாவாவில் இருந்த (Sunda Kingdom) சுந்தா பேரரசைச் சேர்ந்தவர். சுந்தா பேரரசு கி.பி. 669-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி. 1579 வரை மேற்கு ஜாவாவில் கோலோச்சிய மற்றொரு மாபெரும் இந்தியர் வம்சாவழி அரசு.

ராடன் விஜயனின் தாயார் தியா லெம்பு தாழ் (Dyah Lembu Tal). இவர் சிங்காசாரி அரசைச் சார்ந்தவர். இவருடைய தந்தையாரின் பெயர் பத்திர நரசிங்கமூர்த்தி (Bhatara Narasinghamurti).

ஒரு கட்டத்தில் ராடன் விஜயனின் தந்தையார் ராக்கையன் ஜெயதர்மா, விசம் வைத்துக் கொல்லப் பட்டார். அதனால் ராடன் விஜயனின் தாயார் தன் மகன் விஜயனை அழைத்துக் கொண்டு அவரின் பிறப்பிடமான சிங்காசாரி அரசிற்கே திரும்பி வந்து விட்டார்.

அதன் பின்னர் கருத்தநாகரனின் மகளை ராடன் விஜயன் திருமணம் செய்து கொண்டார். கருத்தநாகரனின் மகளின் பெயர் காயத்திரி ராஜபத்தினி (Gayatri Rajapatni).

(Ricklefs, Merle Calvin (1993). A history of modern Indonesia since c. 1300 (2nd ed.). Stanford University Press / Macmillans.)

சிங்காசாரி அரசு வீழ்ந்ததும் சிங்காசாரி அரசர் கருத்தநாகரன் கொல்லப் பட்டார். சரி. மாமனார் கருத்தநாகரனின் இறப்பிற்கு இழப்பீடாக அவருடைய மருமகன் ராடன் விஜயனுக்கு, ஜாவா காட்டுப் பகுதியில் சின்னதாக ஒரு நிலப் பகுதி வழங்கப் பட்டது. அந்த நிலம் கிழக்கு ஜாவாவில் துரோவுலான் (Trowulan) மாவட்டத்தில் இருந்தது.

ராடன் விஜயன் அந்தக் காடுகளை அழித்து ஒரு புதுக் குடியிருப்பாக மாற்றினார். இந்தக் காட்டுப் பகுதி தான் மஜபாகித் எனும் பெயர் பெற்றது. 1293-ஆம் ஆண்டில் சிங்காசாரி அரசுடன் போர் செய்து அந்த அரசைக் கைப்பற்றினார். ராடன் விஜயன் கைப்பற்றிய சிங்காசாரி அரசு தான் பின்னர் மஜபாகித் என பெயர் பெற்றது. ராடன் விஜயன் 1309-ஆம் ஆண்டில் காலமானார்.

அதன் பின்னர்தான் மஜபாகித் ஆட்சியில் குழப்பங்கள். அரசுரிமைப் போராட்டங்கள். ஓர் உண்மையைச் சொல்லலாம். இந்தோனேசியாவில் இந்தியர்களின் ஆளுமை அழிந்து போனதற்கு என்ன காரணம் தெரியுங்களா?

அரசியல், அதிகாரம், அகம்பாவம், ஆணவம், ஆளுமை, இறுமாப்பு, தலைக் கனம், மமதை. ஒருவரை ஒருவர் அடித்துக் கொண்டு செத்துப் போனது தான் மிச்சம். (தொடரும்)   

(தொடரும்)

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
09.09.2020

தர்மநகரா பல்கலைக்கழகம் இந்தோனேசியா

இந்தோனேசியாவை ஆட்சி செய்த அரசுகளில் மிக முக்கியமானது தர்மநகரா பேரரசு (Tarumanagara Kingdom). 5-ஆம் நூற்றாண்டில் ஜாவா தீவில் ஜகார்த்தா நகரை மையமாகக் கொண்ட அரசு. இந்த அரசை தோற்றுவித்தவர் பூர்ணவர்மன் (Purnawarman). ஆட்சிக்காலம் கி.பி. 358 - 669. இந்தோனேசியாவில் தோன்றிய மூன்றாவது பேரரசு.

