ஆஸ்தானா சரவாக்

உயிருக்கு உயிராய் நேசித்த ஒருவருக்காக நினைவு சின்னங்கள் எழுப்பப் படுவது வரலாறு பார்த்த உண்மைகள். வழக்கத்தில் வந்து போகும் கடந்த காலத்தின் சொப்பனங்கள்.

அந்த வகையில், இந்த உலகில் ஓர் அற்புதமான நினைவுச் சின்னம் இருக்கிறது என்றால் அது தாஜ்மகால் தான். முதல் இடத்தில் அசைக்க முடியாத ஓர் அழகு ஓவியம். அதற்கு இணையாக வேறு ஒரு மாளிகை இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. இனி கட்டுவார்களா என்றும் தெரியவில்லை.

அந்த வரிசையில் ஆசை மனைவிக்காகக் கட்டப் பட்டதுதான் சரவாக் அரண்மனை. இதை ஆஸ்தானா சரவாக்  (Astana Negeri Sarawak); என்று அழைக்கிறார்கள். இந்த அரண்மனை மலேசியா, சரவாக், கூச்சிங் மாநகரில் உள்ளது. சரவாக் ஆற்றின் வடக்குத் திசையின் கரையோரத்தில் உள்ளது.

இந்த அரண்மனை, சரவாக் மாநிலத்தின் ஆளுநரான யாங் டி பெர்துவா சரவாக் (Yang di-Pertua Negeri Sarawak) அவர்களின் அதிகாரப்பூர்வ இல்லமாகும். ’இஸ்தானா’ எனும் மலாய்ச் சொல்லின் மாறுபாட்டுச் சொல்தான் ’ஆஸ்தானா’. அரண்மனை என தமிழில் பொருள்படும்.[1]

இந்த அரண்மனை 1870-ஆம் ஆண்டுகளில், சரவாக் நிலப் பகுதிகளை ஆட்சி செய்த வெள்ளை இராஜா (White Rajah), சார்லஸ் புரூக் (Charles Brooke) என்பவரால்; அவரின் மனைவி மார்கரெட் ஆலிசு லிலி டி விண்ட் (Margaret Alice Lili de Windt) என்பவருக்குத் திருமணப் பரிசாக கட்டப்பட்டது.[2]

பொதுமக்களின் பார்வைக்கு இந்த அரண்மனை திறக்கப்படுவது இல்லை. இருப்பினும் அரண்மனையின் பூங்கா தோட்டங்களைப் பொதுமக்கள் சரவாக் ஆற்றின் கரைகளில் இருந்து காணலாம். கூச்சிங் பாரம்பரிய வளங்களின் (Kuching Heritage Trail) ஒரு பகுதியாக இந்த அரண்மனை கருதப் படுகிறது.[1]

வரலாறு

வெள்ளை இராஜா, (ஆங்கிலம்: White Rajah; மலாய்: Raja Putih Sarawak) என்பது சரவாக் மாநிலத்தில், சரவாக் இராச்சியம் எனும் ஆட்சியை நிறுவிய ஒரு பிரித்தானியக் குடும்பத்தின் வம்ச முடியாட்சியைக் குறிப்பிடும் பெயராகும்.

1840-ஆம் ஆண்டுகளில், புரூணை சுல்தானகத்தில் இருந்து ஜேம்சு புரூக் (James Brooke) எனும் பிரித்தானியர் சில பகுதிகளைப் பெற்றுக் கொண்டார். அந்தப் பகுதிகள் தான், பின்னர் ஒரு சுதந்திரமான அரசாக, சரவாக் இராச்சியம் எனப் பெயர் பெற்றது.

அந்தக் காலக் கட்டத்தில், சரவாக்கை ஆட்சி செய்யத் தொடங்கிய புரூக் அரசக் குடும்பத் தலைவரையும்; புரூக் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர்களையும்; வேறுபடுத்திக் காட்டுவதற்காக ’வெள்ளை இராஜா’ எனும் அடைமொழிப் பெயர் பயன்படுத்தப்பட்டது.

சார்ல்ஸ் புரூக்

ஜேம்சு புரூக் என்பவர் சரவாக் இராச்சியத்தின் முதல் இராஜாவாக ஆட்சி செய்தார். 1841-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1868-ஆம் ஆண்டு, ஜேம்சு புரூக் இறக்கும் வரையில் சரவாக்கை ஆட்சி செய்தார். மூன்றாவது ஆட்சியாளராக ஆட்சிக்கு வந்தவர் சார்லஸ் புரூக்.[3]

1800-ஆம் ஆண்டுகளில், சரவாக் நிலப்பகுதி புரூணை சுல்தானகத்திற்குச் சொந்தமான ஒரு காலனியாக இருந்தது. 1946-ஆம் ஆண்டு சரவாக்கைப் பிரித்தானிய அரசாங்கம் எடுத்துக் கொள்ளும் வரையில் சரவாக் இராச்சியத்தை வெள்ளை இராஜாக்கள் 95 ஆண்டு காலம் ஆட்சி செய்தார்கள்.

வெள்ளை இராஜா வம்சத்தின் கட்டிடக்கலைப் பாரம்பரியத்தை, இன்றும்கூட சரவாக்கில் உள்ள 19-ஆம் நூற்றாண்டு காலனித்துவப் பாரம்பரியக் கட்டிடங்களில் காணலாம். ஆஸ்தானா சரவாக், முன்பு அரசு மாளிகை (Government House) என்று அழைக்கப்பட்டது.[4]

சரவாக் இராச்சியத்தின் இராஜாவான சார்லஸ் புரூக் (Charles Brooke) என்பவரால்; அவரின் மனைவி மார்கரெட் ஆலிசு லிலி டி விண்ட் என்பவருக்குத் திருமணப் பரிசாக இந்த அரண்மனை கட்டப்பட்டது.

சார்ல்ஸ் புரூக் திருமணம்

1869 அக்டோபர் 28-ஆம் தேதி இங்கிலாந்தில் சார்லஸ் புரூக் - மார்கரெட் ஆலிசு திருமணம் நடைபெற்றது. திருமணத்திற்குப் பின்னர் மார்கரெட் ஆலிசு, சரவாக்கின் ராணி (Ranee of Sarawak) எனும் பட்டத்திற்குத் தகுதி உயர்த்தப் பட்டார். இராணி மார்கரெட் 1870-ஆம் ஆண்டில் சரவாக் வந்து சேர்ந்தார்.

பின்னர் அந்த அரசத் தம்பதிகள், சரவாக் ஆஸ்தானாவைத் தங்களின் முக்கிய இல்லமாகப் பயன்படுத்தினர். பின்னர் 1913-இல் வெளியிடப்பட்ட மார்கரெட் ஆலிசு நினைவுக் குறிப்பான மை லைப் இன் சரவாக்: தி அஸ்தானா (My Life in Sarawak: The Astana) எனும் நூலில் தன்னுடைய வாழ்க்கையைப் பற்றி எழுதி உள்ளார்.[5]

அந்தக் காலக் கட்டத்தில், அரண்மனைப் பூங்காவில் சார்லஸ் புரூக், பாக்கு மரங்களை நட்டு வைத்து இருக்கிறார். தன்னைப் பார்க்க வரும் டயாக் மக்களின் தலைவர்களுக்கு பாக்குச் சீவல்களை அன்பளிப்பாக வழங்குவது சார்லஸ் புரூக்கின் அப்போதைய வழக்கமாக இருந்து உள்ளது.[6]

(இந்தக் கட்டுரை 04.08.2022-ஆம் தேதி விக்கிப்பீடியாவில் பதிவு செய்யப் பட்டது.)

அதன் முகவரி:https://ta.wikipedia.org/s/bapg

சான்றுகள்:

1. Tamara Thiessen (2008). Bradt Travel Guide - Borneo. Bradt Travel Guides. பக். 242–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-84162-252-1.

2. Sam Bedford (29 May 2018). "The Astana: Kuching's Palace of the White Rajahs". Culture Trip. 26 February 2019 அன்று பார்க்கப்பட்டது.

3. James, Lawrence (1997). The Rise and Fall of the British Empire. New York: St. Martin's Griffin. பக். 244–245. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-312-16985-X.

4. Margaret Brooke (Ranee of Sarawak.) (1913). My Life in Sarawak. Methuen.

5. Alan Teh Leam Seng (8 October 2017). "Home of the White Rajahs". New Straits Times. 26 February 2019 அன்று பார்க்கப்பட்டது.

 

சரவாக் இராச்சியம்

(மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்கள்; தமிழாசிரியர்களின் பயன்பாட்டிற்காக சரவாக் மாநிலத்தைப் பற்றி பல கட்டுரைகளைத் தயாரித்து தமிழ் விக்கிப்பீடியாவில் பதிவு செய்துள்ளேன். சரவாக் வரலாற்றுக் கட்டுரைகளை அங்கிருந்து பதிவிறக்கம் செய்து பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். இந்தக் கட்டுரை 23.05.2022-ஆம் தேதி விக்கிப்பீடியாவில் பதிவு செய்யப்பட்டது.)

(சரவாக் இராச்சியம் கட்டுரையின் இணைய முகவரி: https://ta.wikipedia.org/s/b67g )

சரவாக் இராச்சியம் அல்லது சரவாக் நாடு (ஆங்கிலம்: Raj of Sarawak; அல்லது State of Sarawak (மலாய்: Kerajaan Sarawak) என்பது போர்னியோ தீவின் வடமேற்குப் பகுதியில் அமைந்து இருந்த பிரித்தானியாவின் ஒரு காப்பு நாடாகும். 

புரூணை சுல்தானகத்தில் இருந்து ஜேம்சு புரூக் (James Brooke) எனும் ஆங்கிலேயர் பெற்ற சில பகுதிகளைக் கொண்ட ஒரு சுதந்திர நாடாக சரவாக் நாடு உருவாக்கப்பட்டது.

1850-ஆம் ஆண்டில் ஐக்கிய அமெரிக்காவும்; 1864-ஆம் ஆண்டில் ஐக்கிய இராச்சியமும் சரவாக் இராச்சியத்தைத் தனி நாடாக அங்கீகரித்தன.

சரவாக் இராச்சியம் தனிநாடாக அங்கீகரிக்கப் பட்டதும், ஜேம்சு புரூக் புரூணையில் இருந்து மேலும் சில பகுதிகளைச் சரவாக் இராச்சியத்துடன் இணைத்துக் கொண்டார்.

இவரின் ஆட்சிக்கு எதிராக சரவாக் இராச்சியத்தில் பல கிளர்ச்சிகள் நடைபெற்றன. அந்தக் கிளர்ச்சிகளை அடக்குவதற்கு ஏற்பட்ட செலவுகளாலும், அக்காலக் கட்டத்தில் நிலவிய பொருளாதார மந்த நிலையினாலும், புரூக் பெரும் கடனாளியானார்.

ஜேம்சு புரூக்கிற்குப் பின்னர் அவரின் மருமகன் சார்லசு புரூக் (Charles Brooke) ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றார். இவரின் ஆட்சியில் சரவாக் நாட்டின் பொருளாதாரம் ஏற்றம் கண்டது, அரசுக் கடன்கள் குறைந்தன.

பொதுக் கட்டமைப்புகள் உருவாகின. 1888-ஆம் ஆண்டில் சரவாக் நாடு பிரித்தானியாவின் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட காப்புநாடாக அறிவிக்கப் பட்டது.

சார்லசு புரூக்

பொருளாதார வளர்ச்சியை உயர்த்துவதற்காக, சார்லசு புரூக் சீனாவில் இருந்தும் சிங்கப்பூரில் இருந்தும் தொழிலாளர்களை வரவழைத்து வேளாண்மைப் பணிகளில் ஈடுபடுத்தினார்.

மிக விரைவிலேயே, மிளகு உற்பத்தியில் சரவாக் நாடு, உலகின் முன்னணி இடத்திற்கு வந்தது. அத்துடன் எண்ணெயும் இயற்கை மீள்ம உற்பத்தியிலும் முன்னிலைக்கு வந்தது.

சார்லசு புரூக்கிற்குப் பின்னர் அவரின் மகன் சார்லசு வைனர் புரூக் (Charles Vyner Brooke) ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றார். ஆனாலும் இரண்டாம் உலகப் போர், மற்றும் ஜப்பானியரின் வருகை இந்த இராச்சியத்திற்கு ஒரு முற்றுப் புள்ளியாக அமைந்தது.

சார்லசு வைனர் புரூக்

 
இரண்டாம் உலகப் போரின் போது, சார்லசு வைனர் புரூக், ஆஸ்திரேலியாவில் தஞ்சம் அடைந்தார்.[1] 1942-இல் சரவாக் நாடு ஜப்பானியரின் இராணுவ ஆளுகைக்குக் கீழ் வந்தது. போரின் இறுதியில், 1946-இல் பிரித்தானிய முடியாட்சிக்கு உரிய குடியேற்ற நாடாகியது.

பெரும்பாலான ஆஸ்திரேலிய, பிரித்தானியப் போர்க் கைதிகள் சரவாக்கில் சிறை வைக்கப் பட்டனர். இந்தக் காலக் கட்டத்தில் தான் சபா மாநிலத்தில் சண்டாக்கான் மரண அணிவகுப்பு நடைபெற்றது. 

சபா, சண்டாக்கான் சிறைச்சாலையில் இருந்து, 260 கி.மீ. தொலைவில் இருந்த ரானாவ் எனும் இடத்திற்கு, ஆஸ்திரேலியப் போர்க்கைதிகள் கால்நடையாக நடக்க வைக்கப்பட்டதில் பல ஆயிரம் பேர் இறந்து போன நிகழ்ச்சியைத் தான்  சண்டாக்கான் மரண அணிவகுப்பு என்று அழைக்கின்றனர்.

1942-இல் இருந்து 1945 வரை வட போர்னியோ ஜப்பானியர்களின் பிடியில் சிக்கி இருந்தது. தென் போர்னியோ தீவின் கலிமாந்தான் பகுதியும் அவர்களின் ஆக்கிரமிப்பில் இருந்தது. ஜப்பானியர்களை எதிர்த்துப் போரிட்டக் கூட்டுப் படைகள், வானில் இருந்து குண்டுகளைப் போட்டன. அதனால் பல நகரங்கள் சேதம் அடைந்தன அல்லது அழிந்து போயின. அவற்றுள் சண்டாக்கான் குறிப்பிடத்தக்க ஒரு நகரமாகும்.

பசிபிக் போர்க் காலத்தில் கூட்டுப் படைகள் கிழக்கில் தமது இருப்பை நிலை நிறுத்தினர். பின்னர் அவர்கள் போர்னியோ தீவை விடுவித்தனர்.

ஜப்பானியப் படைகள்

ஜப்பானியர் ஆட்சி செய்த காலத்தில், சரவாக்கின் முக்கிய நகரங்கள் குண்டுகளால் தாக்கப்பட்டன.[2] 1945 ஆகத்து 15-இல் ஜப்பானியப் படைகள் சரண் அடைந்ததை அடுத்து போர் முடிவு அடைந்தது.

1945 செப்டம்பரில் இருந்து சரவாக்கின் நிர்வாகம் பிரித்தானிய இராணுவத்தின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்தது. சார்லசு வைனர் புரூக், நாட்டின் நிர்வாகத்தைக் கவனிக்கும் பொருட்டு நாடு திரும்பினார், ஆனாலும், பின்னர் காலத்தில் அதன் நிருவாகத்தை பிரித்தானியாவிடம் ஒப்படைத்தார்.

1946 சூலை 1-இல் சரவாக் பிரித்தானியாவின் முடியாட்சிக்கு உரிய குடியேற்ற நாடாகியது.[3][4][5] இந்தச் சரவாக் இராச்சியம் 1963 செப்டம்பர் 16-இல் சரவாக் என்ற பெயரில் மலேசியக் கூட்டமைப்பில் ஒரு மாநிலமாக இணைந்தது.

சான்றுகள்:

1. Bayly, Christopher Alan; Harper, Timothy Norman (2005). Forgotten Armies: The Fall of British Asia, 1941–1945. Harvard University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-674-01748-1.

2. Tan, Gabriel (2011). "Under the Nippon flag". The Borneo Post. 4 August 2017 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது.

3. Yust, Walter (1947). Ten eventful years: a record of events of the years preceding, including and following World War II, 1937 through 1946. Encyclopaedia Britannica.

4. Lockard, Craig (2009). Southeast Asia in World History. Oxford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-972196-2.

5. Sarawak State Government (2014). "Sarawak as a British Crown Colony (1946 â€" 1963)". Government of Sarawak. 4 August 2017 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது.

6. Great Britain. War Office (1942). Strategic survey of British North Borneo, Brunei and Sarawak: British Empire Section. May 8, 1942. Intelligence Division.
 

சிறந்த கட்டுரையாளர் விருது

-BEST JOURNAL ARTICLE AWARD-

நம்பிக்கை குழுமத்தின் 25-ஆம் ஆண்டு வெள்ளி விழாவின்; நம்பிக்கை நட்சத்திர விருதுகள் விழாவில்; ’சிறந்த பத்திரிகை கட்டுரையாளர் விருது’ மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது.

இந்த விழா 08 அக்டோபர் 2022 (சனிக்கிழமை) இரவு 7.30 மணிக்கு கோலாலம்பூர் உலக வணிக மையத்தில் (PWTC) நடைபெற்றது.

மலேசிய நாட்டில் மலேசிய இந்தியர்களின் அடையாளத்தை நிலைநிறுத்தப் பாடுபடும் சாதனையாளர்களை அங்கீகரித்து அவர்களைக் கௌரவிக்கும் ஓர் உன்னத நோக்கத்துடன் இந்த விழா ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

டத்தோ ஸ்ரீ இக்பால் தலைமையிலான நடுவர் குழுவினர் வெற்றியாளர்களைத் தேர்வு செய்தனர். கலை, பொழுதுபோக்கு மற்றும் சமூக ஊடகங்கள் தொடர்பான விருதுகளுக்கு, மக்களின் 200,000 வாக்குகளின் அடிப்படையில் வெற்றியாளர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டார்கள்.

மலேசியாவின் மனிதவள அமைச்சர் டத்தோ ஸ்ரீ சரவணன் வெற்றியாளர்களுக்கு விருதுகளை வழங்கிச் சிறப்பு செய்தார்.

இந்த விழா இன்றைய மிகச் சிறந்த தலைவர்களை அடுத்த தலைமுறைக்கு அடையாளம் காட்டும் என்றும் நம்பிக்கை நட்சத்திர விழாக் குழுவினர் நம்பிக்கை தெரிவிக்கின்றனர். நன்றி.

துணிச்சல்மிக்க நாயகர் துன் சாமிவேலு

 (தமிழ் மலர் - 16.09.2022)

மலேசியத் தமிழர்களின் வரலாற்றில் மறக்க முடியாத மனிதர். மலேசிய அரசியல் வானில் கம்பீரமாக வலம் வந்த மாபெரும் மனிதர். துணிந்தபின் மனமே துயரம் கொள்ளாதே எனும் வாசகத்திற்கு உந்துகோலாய் வாழ்ந்து காட்டியவர். தனிப்பட்ட வாழ்க்கையின் சோதனை வேதனைகளில் சாதனைகள் படைத்த நல்ல ஒரு தலைவர்.

இவரின் 31 ஆண்டு கால அரசியல் வாழ்க்கையில் பற்பல இடர்பாடுகள். பற்பல இடையூறுகள். பற்பல இடைஞ்சல்கள். அவற்றை எல்லாம் கடந்து சென்றவர். வெற்றியே தன் இலட்சியம் என்று பீடு நடை போட்டு மனுக்குலக வரலாற்றில் தடம் பதித்த மற்றும் ஒரு வரலாற்று நாயகர். ஓர் அவதாரப் புருசர்.

மலேசிய வரலாற்றில் மலேசியாவின் மிக உயரிய விருதான துன் விருது பெற்ற தமிழர்களில் துன் சாமிவேலுவும் ஒருவர். 2017-ஆம் ஆண்டில் அந்த விருதைப் பெற்ரார். இவருக்கு முன்னர் துன் சம்பந்தன் அவர்கள் அந்த விருதைப் பெற்ற மற்றும் ஒரு மலேசியத் தமிழர்.

துன் சாமிவேலு சமுதாயம், பொதுச் சேவை, சமூக இயக்கங்கள், அரசியல் என மலேசிய இந்திய சமுதாயத்தோடு தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்திக் கொண்டவர். இன்று வியாழக்கிழமை அதிகாலை தன்னுடைய 88-ஆவது வயதில் வயது மூப்பின் காரணமாக இறைவனடி சேர்ந்தார்.

அவருக்கு தமிழ் மலர் குடும்பத்தின் சார்பாக ஆழ்ந்த இரங்கலைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம். அவரின் ஆன்மா சாந்தி கொள்ளட்டும். இறைஞ்சுகின்றோம்.

இவரின் இயற்பெயர் சாமிவேலு சங்கிலிமுத்து (Samy Vellu Sangalimuthu). பிறப்பு: மார்ச் 8, 1936. இவர் 1979-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 2010-ஆம் ஆண்டு வரை ம.இ.கா.வின் தலைவர் பதவியில் சேவை ஆற்றினார். மலேசிய அமைச்சரவையில் 29 ஆண்டுகள் மூத்த அமைச்சராகப் பதவி வகித்தவர்.

மலேசிய அமைச்சரவையில்:

* மலேசியச் சக்தி தகவல் தொழில்நுட்பத் துறை அமைச்சு (Minister of Energy, Telecommunications and Posts) (ஜூன் 1989 - மே 1995);

* மலேசியப் பொதுப் பணித் துறை அமைச்சு (Minister of Works) (ஜூன் 1983 - ஜூன் 1989);  (1995 - மார்ச் 2008);  

* மலேசிய பொதுப் பணி பொதுவசதிகள் அமைச்சு (Minister of Works and Public Amenities) (ஜூன் 1989 - மே 1995);

போன்ற  முக்கியமான துறைகளின் அமைச்சராகப் பதவி வகித்தவர்.

1974-ஆம் ஆண்டில் சுங்கை சிப்புட் தொகுதியின் இடைக்காலத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு மலேசிய நாடாளுமன்றத்திற்குத் தேர்வு செய்யப் பட்டார்.

2008-ஆம் ஆண்டு மலேசியப் பொதுத் தேர்தலில், தன்னுடைய சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் ஜெயக்குமார் தேவராஜ் எனும் மலேசிய சமூகக் கட்சியின் வேட்பாளரிடம் தோல்வி அடைந்தார். அந்தப் பொதுத் தேர்தல் அவரின் அரசியல் வரலாற்றையே மாற்றி அமைத்தது என்றும் சொல்லலாம்.

1960-களில் இந்தோனேசியாவுக்கும் மலேசியாவுக்கும் இடையிலான அரசியலில் ஓர் இறுக்க நிலை ஏற்பட்டது. அப்போது இந்தோனேசியாவை அதிபர் சுகர்ணோ ஆட்சி செய்து வந்தார். மலாய்க்காரர்கள் வாழும் நாடுகள் எல்லாம் இந்தோனேசியாவிற்குச் சொந்தம் என்று பிரகடனம் செய்தார். கான்யாங் மலேசியா (Ganyang Malaysia) எனும் வாசகங்களைப் பயன் படுத்தி ’மலேசியாவை நசுக்குவோம்’ என்று தீவிரம் காட்டினார்.

அந்தக் கட்டத்தில் சாமிவேலு, கோலாலம்பூரில் இருந்த இந்தோனேசியத் தூதரகத்தின் கொடிக் கம்பத்தில் ஏறி இந்தோனேசிய நாட்டுக் கொடியைக் கீழே இறக்கி எரித்தார். அவரின் நாட்டுப் பற்றின் மூலம் அவரின் புகழ் மலேசியா முழுமையும் பரவத் தொடங்கியது. மலேசிய ஆங்கில, மலாய், சீன, தமிழ் நாளேடுகள் அவரைப் பெரிதும் புகழ்ந்தன.

சங்கிலிமுத்து, அங்கம்மாள் தம்பதியருக்கு மூத்த மகனாக ஜொகூர் மாநிலத்தில் குளுவாங் நகருக்கு அருகில் இருந்த செங்கமலை ரப்பர் தோட்டத்தில் பிறந்தார். தன் ஐந்தாவது வயதில் ஜொகூர் மாநிலத்தை விட்டு சிலாங்கூர் மாநிலத்தில் இருந்த எல்மினா தோட்டத்திற்குப் பெற்றோருடன் வந்தார். தாய் தந்தையருக்கு பால் மரம் சீவும் வேலைகளில் உதவி செய்தார்.

பின்னர், இவருடைய குடும்பம் நிலக்கரிச் சுரங்க நகராக விளங்கும் பத்து ஆராங்கிற்கு குடி பெயர்ந்தது. பத்து ஆராங்கிற்கு குடி வந்த பின்னரும் அவருடைய குடும்பத்தின் ஏழ்மை நிலைமை. எந்தவித மாற்றமும் இல்லை. ஏழ்மை தொடர்ந்தது.

பத்து ஆராங்கிற்கு அருகில் ரவாங் நகரம் உள்ளது. அந்த நகரத்தில் இயங்கி வந்த கிளைவ் ஆங்கிலப் பள்ளியில் சேர்ந்து படிப்பைத் தொடர்ந்தார். நான்காம் வகுப்பு வரை தான் பயின்றார். அதன் பின்னர் குடும்பத்தின் வறுமை; அவருடைய வாழ்க்கையைத் திசைத் திருப்பியது.

அவரால் படிப்பைத் தொடர முடியாத ஒரு சூழ்நில. குடும்பத்தின் ஏழ்மை நிலை அவரை மேலும் மோசமாக்கியது. வேறு வழி இல்லாமல், அந்தச் சின்ன வயதிலேயே வேலை செய்ய வேண்டிய கட்டாய நிலை ஏற்பட்டது. மோகினி சுருட்டு நிறுவனத்தில் சுருட்டு சுற்றும் வேலையில் சேர்ந்தார். புகையிலையின் வாடை அவருக்கு ஒத்து வரவில்லை. வேலையை விட்டு விலக வேண்டிய நிலைமை.

பிறகு, பத்து ஆராங்கில் உள்ள ‘மலாயன் கொலிரியர்ஸ்’ எனும் நிறுவனத்தில் அலுவலகப் பையனாக வேலைக்குச் சேர்ந்தார். குடும்பச் சுமையைக் குறைப்பதற்காகப் படிக்கும் வயதில் அலுவலகத்தில் எடுபிடி வேலைகளையும் செய்து உள்ளார். இரவு வகுப்புகளில் சேர்ந்து படிப்பைத் தொடர்ந்தார்.

சாமிவேலுவின் கடின உழைப்பு அந்த நிர்வாகத்தைப் பெரிதும் கவர்ந்தது. அதனால் அவருக்கு எழுத்தர் வேலை வழங்கப் பட்டது. அந்த வேலையில் அவர் சிறிது காலம் பணிபுரிந்தார்.

1950-ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 7-இல் அவருடைய தாயார் அங்கம்மாள் காலமானார். தாயாரின் இழப்பு அவரைப் பெரிதும் பாதித்தது. அதன் பின்னர், அவர் அங்கு இருக்கப் பிடிக்கவில்லை. 1951-இல் பத்து ஆராங் நகரை விட்டு கோலாலம்பூருக்கு வந்து சேர்ந்தார்.

1951-இல் கோலாலம்பூரில் செந்தூல் பகுதியில் உள்ள ஓர் உணவுக் கடையில் சமையல்காரருக்கு உதவியாளராகச் சிறிது காலம் வேலை பார்த்தார். அந்தக் காலக் கட்டத்தில் கோலாலம்பூரில் ஸ்ரீ ஜெயா பேருந்து நிறுவனம் செயல்பட்டு வந்தது. உதவிச் சமையல்காரர் வேலையை விட்டு விட்டு ஸ்ரீ ஜெயா நிறுவனத்தில் சேர்ந்து பேருந்து உதவியாளராக வேலை செய்தார்.

அங்கு வேலை செய்கின்ற காலத்தில் அவருக்கு வேதவனம் கட்டடக் கலைஞர் நிறுவனத்தில் அலுவலக உதவியாளராகப் பணி புரியும் புதிய வேலையும் கிடைத்தது. இந்த வேலை தான் சாமிவேலுவின் வாழ்க்கையையே மாற்றி அமைத்தது.

வேலை நேரம் போக மற்ற ஓய்வு நேரங்களில் கோவிந்தசாமி என்பவரின் துணையுடன் கட்டடக்கலை நுணுக்கங்களைக் கற்றுக் கொண்டார். கட்டட வரைபடத் துறையில் பயிற்சியாளராகவும் சேர்ந்து தன்னுடைய கல்வி நிலையை வளர்த்துக் கொண்டார்.

தந்தையார் சங்கிலிமுத்து 1957-ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 27-ஆம் தேதி மறைந்த போது சாமிவேலுவின் வயது 21. இக்கட்டத்தில் சகோதரர்களையும் சகோதரிகளையும் பாதுகாக்க வேண்டிய முழுப் பொறுப்பு சாமிவேலுவின் தோளில் விழுந்தது.

1960-ஆம் ஆண்டில் பத்து கேவ்ஸ் ம.இ.கா. கிளையில் உறுப்பினராகச் சேர்ந்தார். பின்னர், அக்கிளையின் செயலாளராகப் பொறுப்பேற்றார்.

1964-ஆம் ஆண்டில் ம.இ.கா. மத்தியச் செயலவையில் இடம் பிடித்தார். அத்துடன் அவர் ம.இ.கா. தேசிய கலாசாரப் பிரிவுத் தலைவராகவும் அப்போதைய தேசியத் தலைவர் துன் சமபந்தனால் நியமிக்கப் பட்டார்.

பொது வாழ்க்கையிலும் அரசியலிலும் தீவிரமாக ஈடுபட்ட கால கட்டத்திலேயே சாமிவேலு தன் கல்வித் தகுதியையும் வளர்த்துக் கொண்டார். லண்டனுக்குச் சென்று  அரச பிரித்தானிய கட்டடக்கலைக் கழகத்தில் (Royal Institute of British Architects) கட்டடக்கலைத் தேர்வு எழுதி தாயகம் திரும்பினார்.

அரசியலில் சிலாங்கூர் மாநிலத் தலைவராகவும், தேசிய உதவித் தலைவராகவும் தொடர்ந்து தேசியத் துணைத் தலைவராகவும் கடுமையான போட்டிகளுக்கு இடையில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றார். 1974-இல் முதல் முறையாகச் சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றார்.

1978-இல் துணையமைச்சராக நியமிக்கப் பட்டார். அதற்கு மறு ஆண்டில் அதாவது 1979-இல் முழு அமைச்சராகத் தகுதி உயர்த்தப் பட்டார். 1979 அக்டோபர் 12-இல் டான்ஸ்ரீ மாணிக்கவாசகம் மறைவிற்குப் பின் துன் சாமிவேலு தேசியத் தலைவராகப் பொறுப்பு ஏற்றார்.

அரசாங்கத்தின் தூதுக் குழுக்களில் இடம் பெற்ற சாமிவேலு உலகின் பல நாடுகளுக்கு மலேசியாவைப் பிரதிநிதித்து சென்றுள்ளார். 1979-ஆம் ஆண்டு சிலாங்கூர் மாநில சுல்தான் இவருக்கு ‘டத்தோ’ விருது வழங்கினார். 1980-இல் ஜொகூர் மாநில சுல்தானும் இவருக்கு டத்தோ விருதை வழங்கிச் சிறப்பு செய்துள்ளார்.

1982-இல் கொரியக் குடியரசு சாமிவேலுவுக்கு கொரிய அரச சேவை விருதை வழங்கியது. 1982-இல் இத்தாலிய அரசாங்கம் இத்தாலிய உயரிய அரசு சேவை விருதை வழங்கிக் கௌரவம் செய்துள்ளது. 1987-இல் உலக மாமனிதர் எனும் கௌரவ விருதை அமெரிக்க அரசாங்கம் வழங்கியது.

அப்போதைய பிரதமர் துன் மகாதீர் தலைமையில் செயல்பட்ட அமைச்சரவை பினாங்கு பாலத்தைக் கட்டி முடிக்கும் பொறுப்பைச் சாமிவேலுவிடம் வழங்கியது. அதன்படி 1985 செப்டமபர் 14-இல்; 13.4 கி.மீ. தூரமுள்ள பினாங்கு பாலம் கட்டி முடிக்கப் பட்டது. இந்தப் பாலம் உலகின் நான்காவது நீளப் பாலமாக இருந்து வருகிறது.

1989-ஆம் ஆண்டு இந்தியாவின் புகழ் பெற்ற அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகத்தின் வைர விழாக் கொண்டாட்டத்தின் போது சாமிவேலுவிற்கு டாக்டர் பட்டம் வழங்கிக் கௌரவிக்கப் பட்டது. 2001-ஆம் ஆண்டில் தமிழகத் தலைநகர் சென்னையில் கலைஞர் கருணாநிதி, தமிழக முரசொலி அறக்கட்டளையின் சார்பில் சாமிவேலுவிற்கு ‘கலைஞர் விருது’ வழங்கிச் சிறப்பு செய்தார்.

நாட்டின் மிக உயரிய விருதான “துன்” விருது வழங்கி கௌரவிக்கப்பட்டு இருக்கிறார். மலேசிய வரலாற்றில் துன் விருது பெறும் இரண்டாவது இந்தியர் சாமிவேலு ஆவார்.

இவருடைய மனைவியின் பெயர் டத்தின் ஸ்ரீ இந்திராணி. இவர் சமூக அரசியல் கழகங்கள், அரசு சாரா இயக்கங்களின் தொண்டூழியச் சேவைகளில் தன்னை ஐக்கியப் படுத்திக் கொண்டு செயல் பட்டு வருகிறார். அண்மைய காலங்களில் உடல்நலம் பாதிப்பு.

டத்தோ ஸ்ரீ சாமிவேலு தம்பதியினருக்கு வேல்பாரி (வயது: 57) எனும் ஒரு மகன் உள்ளார். சர்ச்சைக்குரிய மலேசிய இந்தியர்களின் மைக்கா ஹோல்டிங்ஸ் நிதி நிறுவனத்தை நடத்தி வந்தவர். சாமிவேலு தம்பதியினரின் மருமகள் ஷீலா நாயர், (வயது 46)

2000-ஆம் ஆண்டுகளில் மலேசிய இந்தியர்களின் ஒரே பிரதிநிதியாக டத்தோ ஸ்ரீ சாமிவேலு தம்மைப் பிரகடனப் படுத்திக் கொண்டது ஒரு தவறான வியூகம் என்று மலேசிய அரசியல் ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். இருப்பினும், இவர் மீது ஒரு சில ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள் தொடர்பு படுத்தப்பட்டன.

மலேசிய அரசாங்கம் மலேசிய இந்தியர்களுக்கு வழங்கிய மான்யத் தொகைகள் முறையாகப் போய்ச் சேரவில்லை எனும் குற்றச்சாட்டுகளும் அவர் மீது சுமத்தப் பட்டன.

மலேசியாவின் பல சர்ச்சைக்குரிய இந்தியர்ப் பிரச்னைகளில் இவர் தலையிட்டுத் தீர்வு காண முயற்சி செய்தார். ஆனால், சரியான தீர்வுகளைக் காண முடியவில்லை. அவரின் கீழ் பணிபுரிந்தவர்கள் அவரையே மோசம் செய்து விட்டனர் என்றும் அரசியல் ஆய்வாளர்கள் கருத்து சொல்கின்றனர்.

நவம்பர் 25, 2007-இல் வெடித்த மலேசிய இந்திய மக்கள் போராட்டமும் அதனை டத்தோ ஸ்ரீ சாமிவேலு தீர்வு காணக் கையாண்ட முறைகளும் இந்திய மலேசியர்களை அவருக்கு எதிராகத் திருப்பி விட்டன. அதனால், சாமிவேலுவின் அரசியல் எதிர்காலமும் பாதிப்பு நிலையை அடைந்தது.

பின்னர், மார்ச் 8, 2008-இல் நடந்த பொதுத் தேர்தலில் சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் மக்கள் நீதிக்கட்சியின் சார்பாகப் போட்டியிட்ட ஜெயக்குமார் தேவராஜிடம்; சாமிவேலு தோல்வி கண்டார். அதன் விளைவாக, நாடாளுமன்ற உறுப்பியத்தையும் அமைச்சர் பொறுப்பையும் இழந்தார்.

இவர் தலைமையில் இயங்கிய ம.இ.கா. கட்சியும் அந்தத் தேர்தலில் தோல்வி அடைந்தது. அது மட்டும் இல்லை. ஆளும் கட்சியில் இருந்த பாரிசான் நேசனல், மலேசியாவில் நான்கு மாநிலங்களை எதிர்க்கட்சிகளிடம் பறி கொடுத்தது.

நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவி, அமைச்சர் பதவி, ம.இ.கா. கட்சித் தலைவர் என பதவிகள் இல்லாத காலத்திலும் செல்வாக்குமிக்கத் தலைவராக துன் சாமிவேலு விளங்கி வருகிறார்.

தமிழகத்தில் இருந்து மலேசியாவிற்கு வருகை தந்த இலக்கியவாதிகள் பலருக்கு ஆதரவு அளிப்பதிலும், அவர்களுக்கு உரிய மரியாதைகளை வழங்குவதிலும், அவர்களின் நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்வதிலும் துன் சாமிவேலு பெரும் பங்காற்றினார்.

அதே சமயத்தில், உள்நாட்டு எழுத்தாளர்களின் நூல் வெளியீட்டு விழாக்களில் கலந்து கொள்வது வழக்கமாக இருந்தது. உள்நாட்டு எழுத்தாளர்கள் பலரின் நூல்களை வெளியிட்டு ஆதரவு அளித்து உள்ளார்.

2019-ஆம் ஆண்டு ஈப்போவில் எழுத்தாளர் அருள் ஆறுமுகத்தின் நூல் வெளியீட்டு விழா நடைபெற்றது. அதில் கலந்து கொள்ள துன் சாமிவேலு வந்து இருந்தார். அவரிடன் பேசினேன். அப்போது அவர் என்னிடம் சொன்ன வார்த்தை என்றும் என் நினைவுகளில் நிழலாடுகின்றன.

’உங்கள் எழுத்து என்றும் பதினாறு; நீங்க என்றைக்கும் பதினாறு’. அப்படிச் சொன்ன அந்த மனிதர் மறைந்து விட்டார்.

அவரின் அரசியல் பயணம் விமர்சனத்திற்கு உரியது. உண்மை. மாற்றுக் கருத்துகள் இல்லை. ஆனால், அவர் இந்த நாட்டில் உள்ள தமிழ்ப் பள்ளிகளின் மேம்பாட்டிற்காகவும் தமிழ் இலக்கிய வளர்ச்சிக்காகவும் பற்பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டார்; செய்து இருக்கிறார்.

மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளிகள் புதிதாகக் கட்டப்படுவதற்காக அரசாங்கத்திடம் கோடிக் கணக்கில் பணத்தைப் பெற்று உதவி செய்து இருக்கிறார். அரசாங்கத்தின் பணம் தானே என்று சொல்லாலாம். ஆனால் எல்லோராலும்ம் வாங்கிவிட முடியுமா? அவர் தன்னுடைய அமைச்சர் அதிகாரத்தை அழுத்தமாகப் பயன்படுத்தினார். அதை மட்டும் நாம் மறுக்க இயலாது. நினைவில் கொள்வோம்.

ஆயிரம் விமர்சனங்கள் வரலாம். ஆனால் அந்த மனிதர் இப்போது இல்லை. கடந்து போய் நிம்மதி கொள்கிறார். அன்னாரின் ஆத்மா சாந்தி அடையட்டும்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
16.09.2022

இந்தோனேசியா மகாராணியார் சீமா கலை அழகுப் போட்டி

ரத்து சீமா புத்ரி இந்தோனேசியா (Ratu Sima Putri Indonesia) எனும் கலை அழகுப் போட்டியை, இந்தோனேசியாவில் ஒவ்வோர் ஆண்டும் நடத்தி வருகிறார்கள்.

(Solo International Performing Art (SIPA) போட்டியில் ரத்து சீமா புத்ரி இந்தோனேசியா, ஓர் அங்கமாகும். அடுத்த போட்டி 08.09.2022-இல் நடைபெற உள்ளது. கொரோனாவினால் கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக நடைபெறவில்லை.

ஆங்கிலத்தில் The Legend, History of World Culture di Studio Seven Touch என்று அழைக்கிறார்கள். ஏற்கனவே நடைபெற்ற போட்டிகளில் கலிங்கத்து ராணியார் சீமாவைப் பற்றிய நாடக அரங்கேற்றங்கள் முதல் பரிசுகளைப் பெற்றுள்ளன.

கலிங்கா எனும் பெயரில் பல்வேறான அழகுப் போட்டிகளையும் நடத்துகிறார்கள்.

மிஸ் கலிங்கா (Miss Kalingga);

வீரா கலிங்கா (Wira Kalingga);

ரதி கலிங்கா (Ratu Kalingga);

ஜோம் கலிங்கா (Jom Kalingga);

ராணி சீமா இந்தோனேசியா (Ratu Sima Putri Indonesia)

என்று பல அழகுப் போட்டிகளை நடத்துகிறார்கள். அந்தப் பட்டியலில் ஆண்களுக்கும் கலிங்கா ஆணழகன் கட்டழகுப் போட்டியும் உள்ளது.

இந்தோனேசியா, ஜாவா தீவு மக்கள் கலிங்கா எனும் சொல்லுக்கு மதிப்பு கொடுத்து மரியாதை செய்வதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள்.

தங்களின் பிள்ளைகளுக்குக் கலிங்கா என்று பெயர் வைப்பதிலும் பெருமை கொள்கிறார்கள். கலிங்கா என்பது தங்களின் பூர்வீகத்து அடையாளம் என்று சொல்கிறார்கள்.

பள்ளிப் பாட நூல்களில் கலிங்கா; மஜபாகித்; ஸ்ரீ விஜயம்; தருமநகரம்; சைலேந்திரம்; சிங்காசாரி என அனைத்துப் பேரரசுகளின் வரலாறுகள் பாடமாகப் போதிக்கப் படுகின்றன.

இந்தோனேசியப் பல்கலைக்கழகங்களில் இந்தோனேசியா இந்திய வரலாற்றுக்கு என்று தனி ஆய்வுத் துறைகளை உருவாக்கி முனைவர் பட்டங்களை வழங்கி வருகிறார்கள். இருட்டடிப்புகள் இல்லை.

1400 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் மகாராணியார் சீமா ஜாவாவில் பிறந்து வளர்ந்தவர். கி.பி. 674-ஆம் ஆண்டில் இருந்து கி.பி 695-ஆம் ஆண்டு வரை கலிங்கா பேரரசின் மகாராணியார்.

கலிங்கா பேரரசு இந்தோனேசியா தீவின் வடப் பகுதியில் மையம் கொண்ட பேரரசு. சீமா மகாராணியின் ஆட்சி ஒரு பொற் காலம் என்று வரலாற்றுக் குறிப்புகள் சொல்கின்றன.

ஆகக் கடைசியாக, இந்தப் போட்டி, 2019-ஆம் ஆண்டு நடைபெற்றது. இந்தோனேசிய மக்களின் வரலாற்று உணர்வுகள் உண்மையிலேயே பாராட்டுக்கு உரியவை. வாழ்த்துவோம்.

(மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்)
11.08.2022

சான்றுகள்:

1. https://m.solopos.com/sipa-2013-finalis-putri-indonesia-jadi-maskot-418731

2. https://blog.tiket.com/en/sipa-solo-international-performing-arts/

3. https://authentic-indonesia.com/blog/solo-international-performing-arts-2019/

4. https://sipafestival.com/