சங்காட் சாலாக் தோட்டம், கோலாகங்சார் அரச நகரில் இருந்து ஒன்பது மைல் தொலைவில் உள்ளது. 1906-ஆம் ஆண்டு தோற்றுவிக்கப் பட்டது. இங்கிலாந்தில் கிலாஸ்கோ (Glasgow) நகரில் இருந்த சங்காட் சாலாக் நிறுவனத்திற்குச் (Chungkat Salak Syndicate) சொந்தமானது. 3,900 ஏக்கர் பரப்பளவு.
1906-ஆம் ஆண்டு மலாயா பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் ஹில் (Mr. Hill) என்பவருக்கு 10,000 ஏக்கர் நிலத்தை வழங்கியது. அந்த நிலம் சாலாக் இரயில்வே நிலையத்திற்கு (Salak North railway station) அருகில் இருந்தது. அந்த நிலத்தில் தான் சங்காட் சாலாக் தோட்டம் (Changkat Salak Estate) உருவாக்கப் பட்டது.
இந்தத் தோட்டத்திற்கு 1907 பிப்ரவரி மாதம், டே (E. H. F. Day) என்பவர் நிர்வாகியாகப் பொறுப்பு ஏற்றார்.
1906-ஆம் ஆண்டில் 120 ஏக்கரில் முதன்முதலாக ரப்பர் நடவு. முதலில் 23.000 இளம் ரப்பர் கன்றுகள். இந்தக் கன்றுகள் 15 மாதங்களில் 25 அடி உயரத்திற்கு வளர்ந்து விட்டன.
1907-ஆம் ஆண்டு மேலும் 1000 ஏக்கரில் ரப்பர் நடவு. தவிர 380 ஏக்கரில் மரவள்ளிக் கிழங்கு. சங்காட் சாலாக் தோட்டத்தைச் சுற்றிலும் நிறைய ஈய லம்பங்கள் திறக்கப் பட்டன. நூற்றுக் கணக்கான சீனர்கள் வேலை செய்தார்கள்.
இந்தத் தோட்டத்திற்கு 1907 பிப்ரவரி மாதம், டே (E. H. F. Day) என்பவர் நிர்வாகியாகப் பொறுப்பு ஏற்றார்.
1906-ஆம் ஆண்டில் 120 ஏக்கரில் முதன்முதலாக ரப்பர் நடவு. முதலில் 23.000 இளம் ரப்பர் கன்றுகள். இந்தக் கன்றுகள் 15 மாதங்களில் 25 அடி உயரத்திற்கு வளர்ந்து விட்டன.
1907-ஆம் ஆண்டு மேலும் 1000 ஏக்கரில் ரப்பர் நடவு. தவிர 380 ஏக்கரில் மரவள்ளிக் கிழங்கு. சங்காட் சாலாக் தோட்டத்தைச் சுற்றிலும் நிறைய ஈய லம்பங்கள் திறக்கப் பட்டன. நூற்றுக் கணக்கான சீனர்கள் வேலை செய்தார்கள்.
பின்னர் 1907-ஆம் ஆண்டில் நான்கு மைல் தூரத்திற்கு அரசாங்கம் மாட்டு வண்டிச் சாலையை உருவாக்கிக் கொடுத்தது. இந்தச் செம்மண் சாலை சங்காட் சாலாக் தோட்டத்தையும் சாலாக் இரயில் நிலையத்தையும் இணைத்தது.
நிர்வாகியாகப் பொறுப்பு ஏற்ற டே என்பவர், இலங்கை, இந்தியாவில் விவசாய அனுபவம் பெற்றவர். அங்கு அவர் பதினைந்து ஆண்டுகள் தேயிலை, காபி, மிளகு, சிஞ்சோனா (cinchona) தோட்டங்களில் பணியாற்றியவர்.
சிஞ்சோனா தெரியும் தானே. மலேரியா காய்ச்சலுக்கு இந்த மரத்தின் பட்டைகளில் இருந்து மருந்து தயாரிக்கப் படுகிறது.
சங்காட் சாலாக் தோட்டம் திறக்கப்பட்ட போது 90 தமிழர்கள் வேலை செய்தார்கள். பின்னர் மேலும் தொழிலாளர்களை ஆள் சேர்ப்பு செய்வதற்காக ஓர் ஐரோப்பியத் துணை நிர்வாகி இந்தியாவுக்கு அனுப்பப் பட்டார்.
கங்காணி எவரும் அனுப்பபடவில்லை. ஏன் என்றால் கங்காணி முறை அந்தக் கட்டத்தில் மலாயாவில் அமல்படுத்தப் படவில்லை.
தமிழ் நாட்டுக்குப் போன அந்த வெள்ளைக்காரர் 1907-ஆம் ஆண்டில் 350 தமிழர்களைச் சங்காட் சாலாக் தோட்டத்திற்குக் கொண்டு வந்தார். நான்கே மாதங்களில் அந்தத் தோட்டத்தில் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை 90--இல் இருந்து 430-ஆக உயர்ந்தது.
தவிர 60 ஜாவானியர்களும் கொண்டு வரப் பட்டார்கள். ஜாவானியர்கள் அதிகம் இல்லை. அத்துடன் அவர்களைக் கொண்டு வருவதற்கு செலவுகள் அதிகம். ஒரு ஜாவானிய தொழிலாளரைக் கொண்டு வருவதற்கு 50 டாலர்கள்.
ஆனாலும் ஜாவானிய தொழிலாளரிடம் இருந்து 21 டாலர்களை மட்டுமே அவரின் சம்பளத்தில் இருந்து பிடித்தம் செய்ய முடிந்தது. அதனால் தமிழர்களை அதிகமாகக் கொண்டு வந்தார்கள். அத்துடன் ஜாவானியர்கள் அக்கம் பக்கத்தில் இருந்த கம்பங்களில் தங்க ஆரம்பித்தார்கள்.
நிர்வாகியாகப் பொறுப்பு ஏற்ற டே என்பவர், இலங்கை, இந்தியாவில் விவசாய அனுபவம் பெற்றவர். அங்கு அவர் பதினைந்து ஆண்டுகள் தேயிலை, காபி, மிளகு, சிஞ்சோனா (cinchona) தோட்டங்களில் பணியாற்றியவர்.
சிஞ்சோனா தெரியும் தானே. மலேரியா காய்ச்சலுக்கு இந்த மரத்தின் பட்டைகளில் இருந்து மருந்து தயாரிக்கப் படுகிறது.
சங்காட் சாலாக் தோட்டம் திறக்கப்பட்ட போது 90 தமிழர்கள் வேலை செய்தார்கள். பின்னர் மேலும் தொழிலாளர்களை ஆள் சேர்ப்பு செய்வதற்காக ஓர் ஐரோப்பியத் துணை நிர்வாகி இந்தியாவுக்கு அனுப்பப் பட்டார்.
கங்காணி எவரும் அனுப்பபடவில்லை. ஏன் என்றால் கங்காணி முறை அந்தக் கட்டத்தில் மலாயாவில் அமல்படுத்தப் படவில்லை.
தமிழ் நாட்டுக்குப் போன அந்த வெள்ளைக்காரர் 1907-ஆம் ஆண்டில் 350 தமிழர்களைச் சங்காட் சாலாக் தோட்டத்திற்குக் கொண்டு வந்தார். நான்கே மாதங்களில் அந்தத் தோட்டத்தில் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை 90--இல் இருந்து 430-ஆக உயர்ந்தது.
தவிர 60 ஜாவானியர்களும் கொண்டு வரப் பட்டார்கள். ஜாவானியர்கள் அதிகம் இல்லை. அத்துடன் அவர்களைக் கொண்டு வருவதற்கு செலவுகள் அதிகம். ஒரு ஜாவானிய தொழிலாளரைக் கொண்டு வருவதற்கு 50 டாலர்கள்.
ஆனாலும் ஜாவானிய தொழிலாளரிடம் இருந்து 21 டாலர்களை மட்டுமே அவரின் சம்பளத்தில் இருந்து பிடித்தம் செய்ய முடிந்தது. அதனால் தமிழர்களை அதிகமாகக் கொண்டு வந்தார்கள். அத்துடன் ஜாவானியர்கள் அக்கம் பக்கத்தில் இருந்த கம்பங்களில் தங்க ஆரம்பித்தார்கள்.
வேலைக்கு நினைத்தால் வருவது எனும் போக்கைக் கடைப் பிடித்தார்கள். ஆனால் தமிழர்கள் அப்படி அல்ல. தாங்கள் உண்டு; தங்கள் வேலை உண்டு என்று தோட்ட நிர்வாகத்திற்கு விசுவாசமாக இருந்தார்கள். அதுவே வெள்ளைக்காரர்களுக்கு அதிகமாய்ப் பிடித்துப் போனது.
பின்னர் அந்தத் தோட்டம் கத்தரி நிறுவனத்திற்குச் சொந்தமானது. இந்தத் தோட்டத்திற்குப் பக்கத்தில் காமிரி (Kamiri) தோட்டம் உள்ளது.
2002-ஆம் ஆண்டில் இந்தத் தோட்டங்கள் விற்கப் பட்டன. அதனால் அங்கு உள்ளவர்கள் வேலைகளை இழந்தார்கள். நஷ்டயீடு கோரி வழக்கு தொடர்ந்தார்கள். ஒரு சமரசம் செய்யப் பட்டது.
சான்றுகள்:
1. Wright, Arnold; Twentieth century impressions of British Malaya; Page 384. Britain Publishing Company, 1908, pg 384
2. http://seasiavisions.library.cornell.edu/catalog/seapage:233_390
3. https://www.malaysiakini.com/opinions/21820
தயாரிப்பு:
மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்
01.10.2021
Notes: Twentieth century impressions of British Malaya; Page 384.
CHUNGKAT SALAK ESTATE. The Chungkat Salak rubber estate, situated about nine miles from Kuala Kangsa, and half a mile from Salak North railway station, forms part of a grant of 10,000 acres made by the Government to a Mr. Hill.
It has an area of 3,900 acres of undulating land free from Crown rent. It was acquired in June, 1906, by the Chungkat Salak Syndicate, a company formed in Glasgow, and Mr. E. H. F. Day was appointed manager in February, 1907.
When the estate was opened up, 120 acres were planted with Para rubber, and 380 more have since been placed under cultivation. There are now some 23,000 young trees on the estate. Some of these have attained a height of 25 feet in fifteen months from plants which were grown from seed planted in the nurseries five months previously.
A special officer sent from England to report on the estate declared that. he had never known such quick or vigorous growth. In about a year's time a further 1,000 acres of rubber will have been planted, and the prospects of the company are very bright.
The land is believed to be rich in tin, and mines are being opened by Chinese. The Government are about to construct a cart road, four miles in length, through the property, to connect Salah North railway station with the River Plus.
Mr. Day received his planting experience in Ceylon and India, where he was for some fifteen years engaged on well-known tea, coffee, pepper, and cinchona plantations.
In addition to him, there are on the estate a European mining superintendent and a European assistant. The coolies employed are mostly Tamils. A European assistant has been sent to India for the purpose of recruiting this class of labour, and the force has been increased from 90 to 350 coolies in four months.
There are also sixty Javanese at work on the estate, but Javanese are not largely employed owing to the cost of recruiting them'
This cost amounts to over 50 dollars per head, and only 21 dollars of this sum is recoverable from the coolie's wages.
Amongst the directors of the company, the capital of which is A35,000, are Sir William Treacher and the Hon. Mr. John Anderson, of Messrs. Guthrie e Co., of Singapore.
பின்னர் அந்தத் தோட்டம் கத்தரி நிறுவனத்திற்குச் சொந்தமானது. இந்தத் தோட்டத்திற்குப் பக்கத்தில் காமிரி (Kamiri) தோட்டம் உள்ளது.
2002-ஆம் ஆண்டில் இந்தத் தோட்டங்கள் விற்கப் பட்டன. அதனால் அங்கு உள்ளவர்கள் வேலைகளை இழந்தார்கள். நஷ்டயீடு கோரி வழக்கு தொடர்ந்தார்கள். ஒரு சமரசம் செய்யப் பட்டது.
சான்றுகள்:
1. Wright, Arnold; Twentieth century impressions of British Malaya; Page 384. Britain Publishing Company, 1908, pg 384
2. http://seasiavisions.library.cornell.edu/catalog/seapage:233_390
3. https://www.malaysiakini.com/opinions/21820
தயாரிப்பு:
மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்
01.10.2021
Notes: Twentieth century impressions of British Malaya; Page 384.
CHUNGKAT SALAK ESTATE. The Chungkat Salak rubber estate, situated about nine miles from Kuala Kangsa, and half a mile from Salak North railway station, forms part of a grant of 10,000 acres made by the Government to a Mr. Hill.
It has an area of 3,900 acres of undulating land free from Crown rent. It was acquired in June, 1906, by the Chungkat Salak Syndicate, a company formed in Glasgow, and Mr. E. H. F. Day was appointed manager in February, 1907.
When the estate was opened up, 120 acres were planted with Para rubber, and 380 more have since been placed under cultivation. There are now some 23,000 young trees on the estate. Some of these have attained a height of 25 feet in fifteen months from plants which were grown from seed planted in the nurseries five months previously.
A special officer sent from England to report on the estate declared that. he had never known such quick or vigorous growth. In about a year's time a further 1,000 acres of rubber will have been planted, and the prospects of the company are very bright.
The land is believed to be rich in tin, and mines are being opened by Chinese. The Government are about to construct a cart road, four miles in length, through the property, to connect Salah North railway station with the River Plus.
Mr. Day received his planting experience in Ceylon and India, where he was for some fifteen years engaged on well-known tea, coffee, pepper, and cinchona plantations.
In addition to him, there are on the estate a European mining superintendent and a European assistant. The coolies employed are mostly Tamils. A European assistant has been sent to India for the purpose of recruiting this class of labour, and the force has been increased from 90 to 350 coolies in four months.
There are also sixty Javanese at work on the estate, but Javanese are not largely employed owing to the cost of recruiting them'
This cost amounts to over 50 dollars per head, and only 21 dollars of this sum is recoverable from the coolie's wages.
Amongst the directors of the company, the capital of which is A35,000, are Sir William Treacher and the Hon. Mr. John Anderson, of Messrs. Guthrie e Co., of Singapore.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக