Malaya Indians: Simpang Estate, Taiping, Perak 1860

Taiping Matang Simpang Ampat Estate was established in the 1860s. When this estate was created it was a Liberian coffee plantation. In 1860's, The Asiatic Rubber and Produce Company, Ltd., was a Ceylon company, with head offices at Colombo.

It was represented locally by Messrs. Lee, Hedges & Co. Among other properties which it owned in Malaya was the Simpong estate of about 640 acres, situated five miles from Taiping, in the Matang district.

In 1860's some 200 acres were planted with Liberian coffee. 1870's Tapioca was planted. In 1880's Pepper harvested. Later in 1890's the entire estate was replaced with Para rubber. Two hundred additional acres of new clearings were opened in 1906-1907. By the beginning of October, 1907, some 2,000 lbs. of dry rubber had been dealt with since the January previous, and this found a good market in sheet.

The labour force consists of 80 free Tamils, 35 Bengalis, and 30 Chinese and Malays. Mr. W. A. T. Kellow, the manager, was an old Ceylon coffee, tea, rubber, and cocoa planter, whose experience was gained in the dilosbage, Hapatale, and Badulla districts.

He served with the first contingent of the Ceylon Mounted Infantry in South Africa, for which he was awarded the Queen's medal with two clasps. Mr. Kellow is a member of the Perak Club.

(Malacca Muthukrishnan)
26.12.2020

References:

1. Wright, Arnold; Twentieth century impressions of British Malaya; Page 319. Britain Publishing Company, 1908

2. http://www.biship.com/fleetlists/fleet1879-1889.htm

3. http://seasiavisions.library.cornell.edu/catalog/

4. Indian Labour Immigration to Malaysia 1844 - 1941

6. Sandhu, K.S (2010), Indian in Malaya: Some Aspects of Their Immigration and Settlement (1786-1957)

மலாயா தமிழர்கள்: தைப்பிங் சிம்பாங் அம்பாட் தோட்டம் 1860

தைப்பிங், மாத்தாங், சிம்பாங் அம்பாட் தோட்டம் 1860-ஆம் ஆண்டுகளில் உருவாக்கப்பட்ட தோட்டம். இந்தத் தோட்டம் உருவாக்கப்படும் போது அது ஒரு லைபீரியா காபித் தோட்டம்.

இலங்கையைச் சேர்ந்த ஆசிய ரப்பர் அண்ட் புரடக்ஸ் கம்பெனி, லிமிடெட், (Asiatic Rubber and Produce Company, Ltd.,) நிறுவனத்திற்குச் சொந்தமாக இருந்தது. இந்த நிறுவனம் இலங்கை, கொழும்பு நகரில் தலைமை அலுவலகங்களைக் கொண்டது.

மலாயா நாட்டில்  மெசர்ஸ் லீ, ஹெட்சஸ் & கோ (Messrs. Lee, Hedges & Co) எனும் நிறுவனத்தால் பிரதிநிதிக்கப் பட்டது. சிம்பாங் அம்பாட் தோட்டம் தைப்பிங் நகரில் இருந்து ஐந்து மைல் தொலைவில் சுமார் 640 ஏக்கர் பரப்பளவில் அமைந்து இருந்தது.

1860-ஆம் ஆண்டுகளில் சுமார் 200 ஏக்கர் பரப்பளவில் லைபீரியா காபி பயிர் செய்யப் பட்டது. 1870-ஆம் ஆண்டுகளில் மரவள்ளிக் கிழங்கு நடப்பட்டது. 1880-ஆம் ஆண்டுகளில் மிளகு அறுவடை செய்யப்பட்டது.

பின்னர் 1890-ஆம் ஆண்டுகளில் முழு தோட்டமும் பாரா ரப்பருக்கு மாற்றம் கண்டது. 1906-1907-ஆம் ஆண்டுகளில் இருநூறு ஏக்கர் கூடுதலாகத் திறக்கப் பட்டன. 1907-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதத் தொடக்கத்தில் சுமார் 2,000 பவுண்டு உலர்ந்த ரப்பர் கிடைத்தது.

இந்தத் தோட்டத்தில் ஒப்பந்தம் செய்யப்படாத 80 தமிழர்கள். இவர்கள் கட்டுப்பாடுகள் இல்லாமல் சுதந்திரமாக வேலை செய்வதற்கு அனுமதிக்கப் பட்டார்கள். தவிர 35 வங்காளிகள்; 30 சீனர்கள்; மலாய்க்காரர்களும் வேலை செய்தனர்.

நிர்வாகி திரு. டபிள்யூ. ஏ. கெல்லோ (W. A. T. Kellow). இவர் இலங்கையில் காபி, தேயிலை, ரப்பர், கோக்கோ தோட்டங்களில் பணிபுரிந்தவர். அங்கு இருந்த அபதேல், பதுல்லா மாவட்டங்களில் அனுபவம் பெற்றவர். தென் ஆப்பிரிக்காவில் ஆங்கிலேயக் காலாட்படையில் சேவை செய்தற்காக மகாராணியார் பதக்கம் பெற்றவர்.

1860-ஆம் ஆண்டுகளில் மலாயா, பேராக், மாத்தாங், தைப்பிங் பகுதிகளில் இருந்த காபி, தேயிலை, மரவள்ளி, மிளகு, ரப்பர் தோட்டங்களில் வேலை செய்த மலாயா தமிழர்களும்; சீனர்களும் வந்தேறிகளா? அவர்களை வந்தேறிகள் என்று அழைத்தால் அதே தோட்டத்தில் வேலை செய்த மற்ற இனத்தவர்களை எதில் கொண்டு போய்ச் சேர்ப்பதாம்?

Indian Tamils arrived in Malaya in 1840s - 1920s

1840-ஆம் ஆண்டுகள் தொடங்கி மலாயாவுக்கு வந்து இந்த நாட்டை வளப்படுத்திய இந்தியர்கள் (தமிழர்கள்) வந்தேறிகளா? அப்படிச் சொல்லும் பொது கொஞ்சமாவது வெட்கம் வர வேண்டாமா?

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
26.12.2020

சான்றுகள்:

1. Wright, Arnold; Twentieth century impressions of British Malaya; Page 319. Britain Publishing Company, 1908

2. http://www.biship.com/fleetlists/fleet1879-1889.htm

3. http://seasiavisions.library.cornell.edu/catalog/

4. Indian Labour Immigration to Malaysia 1844 - 1941

6. Sandhu, K.S (2010), Indian in Malaya: Some Aspects of Their Immigration and Settlement (1786-1957)






 

மலேசியாவில் உடைக்கப்பட்ட உலகப் பாரம்பரியத் தளம் - 2013

2013 டிசம்பர் 02-ஆம் தேதி. கெடா, பூஜாங் சமவெளியில் சுங்கை பத்து புராதனத் தளம் ரகசியமாக உடைக்கப்பட்டது. இந்தத் தளத்திற்கு 11-ஆவது தளம் என்று பெயர். (Candi Sungai Batu in Lembah Bujang, Kedah). யுனெஸ்கோ அங்கீகரித்த உலகப் பாரம்பரியத் தளம். அதுவே பூஜாங் வெளியில் உடைக்கப்பட்ட 1200 ஆண்டுகள் பழைமையான உலகப் பாரம்பரியத் தளம் ஆகும்.

A 1,200-year-old Candi called Candi Sungai Batu in Lembah Bujang, Kedah was destroyed by a developer on 02 Dec 2013. The Kedah state government, NGOs and netizens are angered over the demolition of the candi that is known as site number 11.

கெடாவில் உள்ள புக்கிட் சோராஸ் தொடங்கி மத்திய செபராங் பிறை; செரோக் தோக் குன் வரை பூஜாங் வெளி பரந்து விரிந்து உள்ளது.

Lembah Bujang is a sprawling historical complex and has an area of approximately 224 square km. Situated near Merbok, Kedah, between Gunung Jerai in the north and Muda River in the south, it is the richest archaeological area in Malaysia.

அந்தத் தளம் இருந்த பகுதியை கெடா மாநில அரசாங்கம் இரகசியமாக ஒரு நில மேம்பாட்டாளரிடம் விற்று விட்டது. அவரும் இரகசியமாக உடைத்து விட்டார். 2013-ஆம் ஆண்டு முக்ரீஸ் மகாதீர் கெடா முதல்வராக இருந்த போது நடந்த துர்நிகழ்ச்சி.

The Kedah state government has secretly sold the site to a land developer. He, too, secretly demolished the candi.

மலேசியா முழுமைக்கும் எதிர்ப்பு அலைகள். உலக வரலாற்று அமைப்புகளின் ஆவேசங்கள். உடைப்பதை நிறுத்தி விட்டார்கள். புதிதாக அதே மாதிரி ஒரு தளத்தைக் கட்டித் தர நில மேம்பாட்டாளர் முன் வந்தார். என்னே அறிவுஜீவிகள். பாரம்பரியச் சின்னத்தை உடைத்துவிட்டு அதே மாதிரி அதே இடத்தில் கட்டித் தருகிறார்களாம்.

The demolished candi number 11 in Sungai Batu, Lembah Bujang will be rebuilt by the developer soon on the same site. “They (developer) regret their action and have agreed to cordon off the site from their housing development project. The company agreed to rebuild the candi structure based on the original plan, at the original site 11 said' Datuk Mukhriz Mahathir.

2013 செப்டம்பரில் அந்தப் பாரம்பரியத் தளம் உடைக்கப்பட்டது. பூஜாங் பள்ளத்தாக்கு ஆய்வு வட்டத்தின் தலைவர் டத்தோ வி. நடராஜா அங்கு போய் இருந்த போது  இடிபாடுகள் வெளிச்சத்திற்கு வந்தன. அந்தத் தளம் தரை மட்டமாக்ப்பட்டு வெறிச்சோடிக் கிடந்தது.

Torn down in September 2013, the demolition of the ancient temple ruins only came to light after Bujang Valley Study Circle chairman Datuk V. Nadarajan went to check the site and found the land flattened and bare.

உடனே டத்தோ நடராஜன் போலீஸில் ஒரு புகார் செய்தார். இரண்டு நாட்களுக்குப் பின்னர் பினாங்கு துணை முதல்வர் பேராசிரியர் டாக்டர் பி.ராமசாமி அந்த இடத்தைப் பார்வையிட்டார். ஒரு தளம் இருந்ததற்கான அடையாளமே இல்லாமல் வெறிச்சோடிக் கிடந்தது.

After Nadarajan lodged a police report, Penang Deputy Chief Minister II Prof Dr P. Ramasamy visited the site two days ago and confirmed that the candi was no longer there.

அந்தத் தள உடைப்பு நாடகம் மலேசியர்கள்; உள்ளூர் வரலாற்று ஆசிரியர்கள் என அனைத்துத் தரப்பிலும் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது, இது போன்ற பொன் கலசங்களைப் பாதுகாக்க அரசாங்கம் முன்வர வேண்டும். இல்லா விட்டால், மேலும் இது போன்ற வரலாற்று தளங்கள் உடைக்கப்படுவது தொடரும் என்று நடராஜன் எச்சரித்தார்.

The disclosure of the demolition has now caused uproar among Malaysians and local historians, with Nadarajan warning that such total disregard for historical sites like this will continue if the government does nothing to safeguard such treasures.

மீண்டும் சொல்கிறேன். பூஜாங் பாரம்பரியத் தளம் 11; புனரமைக்கப்பட்ட கோயில் இடிபாடு ஆகும். 150 அடி அகலம்; 250 அடி நீளம். சுங்கை பத்து பகுதியில் அமைந்து உள்ளது. 1936 - 1937-ஆம் ஆண்டுகளில் எச்.ஜி குவாரிச் வேல்ஸ் என்பவரும் அவருடைய மனைவி டோரதி வேல்ஸ் என்பவரும் அந்தத் தளத்தைத் தோண்டி எடுக்கும் வேலைகளைச் செய்தார்கள்.

candi number 11 was a large reconstructed temple ruin that had measured 150 feet wide and 250 feet long located at Sungai Batu area. Candi 11 was excavated by HG Quaritch Wales and Dorothy Wales between 1936 and 1937.

இந்து சமயத் தாக்கங்களைக் கொண்ட கோயில் இடிபாடுகள் அகழ்வாராய்ச்சி மூலமாகக் கண்டுபிடிக்கப் பட்டன. 1974-ஆம் ஆண்டில்  புனரமைப்பு செய்யப்பட்டன.

The temple ruins, with Hindu influences, was reconstructed back in 1974 after it was excavated.

லெம்பா பூஜாங் என்பது தென்கிழக்கு ஆசியாவிலேயே மிகப் பழைமையான தொல்பொருள் தளம் ஆகும். மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு கட்டமைப்பின் தாயகமாகும். 110-ஆம் ஆண்டுக்கு முந்தைய ஒரு களிமண் செங்கல் நினைவுச் சின்னம் ஆகும். அதாவது 1900 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய தளம்.

Lembah Bujang is the richest archaeological site in Malaysia and the home of the oldest man-made structure recorded in Southeast Asia — a clay brick monument dating back to 110AD.

அப்பா அம்மாவைச் சாகடித்து விட்டு மறுபடியும் புதிதாக அதே மாதிரி அப்பா அம்மாவை உருவாக்கித் தருகிறார்களாம். இனவாதம் மத வாதத்தால் என் நெஞ்சு வலிக்கிறது.

After killing a father and mother, the unscrupulous parties wanted to create a new model of Daddy and Mommy again. What a crap? Much pain is coursing through my heart with lifetime wounds; because of Prejudice, Racism, Racial Discrimination, Bigotry, Xenophobia in this country.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
26.12.2020



 

மலாயா தமிழர்கள்: பந்திங் ஜூக்ரா பெர்மாத்தாங் தோட்டம் 1882

1882-ஆம் ஆண்டில் சிலாங்கூர் பந்திங், ஜூக்ரா, பெர்மாத்தாங் தோட்டம் உருவாக்கப் பட்டது. வருடத்தைக் கவனியுங்கள். 1882. இந்தத் தோட்டத்தில் குடியேறிய தமிழர்கள் அந்தப் பகுதியின் காண்டா காடுகளையும் சதுப்பு நிலங்களையும் செப்பனிட்டுக் காபி தோட்டமாக மாற்றினார்கள். அதற்கு முன்னதாகவே தமிழர்கள் குடியேறி இருக்கலாம். ஏன் என்றால் அது முன்பு ஓர் ஆமணக்கு தோட்டம்.

மலாயாவில் 1840-ஆம் ஆண்டுகளிலேயே தமிழர்கள் குடியேறி விட்டார்கள். அப்படிக் குடியேறிய தமிழர்கள் இந்த பெர்மாத்தாங் தோட்டத்திற்கும் வந்து இருக்கலாம். ஆமணக்கு தோட்டத்தில் வேலை செய்து இருக்கலாம். சரியான சான்றுகள் இல்லாததால் உறுதி செய்ய இயலவில்லை.

Selangor, Banting, Jugra Permatang Estate was established in 1882. At first it was a banana plantation. Then castor; Coffee plantation. It then became a coconut plantation. Tamil people were brought in from India as indentured labourers to this estate. A picture speaks more than 1000 words

மலாயா தமிழர்களை வந்தேறிகள் என்று சொல்பவர்கள் வருவதற்கு முன்னதாகவே மலாயா தமிழர்கள் மலாயாவிற்கு வந்து விட்டார்கள். இதை மலாயா வாழ் மக்கள் அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். வந்தேறிக்கு முன்னர் வந்தவர்களைப் பார்த்து வந்தேறிகள் என்று சொல்வது தப்பு.

ஒரு நாட்டில் மிக உயர்ந்த அரசியல் பதவி வகித்த ஒருவரின் குடும்பம் கப்பலேறி வருவதற்கு முன்னதாகவே தமிழர்கள் இங்கே வந்து குடியேறி விட்டார்கள். அந்தத் தமிழர்களுக்குப் பின்னர் வந்த சிலர், மஞ்சள் துணி போட்டு மசாலா தோசை சுட்டுச் சாப்பிட்டு இருக்கிறார்கள். ரொட்டி சானாய் போட்டு வயிறு வளர்த்து இருக்கிறார்கள்.

அந்தக் கதையை எல்லாம் தமிழர்களுக்குப் பின்னர் வந்த வந்தேறிகள் மறந்து விட்டார்கள். காலம் செய்த கோலம். மற்றவர்களைப் பார்த்து வந்தேறிகள் என்கிறார்கள். ஆக யார் வந்தேறிகள் என்று நீங்களே முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்.

பந்திங் பெர்மாத்தாங் தோட்டம் முதலில் இது ஒரு வாழைத் தோட்டம். பின்னர் ஆமணக்கு (castor) தோட்டம். பின்னர் காபி தோட்டம். அடுத்து தென்னைத் தோட்டம். அதற்கு அடுத்து ரப்பர் தோட்டம்.

இந்தத் தோட்டம் ஜுக்ரா நகரத்தில் இருந்து ஏழு மைல் தொலைவில் இருந்தது. இந்தத் தோட்டத்தில் ஓர் அதிசயம் என்னவென்றால் அந்தத் தோட்டத்தில் வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்ட தமிழர்கள் சொந்தமாகவே தங்களின் வீடுகளைக் கட்டிக் கொள்ள அனுமதிக்கப் பட்டார்கள். அவர்களின் வீடுகள் தோட்டம் முழுவதும் ஆங்காங்கே பரவி இருந்தன.

The Permatang coconut estate, situated seven miles from Jugra town, has several interesting and distinctive features. The coolies are not housed in "lines," as is usual on estates in the Federated Malay States, but in houses built by themselves to their own design and scattered over the property.

ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் சொந்தமாகக் காய்கறித் தோட்டம். தோட்டப் பால் பண்ணையை நிர்வாகி அறிமுகம் செய்தார். தோட்டத்தில் 35 பசுமாடுகள். பால் மற்றும் வெண்ணெய் விற்பனை நல்ல லாபத்தை அளித்தது. இந்தத் தோட்டத்தின் பரப்பளவு 785 ஏக்கர். இதில் 300 ஏக்கர் தென்னை மரங்கள்.

Each house has its own patch of garden. The manager has introduced dairy farming, and the sale of milk and butter from his thirty-five head of cattle yields a profit after paying all expenses. The estate is 785 acres in extent, 300 acres of which have been planted with coconuts.

1906-ஆம் ஆண்டில் 17,000 தென்னை மரங்கள். 7335 தேங்காய்கள். 1907-ஆம் ஆண்டில் 150,000 தேங்காய்கள் கிடைத்தன.

Indian arrivals to Malaya since 1844

There are altogether 17,000 coconut-trees, and the produce from those in bearing in 1906 was 7,335 nuts; the estimated yield for 1907 was 150,000 nuts. The nuts are made into copra on the estate, and the product is sold in Singapore.

1900-ஆம் ஆண்டுகளில் அந்தத் தோட்டத்தின் நிர்வாகி மன்ரோ (R. W. Munro). 1864-ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்தில் பிறந்தவர். 1895-ஆம் ஆண்டு மலாயாவுக்கு வந்தார். இவர் வருவதற்கு முன்னர் பல நிர்வாகிகள் பணி செய்து உள்ளனர். நிர்வாகி மன்ரோ, சிலாங்கூர் நெகிரி செம்பிலான் மாநிலங்களில் காபி பயிர்த் தொழில் ஈடுபட்டார். இந்தத் தோட்டம் Morib Coconut Estates Syndicate நிறுவனத்திற்குச் சொந்தமாக இருந்தது.

Mr. R. W. Munro, the manager, was born in 1864, came to the Federated Malay States in 1895, and spent years in coffee-planting in Negeri Sambilan and Selangor. Many managers have worked before he came. R. W. Munro has managed the Permatang estate since 1900s. The proprietary company, the Morib Coconut Estates Syndicate.

இதை எல்லாம் பார்த்த பிறகு மலாயா தமிழர்களை வந்தேறிகள் என்று சொல்ல முடியுமா. மீண்டும் சொல்ல வேண்டிய நிலை. வந்தேறிகள் என்று சொல்பவர்கள் வருவதற்கு முன்னதாகவே மலாயா தமிழர்கள் மலாயாவில் தடம் பதித்து விட்டார்கள்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
25.11.2020

சான்றுகள்:

1. Wright, Arnold; Twentieth century impressions of British Malaya: its history, people, commerce, industries, and resources Page 492.

2. http://www.biship.com/fleetlists/fleet1880-1889.htm

3. http://seasiavisions.library.cornell.edu/catalog/

4. Indian Labour Immigration to Malaysia 1844 - 1941

5. Sandhu, K.S (2010), Indian in Malaya: Some Aspects of Their Immigration and Settlement (1786-1957)

 

மலாயா தமிழர்கள்: பினாங்கு சிப்பாய் சாலை - 1869

பிரான்சிஸ் லைட் (Francis Light). பினாங்கைத் தோற்றுவித்த ஆங்கிலேயர். காடுகள் நிறைந்த தீவைக் கவின்மிகு தீவாய் மாற்றிக் காட்டிய மனிதர். அப்போது அவர் கிழக்கிந்திய கம்பெனியில் (East India Company) சேவை செய்து வந்தார். 1786-ஆம் ஆண்டு சென்னையில் இருந்து பினாங்கிற்கு வரும் போது 100-க்கும் மேற்பட்ட இந்தியச் சிப்பாய்களையும்; 40 தமிழர்களையும் தன்னுடன் அழைத்து வந்தார்.

Francis Light. The Englishman who transformed the island of Penang into an island of paradise. He was then serving in the East India Company. He brought along more than 100 Indian sepoys from Chennai to Penang in 1786. He also brought 40 Tamils with him.

1786-ஆம் ஆண்டிலேயே ஆங்கிலேயக் காலனித்துக் காலத்தில் மலாயா தமிழர்கள் மலாயாவுக்கு வந்து உள்ளார்கள். பினாங்கு கட்டுமான வேலைகளில் ஈடுபட்டு உள்ளார்கள். காட்டுப் புலிகளும்; காட்டுச் சிறுத்தைகளும்; காட்டுக் கரடிகளும் வாழ்ந்த பினாங்கு காடுகளைத் துப்புரவு செய்தார்கள். சாலைகள் அமைத்தார்கள். அவர்கள் இந்த நாட்டில் வந்தேறிகள் அல்ல. இவர்களுக்குப் பின்னால் வந்தவர்கள் மலாயா தமிழர்களைப் பார்த்து வந்தேறிகள் என்று சொல்வது பெரிய கேலிகூத்து.

The Indians ​​came to Malaya as early as 1786 during colonial period. They were engaged in infra structure works in Penang. They cleared the Penang Island forests where wild tigers; wild leopards; wild bears lived for milleniums. They made jungle tracks and paved roads in Penang. They are not pendatangs in this country. It is a great irony to use such a term.

1765-ஆம் ஆண்டில் சென்னையில் இருந்த ஜோர்டாயின் சுலிவான் டி சூசா (Jourdain, Sulivan & Desouza) எனும் வணிக நிறுவனத்தில் வேலை செய்தார். அப்போது அவருக்குச் சென்னை நகரம் நன்றாகவே அறிமுகமானது. அந்த நிறுவனத்திற்குச் சொந்தமான ஸ்பீட்வெல் (Speedwell) எனும் கப்பலையும் வாடகைக்கு எடுத்தார்.

In 1765 Francis Light secured command of a ship belonging to Madras trading firm Jourdain, Sulivan & Desouza the Speedwell. At that time he was well acquainted with the city of Chennai.

தாய்லாந்தின் புக்கெட் மாநிலத்தில் இருந்த தாலாங் (Thalang) துறைமுகத்தில் ஒரு வணிகத் தளத்தையும் உருவாக்கி இருக்கிறார். தாலாங் துறைமுகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு, கோல கேடாவில் ஒரு வர்த்தக தளத்தையும் அமைத்தார். கெடா சுல்தானுடன் நல்ல செல்வாக்கு பெற்றார்.

He set up a trading base in Thalang in Siam (also known as Salang, now Phuket province, in Thailand). Basing himself in Thalang, he set up a trading post in Kuala Kedah. He soon gained an influential position with the Sultan of Kedah.

சென்னையில் இருந்த கிழக்கிந்திய கம்பெனியார் தங்களின் பாதுகாப்பிற்கு 1677-ஆம் ஆண்டிலேயே இந்தியச் சிப்பாய்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள். முதன்முதலில் அந்த ஆண்டில் தான் இந்தியச் சிப்பாய்ப் படைகள் உருவாகின. சென்னை, பம்பாய், பஞ்சாப்பில் இருந்து சிப்பாய்கள் தேர்வு செய்யப்பட்டு பயிற்சி அளிக்கப் படடனர்.

The East India Company at Chennai used Indian sepoy soldiers for their defenses as early as 1677. It was in that year that the Indian Sepoy Army was first formed. Sepoy soldiers from Chennai, Bombay and Punjab were selected and trained.

அந்த வகையில் பிரான்சிஸ் லைட், பினாங்கிற்கு வரும் போது இந்தியச் சிப்பாய்களையும் அழைத்து வந்து இருக்கிறார். இந்தச் சிப்பாய்கள் தங்குவதற்கு பினாங்கில் ஓர் இடம் தேர்வு செய்யப்பட்டது. அந்த இடத்திற்குப் பெயர் தான் சிப்பாய் லைன்ஸ் சாலை (Sepoy Lines Road).

Francis Light brought Indian soldiers with him when he arrived in Penang. A site was chosen in Penang for the sepoy soldiers to stay. The place now called Sepoy Lines Road.

அங்கு அவர்களுக்கு படை வீடுகள் (barracks) அமைக்கப் பட்டன. இந்தியச் சிப்பாய்கள் வெகு காலமாகப் பினாங்கில் சேவை செய்து இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு பினாங்குத் தமிழர்கள் நீண்ட காலமாக உதவிகள் செய்து இருக்கிறார்கள்.

Barracks were set up for sepoy soldiers in Penang. Indian sepoy soldiers have been served in Penang for a long time. The Penang Indian Tamils had helped sepoy soldiers for a long time.

1800-ஆம் ஆண்டுகளில் சிப்பாய் லைன்ஸ் சாலை ஒரு கருமண் சாலை. மாட்டு வண்டிகள் பயணித்த சாலை. அந்தச் சாலையைத் தான் பினாங்குத் தமிழர்கள் பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள்.

Sepoy Lines Road was a black soil road then in the 1800's. Cattle carts used the road to travel. Penang Tamils also used that road.

ஜார்ஜ் டவுன் துறைமுகத்தில் இருந்து இந்தியச் சிப்பாய்களின் படை வீடுகளுக்கு மாட்டு வண்டிகளில் பினாங்குத் தமிழர்கள் பொருட்களை எடுத்துச் சென்று இருக்கிறார்கள். அப்போது எடுத்த படத்தைத் தான் இப்போது பார்க்கிறோம்.

Penang Tamils carried goods in cattle carts from the Port of Georgetown to the homes of Indian sepoy soldiers. We can see the picture taken then.

அவர்கள் நிற்கும் இடத்தில் இருந்து பின்புறத்தில் இந்தியச் சிப்பாய்களின் படைவீடுகள் இருப்பதையும் கவனியுங்கள். புகைப்படம் எடுப்பதற்காக வெள்ளை வேட்டி; முண்டாசுகளுடன் காட்சி தருகிறார்கள். சாமான்யக் கூலி வேலை செய்பவர்களின் உடைகள் அவ்வளவு தூய்மையாக இருக்காது.

Also notice the barracks of Indian soldiers in the back from where the Indian Tamils stand. They show up with white tothis and mundas for a shot. Usually the clothes of ordinary laborers are not as clean as that.

சேவையில் இருக்கும் இந்தியச் சிப்பாய்கள் உடலைக் கட்டுக் கோப்பாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அதற்குக் கடினமானப் பயிற்சிகள் மிகவும் அவசியம். அது மட்டும் அல்ல. தொடர்ந்து உடல்ப் பயிற்சிகள்; தொடர்ந்து ஆயுதப் பயிற்சிகள் மேற்கொள்ள வேண்டும். அத்துடன் அங்கு இருந்த பிரிட்டிஷ் இராணுவத்தினருடன் கூட்டுப் பயிற்சிகளையும் மேற்கொள்ள வேண்டும்.

Indian sepoy soldiers in service must keep their body fit. It requires a lot of hard physical training. And not only that. Regular physical exercises; Regular weapons training should be carried out. As well as conducting joint exercises with the British troops there.

அந்தப் பயிற்சிகளை மேற்கொள்வதற்குப் படைவீடுகளுக்கு அருகில் இருந்த திடலைப் பயன்படுத்தினார்கள். மழைக் காலங்களில் அந்தத் திடலில் தண்ணீர் தேங்குவது வழக்கம். ஏன் என்றால் படைவீடுகள் இருந்த பகுதி ஒரு சதுப்பு நிலமாகும். திடலில் வெள்ளம் ஏற்பட்டு மழைநீர் தங்குவது வழக்கம். பாம்புகளும் பூச்சிகளும் கொசுக்களும் குடும்பம் குடித்தனம் நடத்துவதும் வழக்கம்.

Indian sepoy soldiers used the field near the barracks to carry out their exercises. During the rainy season, the field usually flooded. Because the area where the barracks built were was a swampy area. It is common for stagnant rainwater during floods. Snakes, insects and mosquitoes are also common in the swampy field area.

அந்தக் காலக் கட்டத்தில் பினாங்குத் தீவை, மலேரியா கொசுக்களின் தாயகம் என்றும் சொல்வார்கள். பினாங்கின் பெரும்பகுதி சதுப்பு நிலமாக இருந்ததால் நிறையவே குளம் குட்டைகள். நிறையவே அருவி ஏரிகள். நிறையவே பச்சைப் பாசா காடுகள். மலேரியா கொசுக்களைப் பற்றிச் சொல்லவே வேண்டாம்.

At that time, Penang Island was also known as the home of malarial mosquitoes. Most of Penang Island was swampy in those days and there were a lot of ponds and pools. Also a lot of waterfall lakes; a lot of green mangaroove forests. Not to mention the malaria mosquitoes.

பினாங்கில் மட்டும் 18-ஆம் 19-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் மலேரியாக் கொல்லி நோயினால் 15 ஆயிரம் பேர் இறந்தார்கள். பினாங்கில் மட்டும் அல்ல மலாயா முழுமைக்கும் இருந்த ரப்பர் காபித் தோட்டங்களில் பல்லாயிரம் தமிழர்கள் மலேரியாவினால் இறந்தார்கள்.

In Penang alone, 15,000 people died of malaria in the 18th; 19th centuries. Tens of thousands of Tamils died of malaria not only in Penang but in rubber coffee plantations throughout Malaya.

ரொம்ப வேண்டாம். பினாங்கை உருவாக்கிய பிரான்சிஸ் லைட் அவர்களே மலேரியா நோயினால் தானே இறந்து போனார். அவர் இறக்கும் போது வயது 53. 1784 அக்டோபர் மாதம் 21-ஆம் தேதி காலமானார். சின்ன வயது தான். மலேரியா கொசு கடிக்கவில்லை என்றால் அவர் இன்னும் கொஞ்சம் கூடுதலான நாட்கள் வாழ்ந்து இருக்க முடியும்.

Francis Light, the founder of Penang, died of malaria. He was 53 years old when he died. He died on October 21, 1784. He could have lived a couple of more years more if not the malarial mosquitoes.

அவருடைய கல்லறை பினாங்கு, ஜார்ஜ் டவுன் நார்த்தாம் சாலையில் (Northam Road) உள்ள பழைய புரடெஸ்டண்ட் இடுகாட்டில் உள்ளது. நார்த்தாம் சாலை இப்போது ஜாலான் சுல்தான் அகமட் ஷா (Jalan Sultan Ahmad Shah) என்று அழைக்கப்படுகிறது.

His grave is in the Old Protestant Cemetery on Northam Road, Georgetown, Penang. Northam Road is now known as Jalan Sultan Ahmad Shah.

அந்தக் குண்டு குழிகளில் கருமண்ணைப் போட்டு நிரப்புவது தமிழர்களின் வேலை. திடலில் கருமண் குவியல்கள் இருப்பதைக் காணலாம். மாட்டு வண்டிகளின் மூலமாகக் கொண்டு வரப்பட்ட கருமண். அதிகச் சுமையான கருமண்ணை ஏற்றி வந்ததால் அழுத்தமான சாலைகளிலும் அழுத்தமான வண்டிச் சக்கரங்களின் வடுக்கள்.

It is the job of the Tamils to fill the pits on the roads with fresh earth. You can see the black piles of earth at the field. Black soils were brought by cattle carts. Wheel marks also can be seen on the roads due to heavy loadings of black soil.

1869-ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்து இளவரசர் அல்பிரட், பினாங்கிற்கு வருகை புரிந்தார். அப்போது அவருக்கு ஒரு புகைப்படத் தொகுப்பு அன்பளிப்பு செய்யப்பட்டது. அந்தத் தொகுப்பில் பினாங்குத் தமிழர்களின் இந்தப் படமும் சேர்க்கப்பட்டு இருந்தது.

In 1869 Prince Alfred of England visited Penang. He was then presented with a photo album. This picture of Penang Tamils was also included in that album collection.

புகைப்பட விவரங்கள்:
Photo details:

தலைப்பு:
Title: Sepoy Lines Road, Penang 1869

இப்போதைய இடம்:
Current location: Sepoy Lines Road in Penang

எடுக்கப்பட்ட காலம்:
Photo taken: 1869

படத்தின் அளவு:
Dimensions: 15.3 x 20.9 cm

படம் எடுத்தவர்:
Picture taken by: Kristen Feilberg (1839-1919)

காப்பகம்:
Archives: The Royal Collection Trust Picture Library, London

இந்தச் சிப்பாய் சாலையை பற்றி மேலும் அதிகமான தகவல்கள் உள்ளன. பிரிட்டிஷ் இராணுவம்; கேப்டன் ஸ்பீடி (Captain Speedy); போலோ திடல்; ஆப்பிரிக்காவின் பாவோபாப் மரம் (Baobab Tree) நடப்பட்ட தகவல்கள் உள்ளன.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
23.12..2020

சான்றுகள்:
References:

1. Khoo S.N., 2007. Streets of George Town, Penang. Areca Books.

2. Cheah J. S., 2013. Penang 500 Early Postcards. Editions Didier Millet.

3. https://penang.fandom.com/wiki/Sepoy_Lines_Road