இந்தப் பேரரசின் நினைவாக இந்தோனேசியாவில் ஒரு பல்கலைக்கழகத்தை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். 1959-ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டது. அதன் பெயர் தர்மநகரா பல்கலைக்கழகம் (Tarumanagara University - Universitas Tarumanagara (UNTAR). 2017-ஆம் ஆண்டு மிகச் சிறந்த பல்கலைக்கழகங்களில் ஒன்றாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டது.

In 2017 UNTAR received an accreditation A (Excellent) from the Government's National Accreditation Board (BAN-PT).

தர்மநகரா பல்கலைக்கழகம் (Tarumanagara University), இந்தோனேசியாவில் பழைமை வாய்ந்த பல்கலைக்கழகங்களில் ஒன்றாகும். 2014-ஆம் ஆண்டு புள்ளிவிவரங்களின்படி 14,785 மாணவர்கள் பல்வேறு துறைகளில் பயின்று வருகிறார்கள்.

தர்மநகரா பல்கலைக்கழகம் நான்கு வளாகங்களைக் கொண்டு உள்ளது. வளாகம் I (பிரதான வளாகம்); வளாகம் II; இவை இரண்டும் மேற்கு ஜகார்த்தா பெருநகரப் பகுதியில் உள்ளது. மூன்றாம் வளாகம் தெற்கு ஜகார்த்தாவில் உள்ளது.

தற்போது கட்டுமானத்தில் வளாகம் IV உள்ளது. 130 ஹெக்டேர் பரப்பளவு. இதற்காக ஜகார்த்தா மாநகரின் புறநகர்ப் பகுதியில் ஒரு நகரத்தையே உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். அதன் பெயர் தர்மநகரா நகரம் (Tarumanagara City).

ஜகார்த்தாவில் இருந்து 25 கிலோமீட்டர் தொலைவில், கரவாச்சி எனும் இடத்தில் அந்தச் செயற்கை நகரம் உருவாக்கப்பட்டு வருகிறது.

தர்மநகரா பல்கலைக்கழகத்தின் துணைவேந்தர் பூர்ண ஈரவான் (Prof. Dr. Ir. Agustinus Purna Irawan).

There are eight faculties and a post-graduate program in the university.

Faculty of Economics
Faculty of Law
Faculty of Engineering
Faculty of Medicine
Faculty of Psychology
Faculty of Arts and Design
Faculty of Information Technology
Faculty of Communications Science

தர்மநகரா பேரரசின் நினைவாக இந்தப் பல்கலைக்கழகம் உருவாக்கப்பட்டு உள்ளது. ஜகார்த்தா மாநகரை மையமாகக் கொண்டது. அதனால் அதே இடத்தில் இந்தப் பல்கலைகழகத்தையும் கட்டி இருக்கிறார்கள்.

இனவாதமும் மதவாதமும் பிடிவாதமாக இருந்தால் தீவிரவாதம் தலைவிரித்தாடும். இதை ஒவ்வோர் அரசாங்கமும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். தனிநபர் பெருமைக்காகவும்; தனிநபர் குடும்பச் சுகத்திற்காகவும் நாட்டு ஒற்றுமையைச் சீர்குலைப்பதால் ஒரு நாடு முன்னேற்றம் அடையாது.

இந்தோனேசியர்கள் வரலாற்றை வரலாறாகப் பார்க்கிறார்கள். அந்த  வரலாற்றில் உள்ள இந்திய ஆளுமைகளைப் போற்றுகிறார்கள். மரியாதை செய்கிறார்கள். வாழ்க தர்மநகரா பேரரசு. வளர்க தர்மநகரா பல்கலைக்கழகம்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
09.09.2020

சான்றுகள்:

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Tarumanagara_University

2. http://untar.ac.id/pages/index

3. http://untar.ac.id/pages/sambutanrektor