தமிழ் மலர் - 24.11.2020
கரும்புக் கொல்லையில் காய்ந்த மாடுகள். ஒரு காலத்துக் கரிசல் காட்டுக் கிராமத்துச் சிலேடை. பலருக்குத் தெரியும். சிலருக்குத் தெரியாது. பரவாயில்லை. அந்தச் சிலேடை இந்தக் கதையிலும் உங்கள் மனதைச் சின்னதாய்ச் சலசலக்கச் செய்யலாம். சன்னமாய்க் கலகலக்கச் செய்யலாம். மென்மையான நளினங்கள் மெலிதாய் உரசிச் செல்லலாம். நவரச நயங்கள் லேசாய் உராய்ந்தும் பார்க்கலாம். பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
எத்தனையோ வரலாற்றுக் கலகங்கள்; எத்தனையோ புரட்சிகள். படித்து இருப்பீர்கள். கேள்விப் பட்டும் இருப்பீர்கள். ஆனால் இப்போது நீங்கள் படிக்கப் போகிற புரட்சி இருக்கிறதே, சும்மா சொல்லக் கூடாது. ஒரு மாதிரியான புரட்சி. ஏறக்குறைய 200 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்தது. கன்னிப் பெண்களைக் கடத்திக் கொண்டு போன புரட்சியில் ஒரு கதை.
ஆழமான பசிபிக் பெருங்கடல். பிஜி தீவுக்கு அருகில் கப்பல் போய்க் கொண்டு இருக்கிறது. கப்பலில் வேலை செய்தவர்களில் ஒரு கும்பல். புரட்சி என்று சொல்லி கலகம் செய்கிறது. அப்படியே கப்பலையும் கைப்பற்றுகிறது.
கப்பல் தலைவனையும் அந்தத் தலைவனின் உதவியாளர்களையும் பிடித்து ஒரு சின்னப் படகில் ஏற்றி 'செத்தாலும் பிழைத்தாலும் போய்த் தொலையுங்கள்' என்று நடுக்கடலில் அனாதையாக விட்டு விட்டுச் செல்கிறது.
கப்பலைக் கைப்பற்றிய புரட்சிக் கும்பல் நேராக ஒரு தீவிற்குப் போகிறது. அங்கே இருந்த பூர்வீகக் கன்னிப் பெண்கள் சிலரை வளைத்துப் பிடிக்கிறது. கைகளையும் கால்களையும் கட்டிப் போட்டு ஒரு கண்காணா தீவிற்குக் கடத்திக் கொண்டு போகிறது.
அவர்கள் போனது மனித வாடையே இல்லாத மாசில்லாக் கன்னித்தீவு. அதிலே இந்தச் சின்னச் சின்னப் பெண்கள் ஓரம் கட்டப் படுகிறார்கள்.
புரட்சிக் கும்பலில் பலர் பல ஆண்டுகள் பெண்களைப் பார்க்காமல் கருகிப் போன சருகுகள். சொர்க்கத்தின் வாசல்படிகள் திறந்துவிடப் படுவதாக கும்பலின் தலைவன் சொல்கிறான். அப்புறம் என்ன.
அந்தக் காஞ்சிப் போன கருவாடுகள் பெண்களைத் தேர்ந்து எடுத்துக் கொள்வதில் போட்டி போடுகிறார்கள். இதில் பெண்கள் பற்றாக்குறை. அடிபிடி; வெட்டுக்குத்து; கொலை தவறிய கொலைகள்.
அதன் பின்னர் அவர்கள் ஏறி வந்த கப்பலை அப்படியே சுவடு தெரியாமல் எரித்தும் விடுகிறார்கள். அப்புறம் அந்தக் குட்டித் தீவில் ஒரு சகாப்தம் உருவாகியது.
மறுபடியும் சொல்கிறேன். கரும்புக் கொல்லையில் காய்ந்த மாடுகளின் கதை. நினைவு படுத்துவதில் தப்பு இல்லை. அந்தக் கதையில் இதையும் போட்டுச் சமாளித்துக் கொள்ளுங்கள். பரிதாபத்திற்குரிய சில புத்திசாலிகளின் அரிச்சுவடியில் அவதரித்த ஒரு வரலாற்றுக் கதை.
இதில் ஒரு முக்கிய விசயம். அதிலும் ஓர் அதி சுவராசியமான விசயம் இருக்கிறது. கடத்தல் கும்பலைச் சேர்ந்த ஆண்கள் எல்லோரும் ஆங்கிலேயர்கள். சிலர் கிரிமினல் குற்றவாளிகள்.
இங்கிலாந்து நாட்டுத் தலைநகர் லண்டனில் இருந்த சிறைகளில் திருடு, கொள்ளை, கடத்தல் குற்றங்களுக்காகத் கம்பி எண்ணியவர்கள். அவர்களின் வயது 20-இல் இருந்து 50 வரையில் இருக்கும்.
கப்பல் பயணத்திற்காக அவர்களின் சிறைத் தணடனை பேரம் பேசப் பட்டது. ’ ஒழுங்காக நடந்து கொண்டால் உங்களுடைய தண்டனைகள் ரத்துச் செய்யப்படும்’ என்று சொல்லித் தான் அந்தக் கைதிகளை அனுப்பி வைத்தார்கள்.
ஆனால் நடந்த கதையே வேறு. முதலுக்கே மோசமாகிப் போனது. கடத்தப்பட்ட பெண்கள் எல்லோரும் தாகித்தி (Tahiti) தீவில் வாழ்ந்த பாலினேசிய சுதேசிப் பெண்கள். அனைவரும் பதின்ம வயது பெண்கள். 13 லிருந்து 18 வயது வரை.
கடத்தல் கும்பலின் அந்தக் குடியேற்றம்தான் உலக வரலாற்றில் பிட்காய்னர்கள் (Pitcairners) எனும் ஒரு புதிய சந்ததியையே உருவாக்கிக் கொடுத்தது. வெகு நாட்களுக்கு அந்தப் புதிய சந்ததியினர் பற்றி வெளி உலகத்தில் யாருக்கும் எவருக்கும் தெரியாமலேயே இருந்தது.
கடத்தல் நிகழ்ச்சிக்குப் பின்னர் அங்கே அந்தத் தீவில் பல வெட்டுக் குத்துகள். பல வெட்டுக் காயங்கள். பல கொலைகள். அதன் பிறகுதான் அங்கே ஒரு புதிய சமுதாயம் தோன்றியது. கப்பல் புரட்சியில் தோன்றிய ஒரு சமுதாயம்.
புரட்சி என்ற சொல் இன்றைய காலத்தில் ஓர் இறுக்கத்தைக் கொடுக்கலாம். வரலாற்றைப் புரட்டிப் பார்த்தால் அந்தச் சொல் பல இடங்களில் புரையோடிப் போய்க் கிடப்பதையும் பார்க்கலாம்.
பிரெஞ்சுப் புரட்சி; சீனக் கலாசாரப் புரட்சி (Cultural Revolution); போல்ஸ்விக் புரட்சி (Bolshevik Revolution); அதிபர் மார்க்கோஸ் புரட்சி; வெற்றிப் புரட்சி (Glorious Revolution); பர்மியப் புரட்சி; பெனாசிர் புட்டோ காலத்து இராணுவப் புரட்சி என்று ஏகப்பட்ட புரட்சிகள்; அவற்றால் ஏகப்பட்ட தழும்புகள்.
புரட்சி என்ற சொல்லுக்கு பூசை புனர்ப்பவம் செய்தவர்கள் கிரேக்கர்கள். அரிஸ்டாட்டில், பிளாட்டோ போன்றவர்கள் தான் மூத்த முன்னோடிகள். இந்தப் புரட்சிகள் எல்லாவற்றுக்கும் மணி கட்டும் கன்னிகா புரட்சியைச் செய்தவர்கள் தாகித்தி கடத்தல்கார்கள். சரி.
வெஸ்ட் இண்டீஸ் என்று சொல்லப்படும் மேற்கு இந்தியத் தீவுகளில் ஒன்று ஜமாய்க்கா. 1700-ஆம் ஆண்டுகளில் கறுப்பர்கள் நிறைய பேர் அங்கு உள்ள கரும்புத் தோட்டங்களில் அடிமைகளாக வேலை செய்து வந்தார்கள்.
முதலாளிகள் எல்லாம் வெள்ளைத் தோல் வெள்ளைக்காரர்கள் தான். இந்த அடிமைகளுக்குச் சாப்பாடு போடுவது என்பது ஒரு பெரிய பிரச்னை. மெட்ராஸ் சைனா பஜார் மொழியில் சொன்னால் படா பேஜார்.
கடுமையான உடல் உழைப்பு. அதனால் அவர்கள் ரொம்பவும் சாப்பிட்டார்கள். இந்தச் சாப்பாட்டுத் தகராற்றுத் தாண்டவத்தில் பல அடிமைகள் சுட்டுக் கொல்லப் பட்டார்கள். பதிலுக்கு முதலாளிகளில் சிலரும் சாகடிக்கப் பட்டார்கள்.
அடிமைகளுக்கு எவ்வளவுதான் சாப்பாடு போட்டாலும் உஹூம்... கட்டுபடி ஆகவில்லை. கொடுக்கக் கொடுக்க இறங்கிக் கொண்டே இருந்தது. எல்லாரும் சாப்பாட்டு ராமன்களாக இருக்கிறார்களே என்று பயந்து போய் மாற்றுவழி தேடினார்கள்.
ஒரு சின்னச் செருகல். மாடு மாதிரி ஒருவன் உழைக்க வேண்டும். தசைகளைப் பிழியும் வியர்வை கடலாக மாற வேண்டும். இரத்தம் ஆவியாக மாற வேண்டும். எலும்புகளின் சுண்ணாம்பு எரிந்து போக வேண்டும். உடல் ஊன்கள் செல்லரித்துப் போக வேண்டும். ஆனால் சாப்பாடு மட்டும் கொஞ்சம் கூடுதலாகக் கேட்கக் கூடாது. என்னங்க இது. ரொம்ப அநியாயம் இல்லை.
பணமா கேட்டார்கள். சாப்பாடு தானே கேட்டார்கள். கொடுத்தால் என்னவாம். கொறைஞ்சா போவுது. கொத்தடிமை சஞ்சிக் கூலிகளாக மலாயாவுக்கு வந்த நம்முடைய தாத்தா பாட்டிகளும் இப்படித் தானே கஷ்டப் பட்டு இருக்க வேண்டும். நினைக்கையில் மனம் வலிக்கிறது.
நம்ப கதைக்கு வருவோம். அந்தச் சமயத்தில் ஜேம்ஸ் குக் (James Cook) எனும் கடலோடி இருந்தார். உலகம் சுற்றி வந்த முதல் கடலோடி. கடல் பயணங்களின் முன்னோடி.
பசிபிக் தீவுகளில் ஈர பலாக்காய் (Bread Fruit) இருப்பதாகச் சொன்னார். அந்தக் காய் கறுப்பர்களின் சாப்பாட்டுத் தட்டுப்பாட்டைக் குறைக்கலாம் என்றும் பரிந்துரை செய்தார்.
இந்த ஈர பலாக்காய் நம் மலேசியாவிலும் இருக்கிறது. மலேசிய மொழியில் சுக்குன் என்று அழைக்கிறார்கள். தெரியும் தானே. துண்டு துண்டுகளாக வெட்டி கோதுமை மாவில் போட்டு பலகாரம் செய்வார்கள். இதன் அறிவியல் பெயர் Artocarpus Communis.
என் வீட்டிலும் ஒரு மரம் இருக்கிறது. காய்களைப் பலர் அறுத்துக் கொண்டு போவார்கள். காசு கேட்பது இல்லை. ஆனாலும் கேட்காமல் சிலர் பறித்துக் கொண்டு போவதும் உண்டு. விடுங்கள்.
இந்த ஈரப் பலாக்காயின் கன்றுகளைக் கொண்டு வருவதற்கு இங்கிலாந்து அரசாங்கம், வில்லியம் பிளை (William Bligh) என்பவரைப் பசிபிக் கடலுக்கு அனுப்பியது.
இந்த ஆய்வுப் பயணத்திற்கு பவுண்டி (Bounty) எனும் பாய்மரக் கப்பல் சிறப்பாகக் கட்டப் பட்டது. 215 டன் எடை கொண்ட கப்பல். 1787-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 23-ஆம் தேதி கப்பல் பயணமானது.
பசிபிக் பெரும் கடலில் இருக்கும் தாகித்தி (Tahiti) தீவை நோக்கிப் பயணம். 46 பேர் கொண்ட குழுவிற்கு வில்லியம் பிளை என்பவர் தலைமை வகித்தார். வருடத்தைக் கவனியுங்கள். 1787.
துணைத் தளபதியாக பிளெட்சர் கிரிஸ்டியன் (Fletcher Christian) என்பவர் இருந்தார். இவர் தான் நடுக்கடலில் நடந்த நவரச நாடகத்திற்கு உண்மையிலேயே சூப்பர் ஸ்டார். சின்னச் சின்னக் கன்னியர்களைக் கடத்திக் கொண்டு போனதற்கு காரணமாய் இருந்தவர். பக்கா கில்லாடி. மன்மத ராசா என்று தாராளமாகச் சொல்லாம்.
அண்மையக் காலத்து மன்மத ராசா பட்டியலில் இவருக்கு முதலிடம் கொடுக்கலாம். ’நான் அவனில்லை’ படத்தில் வரும் மன்மத ராசா ஜீவன் இருக்கிறாரே, அவர் எல்லாம் இந்த ராசாவிடம் பிச்சை எடுக்க வேண்டும். பிளெட்சர் கிரிஸ்டியன் பக்கா கில்லாடி அல்ல. பலே மன்மதக் கில்லாடி.
இந்தக் கப்பல் கலகத்தைப் பற்றி இரண்டு திரைப் படங்கள் வெளியாகி உள்ளன. அதில் ஒன்று மியூட்டனி ஆன் தி பவுண்டி (Mutiny on the Bounty). 1962-இல் தயாரிக்கப் பட்டது. டிரெவர் ஹாவர்ட் நடித்து இருந்தார். இவர்தான் 1982-இல் வெளியான காந்தி படத்திலும் நடித்தவர். நினைவுப் படுத்துகிறேன்.
கடல் பயணம் 306 நாட்கள் பிடித்தது. இங்கிலாந்தில் புறப்பட்டு தென் அமெரிக்கா வந்தனர். அப்படியே மேற்குத் திசையில் பசிபிக் மாக்கடல் வழியாகப் போகத் திட்டம். இருந்தாலும் புயல் காற்று பலமாக வீசியதால் பயணத்தைத் திசை திருப்பினார்கள்.
தென் ஆப்ரிக்கா வந்து நன்னம்பிக்கை முனை வழியாகத் திரும்பி, அப்படியே இந்தியப் பெரும் கடலுக்குள் சென்றார்கள். பின்னர் ஆஸ்திரேலியா, நியூசிலாந்து வழியாகத் தாகித்தி தீவை அடைந்தார்கள்.
பயணம் செய்த தூரம் 27,086 மைல்கள். ஒரு நாளைக்கு 108 மைல்கள். பயணம் செய்த வழியில் அவர்கள் பார்த்த தீவுகளில் ஏறக்குறைய 50 நாட்கள் தங்கி இளைப்பாறி ஓய்வு எடுத்து இருக்கிறார்கள்.
தாகித்தி தீவுக்குச் சற்றுத் தொலைவில் கப்பல் நங்கூரம் போட்டது. கிராமத்துக்காரன் மிட்டாய் கடையை முறைத்துப் பார்த்த கதை தெரியும் தானே. அந்த மாதிரி உள்ளூர் சுதேசி மக்கள் சின்னச் சின்னப் படகுகளில் வந்து கப்பலைச் சூழ்ந்து கொண்டார்கள்.
அப்புறம் கப்பலில் வந்த வெள்ளைக்காரர்களுக்கு கோலாகலமான வரவேற்பு. கேப்டன் ஜேம்ஸ் குக்கைப் பற்றி சுதேசி மக்கள் கேட்டு இருக்கிறார்கள். ஏற்கனவே ஜேம்ஸ் குக் அந்தத் தீவிற்கு வந்து இருக்கிறார். இருந்தாலும் அவர் இறந்துவிட்ட செய்தி அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை.
தெரிந்து இருக்க நியாயமும் இல்லை. பேஸ்புக், வாட்ஸப், டுவிட்டர், இன்ஸ்டகிராம் லொட்டு லொசுக்கு பிஸ்கட் எதுவும் இல்லாத காலம். அதையும் மறந்து விடாதீர்கள். இருந்து இருந்தால்... வேண்டாங்க. அதைப் பற்றி பேச வேண்டாம். உங்கள் கற்பனைக்கே விட்டு விடுகிறேன்.
அதற்கு முன் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கேப்டன் ஜேம்ஸ் குக், ஹவாய் தீவில் வாழ்ந்த பூர்வீகக் குடியின மக்களால் கொல்லப் பட்டார். பாதுகாப்பு கருதி அந்தச் செய்தி சுதேசி மக்களிடம் மறைக்கப் பட்டது. அது வேறு விசயம்.
அதன் பின்னர் பூர்வீகக் குடிமக்கள் அதாவது தாகித்தி மக்கள் கப்பலுக்கு வருவதும் போவதுமாக இருந்தார்கள்.
பல வகையான பரிசுகள் பரிமாறிக் கொள்ளப் பட்டன. கப்பல் சிப்பந்திகளும் தீவுக்குள் போய் இருக்கிறார்கள். சந்தோசமாய் ஜிங்கு ஜிக்கான் பிரேக் டான்ஸ் எல்லாம் ஆடி இருக்கிறார்கள். ஆனால் ஒரே ஒரு கண்டிசன்.
'நீங்கள் என்ன வேண்டுமானாலும் பண்ணுங்க... சாப்பிடுங்க... போங்க வாங்க... பழகுங்க... உருளுங்க... புரளுங்க... ஆனால் தயவு செஞ்சு… தயவு செஞ்சு பெண்களின் பக்கம் மட்டும் தலை வச்சு படுத்துடாதீங்கடா பிளீஸ்.
அப்புறம் கொலையில்தான் போய் முடியும் என்று கிளிப்பிள்ளைக்குச் சொல்வது போல படித்துப் படித்துச் சொன்னார்கள். கேட்டார்களா. உம்! கேட்டார்கள். பதுவுசாகப் பழகினார்கள். பெண்களைப் பார்த்தும் பார்க்காத மாதிரி போனார்கள். வந்தார்கள்.
ஆனாலும் ஒரு சிலர் ஓரக் கண்ணால் ஓரம் கட்டினார்கள். அப்புறம் என்ன. கருவாட்டைப் பார்த்து கருவாட்டுப் பூனை கண்ணடிக்காமல் போகுமா.
ஆனால் பாருங்கள். அதில் ஒரே ஒரு மனமத ராசா மட்டும் கேட்கவில்லை. அந்த ராசாவுக்கு 18 வயசு. சின்ன வயசு. ஆக அங்கே இருந்த 16 வயசு கடைக்கண் கன்னிப் பெண்ணைத் தன் கம்பீரப் பார்வையால் வளைத்துப் போட்டது. இருவரும் நெருக்கமானார்கள்.
ஆக நம்ப மன்மத ராசா அவளைப் பார்த்துப் பல்லைக் காட்ட... இரண்டு காந்தங்களும் ஒன்றை ஒன்று இழுக்க... கண்ணும் கண்ணும் கலக்க... அவளும் கிட்ட வர... ராசாவும் மயங்கிப் போக...
அவளுடைய கையைப் பிடிக்க... அன்பாய் ஆதரவாய்த் தடவிக் கொடுக்க... பஞ்சும் நெருப்பும் பற்றிக் கொள்ள... அவளும் கொஞ்சலாய் சிணுங்க... அதைப் பெண்ணின் சொந்தக்காரன் பார்க்க... விசயத்தைப் போய் வெளியே சொல்ல... அப்புறம் என்ன...
மிச்சத்தை நாளைய கட்டுரையில் தெரிந்து கொள்வோம்.
(தொடரும்)
(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
24.11.2020
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக