பச்சைப் பசும்தரை படர்ந்த நாடு மலேசியா. பொன்னும் மணியும் புதைந்து கிடக்கும் பொன்மணி நாடு மலேசியா. ஒரு புண்ணிய பூமி மலேசியா. ஒரு புண்ணியத் தளம். ஒரு புண்ணிய மண்.
அங்கே பல்லின மக்களின் கடின உழைப்பு. பல்லினச் சமுதாயத்தின் பகல் இரவு பாரா அர்ப்பணிப்பு. உயர்வோம் உயர்ந்து காட்டுவோம் என்கிற ஒசத்தியான உணர்வு. அதில் அவர்களின் வியர்வை. அவர்களின் இரத்தம். அத்தனையும் கலந்து கரைந்து உரைந்து உச்சம் பார்க்கும் ஒரு சிகரம். அதுதான் மலேசியா.
அப்படிப்பட்ட ஓர் அழகிய மண்ணிலே வந்தேறி எனும் சொல் வழக்குச் சொல்லாகி வருகிறது. திரும்பிப் போ என்கிற கூப்பாடு நீண்டு நெடிந்து நெளிந்து போகிறது. அதனால் வெட்கம் நிறைந்த வேதனை விசும்பல்கள். இனவாதம் மதவாதம் இரட்டைப் பிறவிகளாய்ப் பயணிக்கும் போது மனித ஒற்றுமை முள்வேலிகளாய் மாறிப் போகின்றன.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக