மொரீஷியஸ் தமிழர்களின் மௌன ராகங்கள்

தமிழ் மலர் - 10.11.2020

மொரீஷியஸ். பார்க்கும் இடம் எல்லாம் பச்சைப் பசேல் பசுமையின் ஜாலங்கள். கோடிக் கோடி ஆண்டு காலமாக மறைந்து கிடந்த மணல் காட்டு மஞ்சள் கோலங்கள். மனித மனங்களைச் சொக்க வைக்கும் மஞ்சக் கரை மேளங்கள். அவை எல்லாமே மொரிசியஸ் தீவின் மௌன ராகங்கள். இல்லை இல்லை. மோகன தாளங்கள்.

சொக்கத் தங்கம் பூட்டிய ஒரு சொர்க்கத் தீவு. கறுப்புக் கலரில் கரும்புத் தங்கம் கதை பேசிய உலகம் என்றும் சொல்லலாம். இயற்கை அன்னை வஞ்சகம் இல்லாமல் அழகுச் சீதனங்களை அள்ளி இறைத்து விட்டுப் போய் இருக்கிறார். அங்கே தமிழர்களின் வரலாறும் பேசப் படுகிறது. மற்றோர் தமிழர் இதிகாசம் அவதானிக்கின்றது. இங்கே எழுத்துக்களால் உயிர்ப்பிக்கப் படுகின்றது.
 
மொரீஷியஸ் ஒரு குட்டி நாடு. ஆப்பிரிக்கா கண்டத்திற்குத் தென் கிழக்கே இந்தியப் பெருங்கடலில் சின்ன ஒரு தீவு. கிழக்கே 900 கி.மீ. தொலைவில் மடகாஸ்கர் தீவு. மலேசியாவில் இருந்து 5500 கி.மீ. தூரம். ஏழு மணி நேர விமானப் பயணம். கோலாலம்பூரில் இருந்து வாரத்திற்கு இரண்டு மூன்று பயணங்கள்.  

உலகின் அழகிய தீவுகளில் மொரீஷியஸுக்கு எப்போதுமே தனி ஓர் இடம். மொரீஷியஸ் அது ஒரு தனிக்காட்டு ராணி. இந்தத் தீவின் மொத்த நீளம் 65 கி.மீ. அகலம் 45 கி.மீ. அவ்வளவு தான். தீவின் மொத்த நிலப்பரப்பு 2045 சதுர கி.மீ. (790 சதுர மைல்கள்).

பெரிய தீவு என்று சொல்ல முடியாது. 2019 கணக்குபடி மொத்த மக்கள் தொகை 1,265,475. இதில் 68 விழுக்காடு இந்திய வம்சாவளியினர்; 27 விழுக்காடு ஆப்பிரிக்கர்கள்; 3 விழுக்காடு சீனர்கள்; 2 விழுக்காடு பிரிட்டீஷ் வெள்ளை ரோசாக்கள்.

மொரீஷியஸ் தீவு நீண்ட காலமாக மனிதவாசம் அறியப் படாமலேயே அனாதையாய் கிடந்த ஒரு பச்சைப் பசுங்காடு. ஏன் என்றால் அந்தத் தீவு ஆப்பிரிக்காவில் இருந்து 2000 கி.மீ. அப்பால் தன்னந்தனியான தனிமைக் குடித்தனம் நடத்திக் கொண்டு இருந்தது. யாரும் அங்கே போக மாட்டார்கள். இருந்தாலும் வெள்ளைத்தோல் ராசாக்களின் கண்ணில் பட்டுச்சு. அம்புடுத்தான். அதன் கதையும் மாறிடுச்சு.

போனீசியர்கள் தான் (Phoenician) அங்கே முதன்முதலாகக் காலடி எடுத்து வைத்தார்கள். பாரசீகம் கிரேக்கப் பகுதிகளில் இருந்து பாய்மரக் கப்பல்களில் வழியாகப் போய் இருக்கிறார்கள். பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்தது.

ஆனால் அவர்கள் யாரும் அங்கே நிரந்தரமாகத் தங்கவில்லை. அவர்களுக்குப் பின்னால் புலம் பெயர்தவர்கள் தான் மொரீஷியஸ் தீவை ஒரு மோகனத் தீவாக மாற்றி இருக்கிறார்கள்.

உலகளாவிய நிலையில் பச்சைக் கம்பளம் விரித்த சுற்றுலா பூமியாகவும் மாற்றி இருக்கிறார்கள். வேறு யாராக இருக்க முடியும். நம்ப தமிழர்கள் தான்.  கடல், மலைகள், காடுகள், அருவிகள் என அந்தத் தீவுக்குள் ஓர் உல்லாச சொர்க்கமே இருக்கிறது.

உல்லாசக் களிப்பில் இன்றும் நர்த்தனம் ஆடுகிறது. அப்படித்தான் என்னால் வர்ணிக்க முடிகிறது. இப்போதும் இருக்கிறது. போய்ப் பாருங்கள். பார்க்காமல் இருப்பது தான் பெரிய குறை.

தமிழர்கள் இந்த நாட்டின் வளர்ச்சியில் மிக முக்கியமானவர்கள். அவர்களில் பலர் அமைச்சர்களாகவும் நீதிபதிகளாகவும் உயர்க் கல்விமான்களாகவும் கிராமத் தலைவர்களாகவும் சேவை செய்து இருக்கிறார்கள். அங்கே இனவதமும் இல்லை. மதவாதமும் இல்லை.

சில பள்ளிகளில் தமிழ் மொழி பாடமாகக் கற்பிக்கப் படுகிறது. இருந்தாலும் தமிழ் மொழியை வளர்க்க இன்னமும் போராடிக் கொண்டு தான் இருக்கிறார்கள். அங்கே வாழும் தமிழர்கள் நல்ல நிலைக்கு வந்து விட்டார்கள். இருந்தாலும் தங்களின் தாய்மொழியான தமிழைத் தக்க வைக்கத் தான் போராட்டம் செய்ய வேண்டி உள்ளது.

ஆங்கிலம்; பிரெஞ்சு மொழிகளின் ஆதிக்கம் வேரூன்றி விட்டது. அதனால் தமிழ்ப் பிள்ளைகள் ஆங்கிலம்; பிரெஞ்சு மொழிகளில் அதிகமாக அக்கறை காட்டுகிறார்கள். மேல்படிப்பு படிக்க இங்கிலாந்து பிரான்ஸ் நாடுகளுக்குப் போகும் போது அந்த மொழிகள் பெரிய உதவியாக இருக்கின்றன என்று சொல்கிறார்கள்.

அதிகாரப் பூர்வ மொழி ஆங்கில மொழி. அடுத்த நிலையில் பிரெஞ்சு மொழி. கலப்புத் திருமணங்களின் தாக்கத்தினால் தமிழ் மொழியின் பயன்பாடு சன்னம் சன்னமாய்க் குறைந்து வருகிறது. அங்குள்ள தமிழர்கள் பேச்சு வழக்கில் கிரியோல் (Creole) மொழியை அதிகமாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.

19-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியிலும் 20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கிலும் மொரீஷியஸ் தீவிற்குச் சீனர்கள் வரத் தொடங்கினார்கள். இவர்கள் பெரும்பாலும் வணிகத் துறையில் ஆர்வம் காட்டினார்கள்.

வந்தவர்கள் அனைவருமே ஆண்கள். சீனப் பெண்களைக் கூட்டி வரவில்லை. சீனப் பெண்களும் பல்லாயிரம் மைலகள் கடந்து வர ஆர்வம் காட்டவில்லை. துணிச்சல் இல்லை என்றும் சொல்லலாம்.

திருமணம் செய்து கொள்ள சீனப் பெண்கள் இல்லை. அதனால் சீன ஆண்கள் இந்தியப் பெண்களைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்கள். அப்போது இந்தியப் பெண்கள் நிறையவே மொரீஷியஸ் தீவில் இருந்தார்கள். மாப்பிள்ளை கிடைக்காமல் தான். தெரிந்து இருந்தால் இறக்கை கட்டி பறந்து போய் இருக்கலாம் என்று சொல்ல வருகிறீர்களா. ம்ம்ம். என்ன செய்வது.

அப்படியே அங்கேயே செட்டில் ஆகி இருக்கலாம். இங்கே இந்தப் பக்கம் அரசியல்வாதிகள் பண்ற கூத்து தாங்க முடியலை சாமி. அதனால் தான் இந்த மாதிரி ஆசை எல்லாம் வந்து போகிறது.

மொரீஷியஸ் தீவிற்குச் சீனர்கள் வந்த காலக் கட்டத்தில் இந்தியப் பெண்கள் மீது சீனர்களுக்கு நாட்டம் அதைகம் இல்லை. இனம், மொழி, கலாசாரம், சமயம், பழக்க வழக்கங்கள், நிறம் என பற்பல வேற்றுமைத் தோரணங்கள்.

ஆக வேறு வழி இல்லை. அந்த வகையில் சீனர்கள் இந்தியப் பெண்களைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்கள். 1921-ஆம் ஆண்டு மொரிசியஸ் தீவில் ஒரு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு நடத்தினார்கள். இந்தியப் பெண்களைத் திருமணம் செய்து கொண்ட சீனர்களுக்கு 148 பிள்ளைகள் இருந்ததாகத் தெரிய வருகிறது.

அந்தப் பிள்ளைகளின் ஒருவர் தான் உலக வங்கியின் தலைவராக இருந்து இருக்கிறார். இன்னும் ஒருவர் தலைமை நீதிபதியாகவும் இருந்து இருக்கிறார். இங்கே விடுவார்களா. ஒரு மகா கிழவன் போட்ட சூடம் சாம்பிராணி நல்லாவே பத்திகிட்டு எரியுது. ஒரு தமிழனின் வயிற்றெரிச்சல்.

மொரீஷியஸ் தீவில் இந்துகள் தான் அதிகம். அடுத்து முஸ்லீம்கள், கிறித்துவர்கள், புத்த சமயத்தவர்கள், பஹாய் சமயத்தவர்கள் வருகிறார்கள். மொரீஷியஸ் தீவில் பெரும்பாலான மக்களின் தாய்மொழியாக மொரீஷிய கிரியோல் மொழி விளங்கி வருகிறது.

இந்தியர்களில் பலர் தங்கள் இல்லங்களில் மொரீஷிய கிரியோல் மொழியையும் தங்களின் தாய்மொழிகளையும் பயன்படுத்தி வருகிறார்கள்.

மொரீஷியஸ் குழந்தைகளுக்கு ஆறு வயதானதும் அவர்கள் மூன்றாவது மொழியைக் கண்டிப்பாப் படிக வேண்டும். வயதைக் கவனியுங்கள். இந்தி, உருது, தமிழ், மண்டரின், தெலுங்கு, மராத்தி, ஒடியா மொழிகளில் ஏதாவது ஒரு மொழி. ஆங்கில மொழியும் பிரெஞ்சு மொழியும் கட்டாய மொழிகள். மொரீஷிய கிரியோல் மொழி மூன்றாவது மொழியாக இருக்கலாம். கட்டாயம் இல்லை.

ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் முதன்முதலில் மொரீஷியஸ் தீவுக்குப் போனீசியர்கள் தான் வந்தார்கள். சொல்லி இருக்கிறேன். அதன் பிற்கு அரபு வணிகர்கள் போய் இருக்கிறார்கள். மொரீஷிய தீவை டினா அரோபி (Dina Arobi) என்று அழைத்து இருக்கிறார்கள்.

1507-ஆம் ஆண்டு டியோகோ பெர்னாண்டஸ் பெரேரா (Diogo Fernandes Pereira) எனும் போர்த்துகீசியர் மொரீஷியஸ் தீவிற்கு வந்தார். அவர் தான் அந்தத் தீவிற்கு வந்த முதல் ஐரோப்பியர். அங்கே ஒரு வசிப்பிடத்தைப் போர்த்துகீசியர்கள் அமைத்தார்கள்.

இருந்தாலும் அவர்கள் அதிக நாட்கள் அங்கே தங்கவில்லை. அந்தத் தீவின் மீது அவர்களுக்கு அவ்வளவாக நாட்டம் இல்லை. போர்த்துகீசியர்களின் நோக்கம் எல்லாம் வியாபாரம்.

மொரீஷியஸ் தீவின் வளப்பத்திலும் அதன் பொருளாதார வளர்ச்சியிலும் தவிர்க்க முடியாத சக்திகளாகப் புலம் பெயர்ந்த தமிழர்கள் விளங்கி இருக்கிறார்கள். எப்படி போனார்கள் என்பதைப் பின்னர் சொல்கிறேன். ஆனாலும் தமிழர்களுக்கு அந்தப் பெருமை அவ்வளவு எளிதாகக் கிடைத்து விடவில்லை. ரொம்பவும் கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறார்கள்.

வாழ்வாதாரம் தேடி மொரீஷியஸிற்குச் சென்ற தமிழர்கள் மூன்று நூற்றாண்டுகளாகச் சலைக்காமல் மலைக்காமல் அயரா அர்ப்பணிப்புச் சேவைகளைத் தொடர்ந்து வழங்கி இருக்கிறார்கள். அவர்கள் கொடுத்த விலையை எவராலும் மதிப்பிட்டுச் சொல்ல முடியாது. அந்த அளவிற்கு உழைத்து அந்தத் தீவை ஓர் உச்சத்திற்குக் கொண்டு போய் இருக்கிறார்கள்.

இங்கே மலையூர் மலாயாவில் எப்படி உழைத்தார்களோ அதே மாதிரிதான் அங்கேயும் உழைத்து இருக்கிறார்கள். 1500-ஆம் ஆண்டுகளில் அந்தத் தீவை உலக மக்களுக்கு போர்த்துக்கீசியர்கள் தான் அறிமுகம் செய்தார்கள்.

அதன் பின்னர் நூறு ஆண்டுகள் கழித்து டச்சுக்காரர்கள் அந்தத் தீவைக் கைப்பற்றினார்கள். பிறகு 1715-ஆம் ஆண்டு பிரெஞ்சு கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி (French East India Company,) அந்தத் தீவில் கால் பதித்தது.

வணிகம் செய்வதற்கு ஒரு துறைமுகம் அமைக்க வேண்டி வந்தது. வேலையாட்கள் தேவைப் பட்டார்கள். தமிழர்கள் அந்தத் தீவுக்கு கொண்டு போகப் பட்டார்கள். துறைமுகம் சிறப்பாகக் கட்டி முடிக்கப் பட்டது. அந்தத் துறைமுகம் தான் போர்ட் லூயிஸ் (Port Louis) துறைமுகம். கட்டி முடித்தவர்கள் தமிழர்கள்.

உலகக் காலனித்துவ ஆதிக்கத்தில் மூன்றாம் நாட்டு மக்கள் அசல் அடிமைகள் போல நடத்தப் பட்டு இருக்கிறார்கள். அதனால் மனித அடிப்படை உரிமைகளை இழந்தார்கள். காலனித்துவ ஆதிக்கத்தின் இறுக்கத்தில் இருந்து விடுபட முடியாமல் தவித்தார்கள். உழைப்புக்கான ஊதியம் சரியாகக் கிடைக்கவில்லை. அதைக் கேட்க உரிமையும் இல்லை.

வரலாற்றைப் புரட்டிப் பாருங்கள். பஞ்சம் பிழைக்க வந்த நாடுகளில் வெறிபிடித்த காலனித்துவ வாதிகளின் ஆதிக்க வெறி நன்றாகவே தெரிய வரும். அதற்குப் பலியானவர்கள் தமிழர்கள். மிக மிக மோசமாக நடத்தப் பட்டு இருக்கிறார்கள்.

அந்தப் பாவனையில் உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்குத் தமிழர்கள் அடிமைகளாகக் கொண்டு செல்லப் பட்டார்கள். அவ்வாறு தான் மொரீஷியஸ் மண்ணில் தமிழர்கள் முதன்முதலாகக் கால் பதித்தார்கள். மறுபடியும் சொல்கிறேன். தமிழர்கள் கொத்தடிமைகளாகத் தான் மொரீஷியஸ் தீவிற்குப் போய் இருக்கிறார்கள்.

கித்தா மரத்தில் காசு பணம் தொங்குகிறது என்று சொல்லி யாரும் கூட்டிக் கொண்டு போகவில்லை. வாழ்ந்த மண்ணிலே பசி பட்டினி. ஏழ்மையின் அலங்கோலங்கள். அதில் இருந்து தப்பிக்கவே புலம் பெயர்ந்தார்கள். ஒரு வார்த்தையில் சொன்னால் பஞ்சம் பார்த்து தஞ்சம் தேடிப் போனவர்கள்.

1721-ஆம் ஆண்டு மொரிசியஸ் தீவின் முழு கட்டுப்பாடும் பிரெஞ்சு அரசாங்கத்திடம் மாறியது. தீவின் பாதுகாப்புக்கு கோட்டைகளை அமைக்க வேண்டும். மருத்துவமனைகளைக் கட்ட வேண்டும். கரும்பு சாகுபடி செய்ய வேண்டும்.

தமிழர்கள் தொடர்ந்து இறக்குமதி செய்யப் பட்டார்கள். மொரீஷியஸ் தீவின் பொருளாதாரம் கரும்புச் சாகுபடியை நம்பியே தலை நிமிர்ந்து நின்றது. பிறகு 1810-ஆம் ஆண்டில் ஆங்கிலேயர்களுக்கும் பிரெஞ்சுக்காரர்களுக்கும் இடையே நீயா நானா போட்டி. அதில் ஆங்கிலேயர்கள் பிரெஞ்சுக்காரர்களைத் தோற்கடித்தார்கள். மொரீஷியஸ் தீவு முழுவதும் ஆங்கிலேயர்களுக்குச் சொந்தமானது.

அதன் பின்னர் கரும்புச் சாகுபடியில் மிகப்பெரும் புரட்சி. கரும்பு ஆலைகளும், தொழில்நுட்பங்களும் ஏகபோகமாக வளர்ந்தன. அதே சமயத்தில் தமிழர்களின் இரத்தமும் கத்தி கப்படா இல்லாமல் நன்றாகவே உறிஞ்சப் பட்டது.

1814-ஆம் ஆண்டில் ஓர் ஒப்பந்தம். பாரிஸ் நகரில் கையெழுத்தானது. மொரீஷியஸ் தீவில் பிரெஞ்சுக்காரர்களால் கொண்டு வரப்பட்ட தமிழர்கள் பிரெஞ்சு மொழியையும் பிரெஞ்சு நாட்டுச் சட்டங்களையும் பின்பற்றலாம் என்று ஆங்கிலேய அரசு அறிவித்தது.

1834-ஆம் ஆண்டில் அது ஒரு மறுமலர்ச்சி அத்தியாயம். ஆங்கிலேய அரசாங்கத்தின் கள ஆய்வு. அதன் பெயர் மகா பரிசோதனை (The Great Experiment). ஒரு செருகல். இந்தப் பக்கமும் ஒரு மகா மனிதர் மலாயா தமிழர்களையும் மகா பரிசோதனை செய்தார். நயவஞ்சகமாக விஷ ஊசியை ஏற்றியும் விட்டார். அதனால் தமிழர்கள் ஒவ்வோரு நாளும் இப்போது உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

மொரீஷியஸ் தொழிலாளர்களை அடிமைகள் போல நடத்த வேண்டாம். அவர்களுக்கு குறைந்த பட்ச சம்பளம் கொடுத்தால் போதும். அப்புறம் கொஞ்சம் சுகாதாரமான தங்கும் வசதியைக் கொடுக்க வேண்டும். ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்களாக நடத்த வேண்டும் என்கிற ஒரு முடிவு.

இந்த நடைமுறை தான் இந்திய வரலாற்றில் ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் உருவாவதற்கு அடித்தளமாக ஆணிவேராக அமைந்தது.

மொரீஷியஸ் தீவில் கரும்புச் சாகுபடியில் ஈடுபட்ட நிறுவனங்களுக்கு ஆங்கிலேய அரசாங்கம் கடுமையான சட்டதிட்டங்களைக் கொண்டு வந்தது. தொழிலாளர் நலன் சார்ந்த விசயங்களில் மனித உரிமைகள் மீறப்படக் கூடாது என்று வற்புறுத்தியது.

இருந்தாலும் அவை எல்லாம் பத்தில் பதினொன்றாகிப் போனது. தொழிலாளர் நலன் என்பது ஏட்டுச் சுரைக்காய் கணக்கில் ஏலத்தில் போய் முடிந்தது.

2020 மலேசிய பட்ஜெட்டில் சிறுபான்மை இனத்தவர் ஓரம் கட்டப் பட்டது போல் அங்கே மொரீஷியஸ் தமிழர்களும் மொரீஷியஸ் பட்ஜெட்டில் ஒதுக்கி வைக்கப் பட்டார்கள். மொரீஷியஸ் தமிழர்களைப் பற்றிய மேலும் ஒரு சோகக் கதை நாளையும் வருகிறது.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
10.11.2020