தமிழ் மலர் - 08.11.2020
மலையூர் மலாயா நாட்டை மாண்புறச் செய்த முன்னோடித் தலைவர்கள் மலாயா தமிழர்கள். மறுபேச்சுக்கு இடம் இல்லை. மறுபக்கமாய் நின்று மறுத்துப் பேச வரலாற்றுக்கும் மனசு இல்லை. மலாயா கித்தா மரங்களுக்கும்; மலாயா கம்பிச் சடக்குகளுக்கும் மட்டும் வாய் இருந்தால் வந்தேறிகள் என்று சொல்பவர்களைக் கடித்துக் குதறிச் சாகடித்து விடும்.
ஏன் தெரியுங்களா. மலாயா தமிழர்கள் இந்த நாட்டிற்காக விசுவாசமாய் வாழ்ந்தவர்கள். நாணயமாய் உழைத்தவர்கள். நம்பிக்கையாய்ப் பேர் போட்டவர்கள். காட்டுப் பூமியை நாட்டுப் பூமியாக மாற்றிக் காட்டியவர்கள். மறுபடியும் சொல்கிறேன். மாற்றுக் கருத்துகள் இல்லை.
மலாயாவின் வளர்ச்சி வரலாற்றைத் திருப்பிப் போட்டுப் பாருங்கள். அங்கே முதலில் வந்து நிற்பவர்கள் மலாயா தமிழர்கள் தான். அவர்கள் போட்ட கம்புச் சடக்குகள் போதும். பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் கதைகள் பேசும். அவர்கள் நட்டு வைத்த கித்தா காடுகள் போதும். காலா காலத்திற்கும் வரலாறுகள் பேசும்.
அந்தக் கம்பிச் சடக்குகளில் சொகுசாய் ஊர்க்கோலம் போகும் சிலர் அந்த விசுவாசிகளைப் பார்த்து வந்தேறிகள் என்று சொல்கிறார்கள். நோ சூடு. நோ சொரணை. நோ நன்றி. சொல்பவர்களுக்குத் தான்.
வெள்ளைக்காரர்களை விடுங்கள். வந்தேண்டா பால்காரன் என்று வந்தார்கள். வக்கணையாகச் சுரண்டினார்கள். வயிறு முட்டத் தின்றார்கள். போய்ச் சேர்ந்தார்கள். முடிஞ்சது கேஸ்.
இதில் ஆற்றில் மீன்பிடித்துக் கொண்டு இருந்த வெள்ளந்திகளைச் சேர்க்க வேண்டாம். சுக்கிரத் திசைச் சுழற்றிச் சுழற்றி அடித்தால் அப்புறம் எப்படி.
Image Courtesy of Kesavan Samuஅந்தக் காலத்தில் மலாயாவில் எல்லோரும் மரவள்ளிக் கிழங்கைச் சுட்டுச் சாப்பிட்டு இருக்கிறார்கள். என்னையும் சேர்த்து தான். இப்போதைய பலருக்கும் தெரியாத விசயம். சொன்னாலும் நம்ப மாட்டார்கள். ஆக அந்த மரவள்ளிக்கிழங்கு வரலாற்றை மட்டும் என்றைக்கும் நாம் மறக்கவே கூடாது. மறந்தால் பெரிய பாவம்.
கடந்த நான்கு நாற்றாண்டுகளில் மலாயாவில் பல நூறு கொக்கோ தோட்டங்கள், பல நூறு காபி தோட்டங்கள், பல நூறு மரவள்ளி தோட்டங்கள், பல ஆயிரம் ரப்பர் தோட்டங்கள் திறக்கப் பட்டன. பல ஆயிரம் மைல்களுக்கு இரயில் பாதைகள் போடப் பட்டன.
அந்தத் தோட்டங்களில் வேலை செய்வதற்காகவும்; இரயில் பாதைகள் போடுவதற்காகவும் தமிழர்கள் அழைத்து வரப்பட்டார்கள். அவர்களை ஆறு பிரிவினராகப் பிரிக்கலாம்.
(முதலாவது) 1786 - 1800;
(இரண்டாவது) 1801 - 1843;
(மூன்றாவது) 1844 - 1866;
(நான்காவது) 1867 - 1899;
(ஐந்தாவது) 1900 - 1930;
(ஆறாவது) 1931 - 1957
மலாயா தமிழர்கள் போட்ட கம்பிச் சடக்குகளில் பெரிய பெரிய பாலங்களையும் கட்டி இருக்கிறார்கள். மலாயாவில் நீங்கள் எங்கே போனாலும் அங்கே உள்ள இரயில் பாதைகளில் கறுப்புக் கலரில் இரும்புப் பாலங்களைப் பார்க்கலாம். இன்னும் ஆங்காங்கே ஒட்டி உரசி உறவாடிக் கொண்டு இருக்கின்றன.
அந்தப் பாலங்களை எல்லாம் கட்டியவர்கள் யார் தெரியுங்களா. தமிழர்கள் தான். தமிழர்களின் நிறத்திலேயே பாலங்களும் இருக்கும். அந்தக் காலத்துத் தமிழர்கள் நமக்கு விட்டுச் சென்ற வரலாற்றுச் சீதனங்கள். அவை எல்லாம் மலாயா நாட்டில் முத்திரை பதித்த முதல் முத்துகள். உதிர்ந்து போன மூத்த நிலை முன்னோர்களின் காலச் சுவடுகள்.
அந்த வகையில் இன்றைக்கு கிரியான் ஆற்று இரயில் பாலத்தைப் பற்றி தெரிந்து கொள்வோம். மலாயாவின் முதல் இரயில் பாதை 135 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் போடப் பட்டது. அந்த முதல் இரயில் பாதையைப் பதித்தவர்களும் தமிழர்கள் தான்.
மலாயாவில் அமைக்கப்பட்ட முதலாவது இரயில் பாதை, தைப்பிங் - போர்ட் வெல்ட் இரயில் பாதை (Taiping – Port Weld railway). போர்ட் வெல்ட் என்பது இப்போது கோலா செபாத்தாங் (Kuala Sepetang). இந்தப் பாதை 1885-ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப் பட்டது.
1880-ஆம் ஆண்டு சர் பெரடரிக் வெல்ட் (Sir Frederick Weld) என்பவர் தொடுவாய் குடியேற்றப் பகுதிகளின் கவர்னராக மலாயாவுக்கு வந்தார். இவர் ஏற்கனவே 1864-ஆம் ஆண்டில் நியூஸிலாந்து பிரதமராகப் பதவி வகித்தவர். இவரின் பெயரில் தான் போர்ட் வெல்ட் நகருக்கும் பெயர் வைக்கப் பட்டது.
1881-ஆம் ஆண்டில் தைப்பிங் போர்ட் வெல்ட் பகுதியில் நிறையவே ஈய வருமானம். ஆங்கிலேயர்களுக்கு ஆசை இறக்கை கட்டிப் பறந்தது. ரொம்பவே சம்பாதிக்க முடியும் என்பதை உணர்ந்தார்கள். அப்போது பேராக் மாநிலத்தின் ஆங்கிலேய ஆளுநராக சர் ஹியூ லோ (Sir Hugh Low) இருந்தார். இவரின் ஏற்பாடில் தான் கிரியான் பாலம் கட்டப்பட்டது.
1897-ஆம் ஆண்டு சுங்கை கிரியான் இரயில் பாலம் (Sungei Kerian Railway Bridge) கட்டப்பட்டது. இதைக் கட்டியவர்கள் மலாயா தமிழர்கள். தைப்பிங் போர்ட் வெல்ட் இரயில் பாதையை அமைத்த தமிழர்கள் தான் இங்கே சுங்கை கிரியானுக்கும் கொண்டு வரப் பட்டார்கள். பாலத்தைச் சில மாதங்களில் கட்டி முடித்து இருக்கிறார்கள்.
இந்தக் கிரியான் பாலம் செபாராங் பிறை பகுதியில் நிபோங் திபால் நகருக்கு அருகாமையில் கட்டப்பட்டது. பெரும்பாலும் தண்டவாளத் இரும்புத் தூண்கள். பத்து மீட்டர் நீளம். ஏறக்குறைய 40 அடிகள்.
இன்னும் ஒரு விசயம். பேராக், தைப்பிங் பெரிய மார்கெட்டைக் கட்டியவர்களும் இதே தமிழர்கள் தான். 1884-ஆம் ஆண்டு இந்தச் சந்தை கட்டப்பட்டது. பலருக்கும் தெரியாத உண்மை. 1884-ஆம்; 1885-ஆம் ஆண்டுகளில் தைப்பிங் இரயில் பாதை நிர்மாணிக்கப்படும் போதே தைப்பிங் மார்க்கெட்டும் கட்டப்பட்டது.
தைப்பிங் - போர்ட் வெல்ட் இரயில் பாதை நிர்மாணிப்பில் ஈடுபட்டு இருந்த தமிழர்கள் தைப்பிங் மார்கெட் கட்டுமானத்திற்கும் கொண்டு வரப் பட்டார்கள்.
இரயில் பாதையில் போடுவதற்குப் பயன்படுத்தப் பட்ட பெரிய பெரிய இரும்புத் தண்டவாளங்களும் தைப்பிங் மார்க்கெட்டிற்கு கொண்டு வரப் பட்டன. பெரிய பெரிய தேக்கு மரங்களும் கொண்டு வரப் பட்டன. அந்தத் தண்டவாளக் கம்பிகளை நிமிர்த்தி தூண்களாக நிறுத்தி வைக்கும் பணிகளைச் செய்தவர்கள் மலாயா தமிழர்கள் ஆகும்.
இன்னும் ஒரு முக்கியமான தகவல். அந்தக் காலத்தில் தைப்பிங், கிரியான், செபராங் பிறை பகுதிகளில் நிறையவே காட்டு யானைகள், காட்டுப் புலிகள், காட்டுக் கரடிகள், காட்டுப் பன்றிகள். ஒரு நூறு நூற்றைம்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் நடந்த கதை. நிச்சயமாக மலாயா காடுகளில் காட்டு ஜீவன்களின் அல்லி தர்பாருக்கு குறைச்சல் இல்லை.
இந்த காட்டு மிருகங்களின் அட்டகாசங்கள் கொஞ்சம் நஞ்சம் அல்ல. காலம் காலமாகக் காடுகளிலேயே வாழ்ந்த ஜீவன்கள் அல்லவா. அந்தக் காட்டில் போய் மனிதர்கள் போய் சடக்கு போட்டால் அந்த ஜீவன்கள் சும்மா இருக்குமா. அவர்களைப் பின்னிப் பிராண்டி பிய்த்து எடுத்து இருக்கின்றன.
தைப்பிங் - போர்ட் வெல்ட் இரயில் பாதை போடும் போது சில யானை புலிகளைச் சுட்டுக் கொன்று இருக்கிறார்கள். அப்படி என்றால் என்ன. யானை புலிகளின் இராஜியம் கொடிகட்டிப் பறந்து இருக்க வேண்டும். அப்படித்தான் தெரிகிறது.
தமிழகத்துக் கிராமங்களில் பஞ்சாயத்து செய்த நாட்டாமைகள் போல இவையும் நாலு மரங்களுக்கு நடுவில் மேடை போட்டு காட்டாமை செய்து இருக்கலாம். கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள்.
மலாயா தமிழர்கள் கட்டிய இரயில் பாலங்களில் கிரியான் பாலத்திற்கு தனி வரலாறு உண்டு. ஏறக்குறைய 50 தமிழர்கள் அந்தக் கட்டுமானத்தில் ஈடுபட்டு இருக்கிறார்கள். பாலத்திற்குப் பக்கத்திலேயே குடிசைகளை அமைத்து வேலை செய்து இருக்கிறார்கள். கிரியான் ஆற்று மீன்களைப் பிடித்துச் சமைத்துச் சாப்பிட்டு இருக்கிறார்கள்.
ஓய்வு நேரங்களில் பக்கத்தில் இருந்த கள்ளுத் தோப்புப் போய் மகிழ்ச்சியாக இருந்து இருக்கிறார்கள். எவரும் மனைவி மக்களைக் கொண்டு வரவில்லை.
இவர்கள் தான் மனிதர்கள் நுழைய முடியாத நிபோங் திபால் காடுகளில் இரயில் பாதை போட்டுக் கொடுத்து இருக்கிறார்கள். சுருக்கமாகச் சொன்னால் காட்டுப் புலிகள் கதைகள் பேசிய நிபோங் திபால் காடுகள். இப்போது அந்தக் காடுகள் எல்லாம் இல்லை. பழைய சரித்திரங்கள் எல்லாம் மறைந்து போய் விட்டன.
எங்கே பணத்தைக் கொள்ளை அடிக்கலாம். எப்படி இனங்களைப் பிரித்துப் பார்க்கலாம். எப்படி மதவாதத்தைத் திணிக்கலாம் என்று ரூம் போட்டு டிஸ்கஷன் செய்பவர்கள் இருக்கும் வரையில் சரித்திரங்கள் செத்துப் போகும். மனிதநேயம் மரித்துப் போகும்.
அந்தக் காலக் கட்டத்தில் கிரியான் பகுதியில் பல காபி, கரும்பு, ரப்பர் தோட்டங்கள் இருந்து உள்ளன. பைராம் தோட்டம். ஜாவி தோட்டம். வால்டோர் தோட்டம். கிரியான் தோட்டம். மலாக்கோப் தோட்டம்.
இப்படி நிறைய தோட்டங்கள். அந்தத் தோட்டங்கள் இன்னும் இருக்கின்றன. அங்கேயும் ஆயிரம் பிரச்சினைகள். காலா காலமாக வாழ்ந்த மலாக்கோப் தோட்ட மக்களையே வெளியேற்றி வருகிறார்கள். அப்புறம் என்னங்க.
அந்தக் காலத்தில் அதாவது 1870-களில் செபாராங் பிறை காண்டா காடுகள் நிறைந்த இடம். அங்கே கரும்புத் தோட்டங்களை உருவாக்கியவர்கள் வெள்ளைக்காரர்கள். உருக்குலைந்தவர்கள் தமிழர்கள்.
கிரியான் முழுமைக்கும் காபிச் செடிகளுக்கு களை பிடுங்கியவர்களும் தமிழர்கள் தான். மலைகளும் காடுகளும் நிறைந்த கிரியான் நிலப் பகுதியை இந்த அளவிற்கு வளம் பெறச் செய்வதில் முன்னோடிகளாக விளங்கி இருக்கிறார்கள்.
மலாயா தமிழர்கள் எவ்வளவோ துயரங்களை அனுபவித்து இருக்கிறார்கள். தங்கள் உறவுகளை இழந்து இருக்கிறார்கள். நாட்டின் விடுதலைக்கு எவ்வளவோ போராடி இருக்கிறார்கள். இவை எல்லாம் கற்றுத் தேர்ந்த கலப்பு இரத்தம் இல்லாதவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
நம்மை வந்தேறிகள் என்று சொல்பவர்கள் யார் என்று பார்த்தால் இந்தோனேசியா; இந்தியா; பாகிஸ்தானில் இருந்து இங்கு வந்து கலப்பு திருமணம் செய்து கொண்டவர்களின் வாரிசுகள் தான். மாடாய் உழைத்த மனிதர்களைப் பார்த்து வந்தேறிகள் என்று நாவு கூசாமல் நையாண்டி பண்ணி மகிழ்ச்சி காண்கிறார்கள். ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கிறேன். நோ சூடு. நோ சொரணை. நோ நன்றி.
அப்போதைய மலாயா தமிழர்களின் இப்போதைய வாரிசுகள் இனவாத மதவாதங்களின் கோபுர வாசல்களில் சிக்கிக் கொண்டு தவிக்கிறார்கள்.
இந்த நாட்டின் உள்கட்டமைப்புகளில் தமிழர்கள் பங்களிப்புகள் நிறையவே உள்ளன. அந்தப் பங்களிப்புகள் மறைக்க படுவது மட்டும் அல்ல; ஒட்டு மொத்தமாக இரட்டடிப்புகளும் செய்யப் படுகின்றன.
மலாயா இரயில் பாதை நிர்மாணிப்புகளில் அந்த இரயில் பாதைச் சிலிப்பர் கட்டைகளுக்கு அடியேலேயே பல ஆயிரம் தமிழர்கள் அடைக்கலம் அடைந்து இருக்கிறார்கள். சமாதியாகிய நிலையில் இன்றைய வரைக்கும் நெடிய உறக்கம் கொள்கிறார்கள். நல்ல தூக்கம். தட்டி எழுப்பினாலும் அந்தச் சடக்கு ஜீவன்கள் எழுந்து வர மாட்டார்கள்.
அவர்கள் வேலை செய்யும் போது பற்பல இன்னல்கள். காட்டுப் புலிகள் வந்தன. காட்டுக்குள் பலரை இழுத்துச் சென்றன. காட்டு யானைகள் வந்தன. கம்பிச் சடக்கிலேயே மிதித்துப் போட்டன.
கரடிகள் வந்தன. வெறி பிடித்துக் கடித்துப் போட்டன. சிறுத்தைகள் வந்தன. சீறிப் பாய்ந்து கிழித்துப் போட்டன. மலைப்பாம்புகள் வந்தன. வயிற்றுக்குள் கரைத்துக் கொண்டன. இதில் கணக்கு வழக்கு இல்லாமல் மலேரியா கொசுக்கள். பலரைக் கொன்று குவித்தன.
அந்த அப்பாவித் தமிழர்கள் அனுபவித்த வேதனைகளை அடுக்கிக் கொண்டே போகலாம். இருந்தாலும் அவர்களுக்கு மரியாதை செய்ய வேண்டாம். அஞ்சலி செய்ய வேண்டாம். எட்டடுக்கு மாடியில் ஏற்றி வைத்து புகழாரம் செய்ய வேண்டாம். வந்தேறிகள் என்று மட்டும் சொல்ல வேண்டாம். புண்ணியம்.
இந்த நாட்டுக்குத் தமிழர்கள் 1930-ஆண்டு தான் வந்தார்கள் என்று காமெடி பண்ண வேண்டாம். பெரிய புண்ணியம்.
ஆயிரம் மேகங்கள் வரலாம். ஆயிரம் மேகங்கள் போகலாம். ஆனால் ஆதவனை ஒருக்காலும் மறைக்க முடியாது. அதே போல இந்த நாட்டிற்காக உழைத்த தமிழர்களின் பங்களிப்புகளை எந்தக் கொம்பனாலும் மறைக்க முடியாது; மறுக்கவும் முடியாது.
(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
08.11.2020
சான்றுகள்:
1.Iron bridge over Sg Kerian has vanished - https://www.thestar.com.my/news/nation/2009/12/12/iron-bridge-over-sg-kerian-has-vanished
2.Kerian railway bridge was constructed to connect the town to Parit Buntar - https://www.nas.gov.sg/archivesonline/photographs/record-details/d54dae97-1161-11e3-83d5-0050568939ad
3.Rail transport in Malaysia - https://en.wikipedia.org/wiki/Rail_transport_in_Malaysia#Timeline
4.Sg Kerian bridge demolished for rail project - https://www.thestar.com.my/news/nation/2009/12/13/sg-kerian-bridge-demolished-for-rail-project
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக