மதவாதம் இனவாதம்

பச்சைப் பசும்தரை படர்ந்த நாடு மலேசியா. பொன்னும் மணியும் புதைந்து கிடக்கும் பொன்மணி நாடு மலேசியா. ஒரு புண்ணிய பூமி மலேசியா. ஒரு புண்ணியத் தளம். ஒரு புண்ணிய மண்.

அங்கே பல்லின மக்களின் கடின உழைப்பு. பல்லினச் சமுதாயத்தின் பகல் இரவு பாரா அர்ப்பணிப்பு. உயர்வோம் உயர்ந்து காட்டுவோம் என்கிற ஒசத்தியான உணர்வு. அதில் அவர்களின் வியர்வை. அவர்களின் இரத்தம். அத்தனையும் கலந்து கரைந்து உரைந்து உச்சம் பார்க்கும் ஒரு சிகரம். அதுதான் மலேசியா.

அப்படிப்பட்ட ஓர் அழகிய மண்ணிலே வந்தேறி எனும் சொல் வழக்குச் சொல்லாகி வருகிறது. திரும்பிப் போ என்கிற கூப்பாடு நீண்டு நெடிந்து நெளிந்து போகிறது. அதனால் வெட்கம் நிறைந்த வேதனை விசும்பல்கள். இனவாதம் மதவாதம் இரட்டைப் பிறவிகளாய்ப் பயணிக்கும் போது மனித ஒற்றுமை முள்வேலிகளாய் மாறிப் போகின்றன.

மலாயா தமிழர்கள்: கெம்சி தோட்டம் கோலா சிலாங்கூர் - 1882

கெம்சி தோட்டம் (Kempsey Estate Kuala Selangor), கோல சிலாங்கூர் நகரில் இருந்து எட்டு மைல் தொலைவில் உள்ளது. 1882-ஆம் ஆண்டில் உருவான தோட்டம். அப்போதைய பரப்பளவு 640 ஏக்கர். 435 ஏக்கரில் காபி; மிளகு; தென்னை பயிர் செய்யப் பட்டது. 1899-ஆம் ஆண்டில் ரப்பர் பயிர் செய்யப் பட்டது. இலங்கையைச் சேர்ந்த Rubber Growers' Company, Ltd. Ceylon எனும் கம்பெனியிடம் இருந்து ரூபாய் 500,000 மூலதனத்தில் வாங்கப் பட்டது.  

Kempsey Estate was established in 1882. The plantation is about eight miles from Kuala Selangor. The area of ​​the Kempsey estate is 640 acres. Coffee planted in 435 acres; Pepper; Coconut also cultivated. However, it was only in 1899 rubber was grown. The estate previously owned by Rubber Growers' Company, Ltd., floated in Ceylon with a capital of Rs. 500,000.

நீங்கள் பார்க்கும் இந்தப் படம் 1912-ஆம் ஆண்டு அதே கோலா சிலாங்கூர் கெம்சி தோட்டத்தில் எடுக்கப் பட்டது. படத்தில் ஐவரில் ஒருவர் கங்காணி. மற்ற நால்வரில் ஒருவர் இளம் பெண்மணி. மற்ற நால்வரும் ஆண்கள். அனைவருக்கும் 25 - 35 வயது.

This picture shown was taken in 1912 at Kuala Selangor Kempsey Estate. One of the five in the picture is caretaker Kangani. One was a young woman. The other four were men. All were 25 - 35 years old.

1912 ஆம் ஆண்டு ஜெக்குவஸ் ஹூபர் (Jacques Huber) எனும் சுவிஸ் நாட்டு ஆய்வாளர் மலாயா ரப்பர் ஆய்வுப் பணிகளுக்காகச் சிலாங்கூர் வந்தார். கெம்சி தோட்டத்திற்கும் போய் இருக்கிறார். அப்போது அவர் எடுத்த படங்கள். அவை இப்போது பிரேசில் பாரானெஸ் அருங்காட்சியகத்தில் (Museu Paraense) உள்ளன.

In 1912, the Swiss researcher Jacques Huber came to the Kempsey estate. The picture he took at the time is now on display at the Museu Paraense in Brazil. The Museu Paraense Emílio Goeldi is a Brazilian research institution and museum located in the city of Belem, state of Para, Brazil

1900-ஆம் ஆண்டுகளில் ரப்பர் தோட்டங்களில் வேலை செய்த தமிழர்கள் பால் தோம்புகளைத் தலையில் சுமந்து சென்றார்கள். பெண்மணி வைத்து இருக்கும் பெரிய பானையிலும் மரத்திற்கு மரம் சென்று பால் சேகரித்தார்கள்.

In the 1900s, Tamils ​​who worked in rubber plantations carried latex containers on their heads. The woman collected latex in a large pot as per shown in picture.

கெம்சி காபி தோட்டத்தில் வேலை செய்வதற்காக 1880-ஆம் ஆண்டுகளில் 50 தமிழர்கள் அழைத்து வரப்பட்டார்கள். காடுகளைச் சுத்தம் செய்வதற்காக ஜாவாவில் இருந்து 15 ஜாவானியர்கள் வரவழைக்கப் பட்டார்கள். பின்னர் அவர்கள் ரப்பர் தோட்டங்களில் இணைத்துக் கொள்ளப் பட்டார்கள்.

In the 1880s, 50 Tamils ​​were brought to work in the Kempsey Coffee Estate. 15 Javanese from Java were summoned to clear the forest. They were then incorporated into rubber plantations.

கெம்சி தோட்டத்தில் 1906-ஆம் ஆண்டு 4500 பவுண்டு ரப்பர்; 1907-ஆம் ஆண்டு 7000 பவுண்டு ரப்பர் விளைச்சல். அத்துடன் 3000 டின் காபி கொட்டைகள் அறுவடை செய்யப் பட்டன.

The yield at Kempsey Estate is 4500 pound rubber in 1906; 7000 pounds in 1907. Plus 3000 tins of coffee nuts harvested there.

அந்தத் தோட்டத்தில் நான்கு தொழிலாளர் லயன்கள்; ஒரு சேமிப்புக் கிடங்கு; ஒரு நிர்வாகி பங்களா இருந்தன. நிர்வாகியாக முரே (J. Murray) என்பவர் இருந்தார். இவர் இலங்கையில் பிறந்த ஆங்கிலேயர்.

They were four sets of workers lines; a storage warehouse; a manager's bungalow at the estate during that period. The manager was J. Murray. He was born in Sri Lanka.

கெம்சி தோட்டத்திற்கு அருகில் உள்ள தோட்டங்கள்

1. ஜானி தோட்டம் (Jany Estate)
2. கோலாசிலாங்கூர் தோட்டம் (Kuala Selangor Estate)
3. லிண்டோர்ஸ் தோட்டம் (Lindores Estate)
4. சாலிமார் தோட்டம் (Shalimar Estate)
5. ராஜகிரி தோட்டம் (Raja Ghiri Estate)
6. கம்போங் பாரு தோட்டம் (Kampong Baharu Estate)
7. கம்போங் குவாத்தான் தோட்டம் (Kampong Kuatan Estate)
8. சுங்கை சிலாங்கூர் தோட்டம் (Sungai Selangor Estate)
9. மோன்மவுத் தோட்டம் (Monmouth Estate)
10. தஞ்சோங் பாசிர் தோட்டம் (Tanjong Pasir Estate)
11. ரோஸ்வல் தோட்டம் (Rosevale Estate)
12. சுங்கை ரம்பாய் தோட்டம் (Sungai Rambai Estate)
13. கமாசான் தோட்டம் (Kamasan Estate)
14. அசாம் ஜாவா தோட்டம் (Asam Jawa Estate)

Estates around Kempsey Estate:

1. Jany Estate
2. Kuala Selangor Estate
3. Lindores Estate
4. Shalimar Estate
5. Raja Ghiri Estate
6. Kampong Baharu Estate
7. Kampong Kuatan Estate
8. Sungai Selangor Estate
9. Monmouth Estate
10. Tanjong Pasir Estate
11. Rosevale Estate
12. Sungai Rambai Estate
13. Kamasan Estate

In 1912, a Swiss researcher named Jacques Huber came to Selangor for research. He also went to Kempsey Estate. The picture shown taken by him at the time. This film image is now in the Museu Museum in Brazil.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
09.12.2020

சான்றுகள்:

1. Twentieth century impressions of British Malaya: its history, people, commerce, industries, and resources; Wright, Arnold; New York: Cornell University Library 1908;
 
2. Kempsey Estate - http://ofa.arkib.gov.my/ofa/group/asset/2035723

3.http://reader.library.cornell.edu/docviewer/digital?id=sea:233#page/426/mode/1up

4. Extract from Seaports of India and Ceylon, By Allister Macmillan




 

மலாயா தமிழர்கள்: புக்கிட் மெர்தாஜாம் செரோக் தொக்குன் கல்வெட்டுகள்

தமிழ் மலர் - 07.12.2020

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு. மலாயா வரலாற்றில் மலையூர் தமிழர்களின் மற்றும் ஒரு காலச்சுவடு. மறைந்து வரும் மலாயா தமிழர்களின் வரலாற்றில் மறைக்க முடியாத ஒரு தொன்மைச் சுவடு. அட்சரேகை ஆசீர்வதிக்கும் அருஞ்சுவடு. அப்படியே தீர்க்க ரேகை தீர்த்தம் அளிக்கும் திருச்சுடர் திருச்சுவடு. அதுவே புக்கிட் மெர்தாஜாம் செரோக் தெக்குன் புனிதச் சுவடு.

இதற்கு அருகிலேயே மற்றும் ஓர் ஆலயச் சுவடு. பினாங்கு, புக்கிட் மெர்தாஜாம் புனித அன்னாள் தேவாலயம். உலகப் புகழ்பெற்ற புனித ஆலயம். கோடிக் கணக்கான பக்தர்களின் கோபுர வாசல். 1846-ஆம் ஆண்டு தோற்றுவிக்கப்பட்ட ஓர் அழகு பளிங்குச் சிருங்காரம். மலாயா வரலாற்றில் மற்றும் ஒரு வரலாற்றுப் பேரிகை.

Cherok Tok Kun Inscription at Bukit Mertajam, Penang is the only ancient Stone Age monument and the oldest such inscription in Malaysia. The inscription was found in the foothills of St. Anne's Church. Cherok Tok Kun Inscription is inscripted in Tamil language; Pallava language and Sanskrit. The inscription written in black stone 1500 years ago.

அதன் வளாகத்திலேயே இன்னும் ஒரு நினைவுச் சின்னம். அதுதான் இந்தச் செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு நினைவுச் சின்னம் (Cherok Tokun Relics).

இந்தக் கல்வெட்டு நினைவுச் சின்னத்திற்கும் மலையூர் தமிழர்களுக்கும் தொடர்புகள் உள்ளன. அதற்கான சான்றுகளும் உள்ளன. இங்கே தமிழர்கள் எப்படி வருகிறார்கள். அவர்களை இங்கே இதில் முடுச்சுப் போட வேண்டாம் என்று சிலர் சொல்லலாம்.

The Cherok Tok Kun Inscription was discovered by Lt. Col. James Low in 1845. It signifies of the ancient Indian - Hindu - Buddhist presence in Malaysia. A King by the name of Ramanibar ruled over the areas of Bujang Valley and areas around Bukit Mertajam. There was a war against him. In that battle the king of the opposing country was defeated. King Ramanibar won and claimed victory.

பிரச்சினை இல்லை. முந்தானை முடுச்சும் போடவில்லை. மூன்று முடிச்சும் போடவில்லை. சாட்சிக்கு மூகுத்தி அம்மனை அழைக்கவும் இல்லை.

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டில் பாலி மொழியைச் சார்ந்த பல்லவ எழுத்துகள் உள்ளன. தமிழ் மொழியைச் சார்ந்த தமிழ் எழுத்துகள் உள்ளன. சமஸ்கிருத எழுத்துகளும் கலந்து வருகின்றன. மறுபடியும் சொல்கிறேன். அந்தக் கல்வெட்டில் தமிழ் எழுத்துகள் உள்ளன. நீங்களே பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு இருக்கிறதே இது மலேசியாவில் மாறுபட்ட ஒரு வரலாறுக்குச் சான்றாய்ச் சாட்சியம் அளிக்கிறது. மற்றொரு மாறுபட்ட நினைவுச் சின்னம் என்று சொல்லலாம். தப்பு இல்லை.

The 6th century inscriptions describe the heroic efforts of an Indian king, Ramanibar, who vanquished and completely destroyed his enemies in a devastating battle.

மலேசிய அருங்காட்சியம்; மலேசியத் தொல்லியல் துறை; ஆகிய இந்த இரு வரலாற்று அமைப்புகளும் அங்கீகரித்த கருங்கல் பாறையைத் தான் செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு என்று அழைக்கிறோம்.

மலேசியாவின் தொன்மைமிக்க ஒரே பழைய கற்கால நினைவுச் சின்னம் இதுதான். இப்படிப்பட்ட மிகப் பழைமையான கல்வெட்டுச் சின்னம் இதுவரை மலேசியாவில் கிடைக்கவில்லை.

கருங்கல்லில் பொறிக்கப்பட்ட இந்தக் கல்வெட்டைப் புனித அன்னாள் தேவாலயம் (St Anne Church) வளாகத்தின் அடிவாரத்தில் கண்டுபிடித்தார்கள். சரி.

அந்தக் கல்வெட்டின் வரலாற்றைக் கொஞ்சம் பார்ப்போம். மலாயா வரலாற்றில் ஜேம்ஸ் லோ (Lt. Col. James Low) என்பவரின் பங்களிப்புகள் அசாத்தியமானவை. ஆனாலும் அவரைப் போல எத்தனையோ வரலாற்றுக் கண்டுபிடிப்பாளர்கள் வந்து போய் இருக்கலாம்.

ஆனால் ஜேம்ஸ் லோ, உள்ளதை உள்ளபடியாக எழுதிவிட்டுச் சென்று இருக்கிறார். ஒரு காலக் கட்டத்தில் அவருடைய வரலாற்றுக் கண்டுபிடிப்புகளையும்; வரலாற்றுப் பார்வைகளையும் எப்படி எப்படி எல்லாமோ மறைத்தார்கள். என்ன என்னவோ செய்து பார்த்தார்கள்.

யார் எவர் என்று கேட்க வேண்டாம். நீங்களே தாராளமாய் அனுமானிக்கலாமே. இருப்பினும் உண்மையான உண்மைகள் நிலைத்து விட்டன. ஒரு தனிப்பட்ட செருகல்.

நம்மிடம் உருப்படியான வரலாறு இல்லை என்று வைத்துக் கொள்வோம். அப்போது நாம் உலகத்தாரின் கண்களைக் கட்டி புதிய வரலாறுகளை உருவாக்கலாம். அது தெரியுமா உங்களுக்கு?

சில இடங்களில் அப்படித்தான் நடக்கின்றன. எந்த இடங்கள் என்று கேட்க வேண்டாம். இட்லியும் இடியப்பமும் எங்கள் பாட்டி சுட்டுச் சம்பாதித்தப் பாரம்பரியச் சொத்து என்று சொல்கிறவர்கள் சிலர் சண்டைக்கு வரலாம். ஊர்ப் பொல்லாப்பு வேண்டாமே.

பினாங்கு; புக்கிட் மெர்தாஜாம்; செரோக் தெக்குன்; செபராங் பிறை (புராவின்ஸ் வெல்லஸ்லி) ஆகிய பகுதிகள் பண்டைய கடாரத்தின் ஒரு பகுதியாகும். கடாரம் பரந்த படர்ந்த ஒரு பெரும் பகுதி. பல்லவத் தமிழர்கள் ஆட்சி செய்த பகுதி.

கடாரம் எனும் தமிழ்ப் பெயரில் இருந்து தான் கெடா எனும் பெயர் தோன்றியது. மாற்றுக் கருத்துகள் இல்லை. கடாரம் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பூஜாங் சமவெளியில் புகழ்பெற்று விளங்கிய மாபெரும் பேரரசு.

அந்த வகையில் கடாரத்தை, பூஜாங் பேரரசு என்றும் அழைக்கலாம். பூஜாங் நாகரிகம் என்றும் அழைக்கலாம். தப்பு இல்லை. ஏன் தெரியுங்களா.

கடாரத்தின் வரலாறு மிக மிகத் தொன்மை வாய்ந்தது. 2000 – 2500 ஆண்டுகள் பழைமை வாய்ந்த வரலாறு. கெடா மாநிலத்தின் சுங்கை பத்து எனும் இடத்தில் கிடைக்கப் பெற்ற மண்பானை, மண்சட்டிகள், கப்பல் கம்பங்கள், கப்பல் தூண்கள்; 2600 ஆண்டுகள் பழைமையானவை என்று உறுதிப்படுத்தி இருக்கிறார்கள்.

சுங்கை பத்து ஆய்வு மையம், சுங்கை பட்டாணி நகரில் இருந்து 30 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது. சுங்கை பத்துவின் மண் சிதைவுகள்; கரியச் சிதைவுகளை மலேசிய அறிவியல் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த அனைத்துலக தொல்பொருளியல் ஆய்வுத் துறை (Centre for Global Archaeological Research of Universiti Sains Malaysia (USM) ஆய்வுகள் செய்து உறுதிபடுத்தி உள்ளது.

The Sungai Batu Archaeological site in the Bujang Valley is now certified as dating back to 582 BC instead of 535 BC previously, making it by far the oldest recorded civilisation in the South East Asian region and among the oldest in Asia.

ஆக கெடாவின் வரலாறு மிகப் பழைமையானது என்று சொல்ல இது ஒரு தகவல் போதுமே.

கடாரத்து நாகரிகம் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலேயே மிகப் பழைமையான நாகரிகம் என்றும் ஆசியாவின் பழைமையான நாகரிகங்களில் முதன்மையானது எனவும் அறிவிக்கப்பட்டு உள்ளது.

கம்போடியாவில் உள்ள அங்கோர் வாட்; ஜாவாவில் உள்ள பொரோபுடுர் புராதன ஆலயங்களுக்கு முன்னரே கடார நாகரிகம் உருவாகி விட்டது என்று பினாங்கு அறிவியல் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் மொக்தார் சைடின் கூறுகிறார்.

(https://www.thesundaily.my/archive/sungai-batu-archaeological-certified-dating-back-582-bc-AUARCH561115)

மலாக்காவின் வரலாற்றையும், சிங்கப்பூர் வரலாற்றையும், சுமத்திரா ஜாவா வரலாற்றையும், கடாரத்து வரலாறு எங்கேயோ கொண்டு போய் எங்கேயோ ஒரு புறமாய் ஒதுக்கித் தள்ளி விடுகிறது.

ஆக மலாயாவின் பன்னெடுங்கால வரலாற்றில் கெடா வரலாறு என்பது தான் முதன்மையானது; தலைமையானது. இதை நாம் மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக் கொள்வோம். சரி.

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டைப் பற்றி முதன்முதலில் வெளியுலகத்திற்குச் சொன்னவர் ஜேம்ஸ் லோ. 1842-ஆம் ஆண்டில் நடந்த நிகழ்ச்சி. ஜேம்ஸ் லோ அந்தக் காலக் கட்டத்தில் ஆங்கியர்கலின் இராணுவ அதிகாரியாகப் பணி புரிந்தார். லெப்டினண்ட் கானல் பதவி.

அடுத்தபடியாக இவர்தான் 1849-ஆம் ஆண்டில் கெடா வரலாற்றுப் பதிவேடுகளையும் (Kedah Annals) கண்டுபிடித்தார். கெடா வரலாற்றுப் பதிவேடுகளின் மற்றொரு பெயர் மாறன் மகாவம்சன் (Merong Mahawangsa) பதிவேடுகள்.  

அதன் பின்னர் 1864-ஆம் ஆண்டு பூஜாங் சமவெளியைக் கண்டுபிடித்துச் சொன்னார். பூஜாங் சமவெளி சுங்கை பட்டாணி நகரில் இருந்து 15 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது.

இந்தப் பகுதியில் 2010-ஆம் ஆண்டுகளில் பல வாரங்கள்; பல மாதங்கள் ஆய்வுப் பணிகளில் ஈடுபட்டு உள்ளேன். அந்த ஆய்வுகளுக்கு ஜேம்ஸ் லோவின் வரலாற்றுப் படிமங்கள் பேருதவியாய் அமைந்து உள்ளன.

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு; கெடா வரலாற்றுப் பதிவேடு; பூஜாங் சமவெளி; கடாரம்; சுங்கை பத்து; சுங்கை மெர்போக் கரையோரக் கட்டடச் சிதைவுகள்; சுங்கை பத்து அகழாய்வு மையங்கள்; சுங்கை மெர்போக் தொல்பொருள் காப்பகம்; இவை எல்லாமே மலாயாவில் தமிழர்களின் பண்டைய காலத்துப் பரிமாணங்களுக்குச் சாட்சிகள் சொல்கின்றன. இதை யராவது மறுக்க முடியுமா?

அண்மைய காலங்களில் வரலாறுகள் தீவிரமாக மறைக்கப்பட்டு வரலாம். ஆனால் கடாரம் எனும் சொல்லிலேயே தமிழ் தவழ்ந்து போகிறதே; அது ஒன்று போதுமே.

செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு (Cherok Tok Kun Inscription); பல்லவம்; தமிழ்; சமஸ்கிருதம் ஆகிய மூன்று மொழிகளில் எழுதப்பட்டு உள்ளது. ஆறாம் ஆண்டுக் காலத்துக் கல்வெட்டு. அதாவது 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கருங்கல்லில் எழுதப்பட்ட கல்வெட்டு.

அந்தக் காலக் கட்டத்தில் கடாரம் புக்கிட் மெர்தாஜாம் பகுதிகளை ரமணிபரன் (Ramanibar) எனும் மன்னர் ஆட்சி செய்து இருக்கிறார். அவரை எதிர்த்து ஒரு போர் நடந்து உள்ளது. அந்தப் போரில் எதிர் நாட்டு மன்னர் தோற்கடிக்கப் பட்டார். ரமணிபரன் வெற்றி அடைந்து வெற்றி வாகை சூடினார்.

அவரின் வீர முயற்சிகளை அந்தக் கல்வெட்டு விவரிக்கின்றது. அது மட்டும் அல்ல. ரமணிபரன் மன்னரை எதிர்க்கும் அனைத்து எதிரிகளுக்கும் அதே நிலைமை ஏற்படும் என்றும் அந்தக் கல்வெட்டு எழுத்துகள் எச்சரிக்கை செய்கின்றன.

இந்தக் கல்வெட்டு அமைந்து இருக்கும் இடம் மிக மிக ஒதுக்குப்புறமான இடத்தில் முற்றும் துறந்த முனிவரைப் போல அமைதியாக உள்ளது. புனித அன்னாள் தேவாலயத்திற்குள் சென்று தேடினால் தான் அந்த இடமே பார்வையில் தென்படுகிறது.

ஒரு பெரிய கருங்கல் (கிரானைட்) கற்பாறை. அதில் அழகாகச் செதுக்கப்பட்ட கல்வெட்டு எழுத்துகள். ஏழு வரிகள். அதைக் கண்டுபிடித்த ஜேம்ஸ் லோ அவருடைய பெயரையும் பதித்துச் சென்று இருக்கிறார்.

அது மட்டும் அல்ல. அங்கே போன் சிலர் தங்களுக்குடைய பெயர்களையும் கிறுக்கி வைத்துவிட்டுப் போய் இருக்கிறார்கள். அசல் எழுத்துகள் மறைந்து போய்க் கிடக்கின்றன.

அந்தக் கல்வெட்டில் உள்ள வாசகங்கள்:

# ராஜா ரமணிபரண் எதிரிகள் மற்றும் துன்மார்க்கர்கள் எப்போதும் துன்பப் படுகிறார்கள் என்பதை நான் ஒப்புக் கொள்கிறேன்.

# அனைத்துப் பெரிய புத்தர்களின் பாதுகாவலரான மாணிக்கா (Manikatha) இதை கூறுகிறார்.

# அறிவு என்பது எல்லா இடங்களிலும்; வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு வடிவத்திலும்; ஒவ்வொரு வகையிலும் வெளிப்படுகின்றது.

# முறையாகச் செயல்படும் கர்மா தான் எல்லாவற்றுக்கும் காரணம்.

இந்த வரலாற்றுச் சின்னத்தை முறையாகப் பராமரிக்க வேண்டும். தற்சமயம் புனித அன்னாள் தேவாலய நிர்வாகத்தினர் பெரிய மனத்துடன் பராமரித்து வருகிறார்கள். வாழ்த்துகிறோம். இருப்பினும் அவர்கள் இல்லாத நேரத்தில் அங்கே போகும் சில பொறுப்பற்ற காலிகள் கண்ட மாதிரியாகக் கிறுக்கி விட்டுப் போகிறார்கள். என்னதான் செய்ய முடியும்.

மலேசிய அருங்காட்சியகம்; தொல்பொருள் துறை; ஆகிய இரு அமைப்புகள் இணைந்து அமைத்த அதிகாரப்பூர்வப் பளிங்குக் கல் நுழைவாசலில் உள்ளது. மற்றபடி சிறப்பாகச் சொல்வதற்கு வேறு எதுவும் இல்லை. இருப்பினும் மலாயா வரலாற்றில் செரோக் தெக்குன் கல்வெட்டு மற்றோர் அத்தியாயம். போற்றிப் பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய பழைய அத்தியாயம்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
07.12.2020

சான்றுகள்:

1. https://malaysiamegalithic.blogspot.com/2012_07_01_archive.html?view=classic

2. La civilisation de ports-entrepôts du Sud Kedah (Malaysia): Ve-XIVe siècle (French Edition) (French) Paperback – June 1, 1992

3.https://donplaypuks.blogspot.com/2015/11/ancient-indian-inscription-in-cherok.html

4.https://www.southeastasianarchaeology.com/2009/07/24/cherok-tok-kun-inscripton/

5. https://www.megalithic.co.uk/article.php?sid=45962

(No part of this content may be reproduced, republished, or re-transmitted by any means without the expressed written consent of author. Please email: ksmuthukrishnan@gmail.com for permission.)



 

பத்துமலை காபி தோட்டம் 1883

பத்துமலையின் அடிவாரத்தில் 1883-ஆம் ஆண்டில் ஒரு காபி தோட்டம் இருந்தது. இது பலருக்கும் தெரியாத தகவல். அந்தத் தோட்டத்தின் பெயர் பத்துமலை காபி தோட்டம் (Batu Caves Estate). ஆண்டைக் கவனியுங்கள். 140 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்த நிகழ்ச்சி.

There was a coffee plantation in 1883 at the foot of Batu Caves, Kuala Lumpur. Unknown information to many. The name of the estate was Batu Caves Coffee Estate. Note the year. This took place some 140 years ago at the next door Kuala Lumpur.

பசுமையான குகைக் குன்றுகள் நிறைந்த மலைத் தொடர். வானுயர்ந்த வனங்கள். வற்றாத மூலிகைப் புதர்கள். அலைமோதும் அரிய வகைப் பறவைகள். அத்தனையும் நிறைந்த அழகிய அற்புதமான பூமி. பத்துமலை புண்ணிய பூமி. கோலாலம்பூரில் இருந்து 13 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது.

Batu Caves is at a mountain range with lush green cave dunes. Abuntant with celestial forests and perennial herbaceous shrubs. Plus rare species of birds. Just 13 km from Kuala Lumpur.

மலேசிய வரலாற்று நூல்களில் பத்துமலைத் தோட்டத்தைப் பற்றி பதிவுகள் எதுவும் இல்லை. பள்ளியில் மாணவர்கள் படிக்கும் போது கூட அதைப் பற்றி சொல்லித் தந்து இருக்க மாட்டார்கள். சந்தேகமே. ஏன் என்றால் ஆசிரியர்கள் பலருக்கும் தெரியாத விசயம்.

There are no records of the Batu Caves Estate in Malaysian history books. It is a sad story. Batu Caves Estate was developed by the Batu Caves Rubber Company. In 1920s WD Fraser was the manager of the estate.

பொதுவாக அப்போதைக்கும் இப்போதைக்கும் ஒரு சொல் வழக்கம். கித்தா மரம் என்றால் தமிழன். கித்தா தோப்பு என்றால் தமிழன். செம்மண் சாலை என்றால் தமிழன். கம்பிச் சடக்கு என்றால் தமிழன். விமானச் சடக்கு என்றால் தமிழன். மலாயாவில் கால் படுகிற இடம் எல்லாம் தமிழன். தமிழன். ஆக பத்துமலையிலும் அவன் கால் படாமல் இருக்குமா?

பத்துமலைத் தோட்டத்தில் முதன்முதலில் காபி பயிர் செய்து இருக்கிறார்கள். அந்தத் தோட்டம் பத்துமலை ரப்பர் கம்பெனி (Batu Caves Rubber Company) எனும் நிறுவனத்தால் உருவாக்கப் பட்டது. 1920-ஆம் ஆண்டுகளில் அந்தத் தோட்டத்திற்கு பிரேசர் (WD Fraser) என்பவர் நிர்வாகியாகப் பணிபுரிந்து இருக்கிறார்.

Batu Caves Estate covering an area of ​​approximately 600 acres. Workers 90 Tamils; 25 Javanese; 10 Malays. 11 quarters for estate workers. A rubber storage warehouse; A coffee storage warehouse; For managers two bungalows.

ஏறக்குறைய 600 ஏக்கர் பரப்பளவு. இந்தத் தோட்டத்தில் 90 தமிழர்கள் 25 ஜாவானியர்கள்; 10 மலாய்க்காரர்கள் வேலை செய்து இருக்கிறார்கள். தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு 11 லயன் வீடுகள். தவிர ஒரு ரப்பர் சேமிப்புக் கிடங்கு; ஒரு காபி சேமிப்புக் கிடங்கு; நிர்வாகிகளுக்கு இரு பங்களாக்கள் இருந்து உள்ளன.

1860-ஆம் ஆண்டுகளில் பத்துமலைப் பகுதிகளில் வாழ்ந்த சீனர்கள் அந்தப் பகுதியில் காய்கறிகள் பயிரிட்டு வந்தார்கள். பத்துமலைக் குகைகளில் இருந்து வௌவால் சாணத்தைத் தோண்டி எடுத்து வந்து விவசாயத்திற்கு உரமாய்ப் பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள். அப்போது பத்துமலை அடிவாரத்தில் நிறையவே காபித் தோட்டங்கள் இருந்து இருக்கின்றன.

The Chinese who lived in the Batu Caves area in the 1860s used to cultivate vegetables. Bat dung from the Batu caves was used as fertilizer for agriculture. At that time there were a lot of coffee plantations in the foothills of Batu Caves.

தெமுவான் பூர்வீகக் குடிமக்கள் டுரியான் தோப்புகளைப் பராமரித்து வந்து இருக்கிறார்கள். பின்னர் மலை அடிவாரத்தில் இருந்த காபித் தோட்டங்களை அப்புறப்படுத்தி விட்டு பத்துமலை ரப்பர் தோட்டத்தை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்.

அப்போதைய காலத்தில் ஒரு ரப்பர் மரத்தில் மேலும் கீழுமாய்ப் பல கோடுகளைப் போட்டுச் சீவுவது வழக்கம். பத்துமலைத் தோட்டத்தில் 20 கோடுகள் வரை போட்டு இருக்கிறார்கள்.

மலாயாவுக்கு முதன்முதலில் வந்த தமிழர்கள், அதாவது 1880-களில் வந்த தமிழர்கள், எப்படி பால் மரம் சீவி இருப்பார்கள். அதைப் பற்றி முறையான தகவல்கள் நம்மிடம் இல்லை.

சிலர் கற்பனையில் பலவாறாக நினைத்துக் கொள்ளலாம். ஒய்யாரமாய் சிங்காரமாய் சந்தோஷமாய் வேலை செய்து இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொள்ளலாம். அப்படி எல்லாம் இல்லீங்க.

கம்புக் கட்டைத் தூண்களை ஏற்றி வைத்து சர்க்கஸ்காரர்களைப் போல அந்தர் பல்டி அடித்து சாகசம் செய்து இருக்கிறார்கள். அதுதாங்க உண்மை.

Fact: The Tamils came to Batu Caves in the 1860s.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
08.12.2020

சான்றுகள்:

1. Drabble, J. H. 1973. Rubber in Malaya, 1876–1922: The Genesis of the Industry. Kuala Lumpur: Oxford University Press.

2. The Museu Paraense Emílio Goeldi - Brazilian research institution and museum 1866.

(No part of this content may be reproduced, republished, or retransmitted by any means without the expressed written consent of author. Please email: ksmuthukrishnan@gmail.com for permission.)

ஜோகூர் லாபிஸ் தமிழ்ப்பள்ளிக்கு 35 தங்கப் பதக்கங்கள்

கோலாலம்பூர், டிச 4 –

கடந்த ஜூன் முதலாம் தேதியில் இருந்து அக்டோபர் 31-ஆம் தேதி வரையில் நடைபெற்ற எத்திக் (E –Thic) எனப்படும் அனைத்துலகப் புத்தாக்க அறிவியல் கண்டுபிடிப்பு மற்றும் ஆசிய பசிபிக் பசுமை புத்தாக்கப் போட்டியில், ஜோகூர் லாபிஸ் தமிழ்ப்பள்ளி 35 தங்கப் பதக்கங்களை வென்று சாதனைப் படைத்தது.

இணையம் வாயிலாக நடத்தப்பட்ட அந்தப் போட்டியில் 30 மாணவர்களைக் கொண்ட 6 குழுக்களும், 5 ஆசிரியர்களைக் கொண்ட ஒரு குழுவும் பங்கேற்றன. அந்தப் போட்டியில், மறுசுழற்சி பொருட்களின் மூலமாக உருவாக்கப்பட்ட கண்டுப்பிடிப்புகள் இடம்பெறச் செய்யப் பட்டன.

நாட்டில் உள்ள அனைத்து வகைப் பள்ளிகளும் பங்கெடுத்துக் கொண்ட அந்தப் போட்டியில், பல்வேறு பிரிவுகளில் ஜோகூர் லாபிஸ் தமிழ்ப் பள்ளியின் 7 கண்டுபிடிப்புகள், போட்டி ஏற்பாட்டாளர்களின் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றன.

நன்றி: வணக்கம் மலேசியா